Molenmaalder Ludwig Lenaerts: “Ik heb me in mijn leven nog geen seconde verveeld”

We ontmoeten Ludwig op het gelijkvloers van de molen, waar hij druk in de weer is met het opbergen van de resterende rekwisieten die hij gebruikte voor De Magische Molen, zijn jongste project. Het eenmalige eindejaarsevenement was zijn zoveelste  poging om het toerisme in en rond de iconische molen van Pulderbos weer op gang te trekken, na drie jaar corona. “Studenten van de Brusselse filmschool RITCS hebben hier opnamen gemaakt in het kader van hun studie”, excuseert Ludwig zich. “Daarom staan de attributen van De Magische Molen nog altijd opgesteld. Bedoeling is dat de studenten er een korte documentaire van maken. Of we die ooit ergens te zien zullen krijgen, is nog niet zeker. Voorlopig is het een ‘werkfilm’.”

De molen als filmset, dat moet voor jou één grote déjà vu zijn geweest?
Ludwig Lenaerts: “Zo’n filmopnamen zijn inderdaad niet vreemd voor mij. Ik ben eenentwintig jaar figurant geweest bij FC De Kampioenen, zowel in de serie als in twee van de vier Kampioenenfilms. Ik heb maar twee woorden nodig om te begrijpen wat een filmploeg bedoelt of nodig heeft. Dat figureren bij Vlaanderens bekendste televisieserie was trouwens ontzettend plezant. Ik hou enorm fijne herinneringen over aan het team van acteurs en figuranten.” 

De laatste film dateert van alweer vijf jaar geleden. Word je op straat nog vaak herkend? 
“De hele tijd. In mijn buurt ben en blijf ik voor altijd ‘de kampioen’. Of toch één van de kampioenen. Vaak rijden scholieren voorbij mijn deur en zingen ze het begindeuntje van de serie, telkens als ze mij zien lopen. Vroeger had ik alleen een opvallende snor, vandaag ook een ferme baard. En toch word ik nog altijd gespot. Ik vind het niet erg. Integendeel, ik heb me jarenlang geweldig geamuseerd. Als ze me ‘de kampioen’ willen noemen, heb ik daar vrede mee.”

Van FC De Kampioenen naar de molen van Pulderbos. Wat is jouw rol in dat project?
“Ik ben vrijwilliger, zoals dat heet. En als vrijwilliger heb ik altijd meer willen doen met deze molen. De gemeente kocht het monument in 1987. Ik heb toen als kandidaat-maalder nog behoorlijk wat geduld moeten oefenen, want eerst moest de hele  constructie gerenoveerd worden. Al snel werd duidelijk dat ‘de molens’ in Brussel bijzonder traag draaien, als je begrijpt wat ik bedoel. Enfin, ik heb tot eind 1995 moeten wachten vooraleer ik op deze site effectief iets kon of mocht doen.”

Zoals?
“Ik heb hier jarenlang meel en bloem van eigen makelij verkocht. In die periode was er ook sprake van een goede samenwerking met een lokale bakker en enkele boeren uit de buurt. Door corona werden die partnerships noodgedwongen stopgezet. Momenteel komt alles weer traag op gang, maar het heeft lang geduurd. Projecten als De Magische Molen kunnen helpen om weer wat volk op de been te brengen. Al die vroegere activiteiten hervatten, ik zou niets liever doen dan dat. Niet onbelangrijk, vooral voor liefhebbers van monumenten als deze: de molen heeft geen elektriciteit nodig, hij functioneert nog perfect als windmolen. Ook het binnenwerk doet het nog altijd uitstekend. Granen malen? Meel of bloem maken? Alles is mogelijk.”

De Magische Molen, wat moeten we ons daar bij voorstellen?
“De Magische Molen was één van de projecten die ik op deze site heb georganiseerd om het toerisme waarover ik het zonet had, weer aan te zwengelen. Tijdens het evenement werd het hele gelijkvloerse interieur van de molen bevolkt door allerlei dieren, trollen, heksen en sprookjesachtige kijkkasten. Door het jaar heen zijn er nog andere festiviteiten die het publiek de kans geven om de molen van dichtbij te ontdekken. De Molenfeesten van vzw De Molenkring, bijvoorbeeld. Nu en dan organiseren oldtimerclubs bijeenkomsten rond de molen en in juli zorgt de lokale vzw Mumoza voor sfeervolle muziek. Ook op Erfgoeddag en Open Monumentendag valt er in en rond de molen altijd wat te beleven. En staat er niets concreet op het programma? Dan nog is iedereen welkom. Zin in een bezoek? Een leuk idee om op dit domein uit te werken? Ik ben altijd bereid om te luisteren.”

Onlangs bootste je ook een carrousel na.Niet zomaar eentje, laten we ons vertellen.
“Dat klopt. Er zijn niet veel molens in de streek die gebouwd werden in het midden van een rond punt. Die weg rond de molenberg heeft mij geïnspireerd tot het creëren van een creatieve paardenmolen. Niet met houten paarden of de klassieke  miniatuurwagentjes, maar met echte oldtimers. 2PK’s, om precies te zijn. Die ‘geitjes’ hebben we rond de molen laten rijden, als een echte carrousel. Mensen mochten gratis een rondje meerijden. Weken vooraf heb ik al een maquette gemaakt die illustreerde hoe de molencarrousel er moest gaan uitzien.”

Wie of wat heeft jou geïnspireerd?
“Een kleine kermismolen uit een kringloopwinkel, nota bene een plek waar ik me helemaal thuis voel. Waren er geen kringloopwinkels, dan zouden projecten als De Magische Molen niet eens hebben bestaan. Maar ik wijk af. Toen ik die miniatuurcarrousel zag staan, wist ik het meteen: daar zal ik ooit iets mee doen. Ik heb er op een bepaald moment zelfs van gedroomd. Kan je nagaan. Voor alle duidelijkheid: ik stond er niet alleen voor. Het evenement werd ondersteund door de Molenvrienden, een groep van gepassioneerde eigenaars van schitterende oldtimers. Hun kleurrijke 2PK’tjes waren letterlijk de spil van het event.” 

Een carrousel van 2PK’tjes: hoe gaat zoiets concreet?
“In eerste instantie is het de bedoeling geweest om de carrousel uit te testen. We moeten nog evalueren en dan kunnen we de geïmproviseerde draaimolen in het najaar misschien opnieuw opbouwen. In de toekomst willen we bekijken of de ritjes van de carrousel geld kunnen opbrengen voor één of ander lokaal goed doel.” 

Je bent intussen de kaap van de zestig lentes ruim voorbij. Met rust gaan of het wat rustiger aandoen, zegt jou dat wat?
“Officieel ben ik met pensioen, al twee jaar trouwens, maar als molenmaalder kan ik nog wel een poosje mee. Ik heb me in mijn leven nog geen seconde verveeld en ben dat in de toekomst ook niet van plan. Zolang mijn creativiteit en lichaam het toelaten,  blijf ik doorgaan.”