Chiro Kringel Elsum en Akabe De Pioen delen binnenkort broederlijk dezelfde nieuwe stek

Vergeef het deze vergrijsde volgeling van Sir Baden Powell! In mijn memorie is scouting een equivalent van gesjorde installaties, de legendarische HUDO (houd-uw-darmen-open, gesjord scoutstoilet, nvdr.) incluis. Van kampvuren waar luidkeels gezongen werd dat ‘D’ avond was neergekomen’. En van het stiekem plagen van de kampen van die andere groep: de Chiro. In die tijd, door onze ogen, vooral bekend door het luidkeels zingen in ad infinitum van refreinen over het legendarische ‘potteke mééé vet’. Wreed plezant was het destijds ook om op de nabijgelegen kampplaats – Hali Halo — geen moeite onverlet te laten om ’s nachts al sluipend installaties laten neer te storten. En nu gaan die samenwerken? Als dat maar goed afloopt! Of heeft Bob Dylan toch gelijk en veranderen de tijden?

Hoe is deze samenwerking eigenlijk tot stand gekomen, want jullie zaten toch op twee heel verschillende locaties?
Marte Stevens: “Wij kregen in 2021 de boodschap dat we onze locatie aan het zogenaamde Engelse Kamp moesten verlaten omdat het hele gebied naar Defensie zou gaan. Nu was het daar al lang niet meer ideaal. Zo was de verwarming kapot… Er waren nogal wat kosten. En we hadden te lijden van vandalisme en inbraken. We zijn dan een tijdje naar Den Bogaard verhuisd, maar daar was het te klein en we mochten er niet bouwen. Na overleg konden we gebruik maken van de locatie van de Pioen.” Martine Melis: “Wij zaten in het Velleke goed, maar het was ook veel te krap geworden, dus ook wij zochten naar een oplossing. Komt daarbij dat de gronden eigendom waren van Kerkfabriek St-Amandus en daar wenste men de grond te ontwikkelen.”

Jullie voorzien nu een nieuwbouw tussen de kerk en de feestzaal in Elsum. Dat is voor jeugdbewegingen niets om over één nacht ijs te gaan?
Martine: “Helemaal niet. We hebben al twee jaar intensief vergaderd en alles minutieus doordacht en berekend. Binnen de oud-leiding hadden we ook nog eens een architecte, dat scheelt dan ook weer een slok op de borrel.”

Hoe zijn jullie op deze plek terechtgekomen?
Martine: “Van het stadsbestuur kunnen we het gebouw voor 50 jaar in erfpacht beheren. Voor de speelzone voorziet de Kerkfabriek een erfpacht van 30 jaar. Iets waar we hen erg erkentelijk voor zijn.” Marte: “Dat klopt en mogen we ook benadrukken dat we de stadsdiensten erg waarderen, die hebben altijd al zonder morren voor ons klaargestaan.”

Zoiets bouwen kosten geld, neem ik aan?
Martine: “De bouw komt volledig voor rekening van de vzw. We hebben nu een uitgebreid en gemotiveerd dossier ingediend bij minister Dalle van de Vlaamse Overheid om subsidies te verkrijgen. We mogen ook rekenen op twee renteloze leningen van het stadsbestuur en op lokale subsidies. Als de Vlaamse Overheid geen subsidies toekent, dan vallen we terug op plan B. Dat betekent dat we op zoek moeten naar veel sponsoring.” Marte: “Iets wat we in het verleden ook al deden. We gingen helpen op bepaalde activiteiten en werden daarvoor beloond. Zo leerden ook diverse serviceclubs ons kennen. En we willen nu een lokaal dat heel duurzaam moet worden, geschikt voor jongeren met en zonder beperking. Ook voorzien om verhuurd te kunnen worden voor alle Vlaamse jeugdwerkingen. Eén voorbeeld: alles is rolstoeltoegankelijk, wat bij ons in het verleden in de verste verte niet het geval was. Vandaar ook dat deze stek beter geschikt is dan een lokaal ergens in een bos. Volgens ons is de inclusie hier veel groter.”

Hoe ziet het tijdpad er uit?
Martine: “In het beste scenario weten we in oktober of we al dan niet subsidies krijgen. Als dat snor zit, kan dan de schup in de grond en zou in juni 2026 alles klaar kunnen zijn.”