Kaat en Dries Borstlap: “Tijdens het eerste seizoen dacht ik: die mensen zijn gek!”

Wat heeft jullie geïnspireerd om deel te nemen aan Kamp Waes?
Dries Borstlap: “Dat is ter sprake gekomen aan de eettafel. Onze mama had de oproep naar deelnemers voorbij zien komen op sociale media en vroeg zich ‘al lachend’ af waarom we ons allebei niet inschreven. We hebben die opmerking iets te serieus genomen, wat ons uiteindelijk tot bij de vijftien kandidaten heeft geleid.” (Glimlacht) Kaat Borstlap: “We hadden bij onze inschrijving wel nooit gedacht dat we ook effectief geselecteerd gingen worden. Tot onze verbazing mochten we toch deelnemen. We hebben ons ingeschreven met het idee: ‘proberen kan altijd’.”

Hoe hebben jullie je voorbereid?
Dries: “We wisten op voorhand enkel dat de Bergham Run een verplicht onderdeel is van de opleiding. Nog voor het eerste selectie-interview was ik al een vijftal keer tien kilometer gaan lopen met een zware rugzak. Daardoor kreeg ik een idee van hoe zwaar en vermoeiend zo’n afstandsloop kan zijn. Tijdens onze deelname kwam er dan ook nog eens het oriënteren en de slapeloosheid van een paar dagen bij. Daar kun je je helaas niet op voorbereiden. Voor de andere proeven moesten we vertrouwen op de fysieke conditie die we al hadden. Gelukkig sport ik doorheen de week genoeg om die op peil te houden.” Kaat: “Net als Dries heb ik vooral geoefend voor de Bergham Run, de enige proef waar we ons echt op konden voorbereiden. Mentaal kan je onmogelijk voorbereid zijn op alles wat er op je afkomt. Je moet als kandidaat sterk aan de start staan en erin geloven dat alles wat ze op je afvuren, je ook zal overwinnen. Al is dat in het begin soms met een klein hartje.”

Hoe doen jullie dat? Zo’n moeilijke momenten overwinnen?
Dries: “Ik denk in elke moeilijke situatie: ‘het kan altijd erger’. Dat is een motto dat ik al heel mijn leven in gedachten hou en dat me al door veel zware momenten heeft getrokken. Situaties relativeren is tijdens een programma als Kamp Waes noodzakelijk. Als je bij elke proef een diepe zucht slaakt, kraak je mentaal heel snel. Dat is nekkend als je ook nog eens moe, hongerig en doorweekt van de regen bent. Het is dus beter om alles in perspectief te plaatsen en te onthouden dat de situatie waarin je je bevindt ook een einde kent.” Kaat: “Dries is enorm sterk in relativeren. In eender welke situatie vindt hij wel iets positiefs om zich aan op te trekken. Ik probeer zijn levensmotto zoveel mogelijk toe te passen. Daarnaast heb je ook geen tijd om hard na te denken over de extreme situaties waarin je je bevindt. Je drijft jezelf tot het uiterste, puur op adrenaline. Alles is één grote ‘rush’.”

Hoe heeft jullie deelname jullie kijk op jullie eigen capaciteiten en grenzen veranderd?
Kaat: “Had ik geweten dat ik geselecteerd ging worden, had ik me nooit ingeschreven. Niet omdat ik geen zin had in avontuur, wel vanuit de gedachte dat ik het fysiek en mentaal niet zou kunnen. Ik heb tijdens het kijken van het eerste seizoen vaak gedacht ‘die mensen zijn gek, zoiets zou ik nooit kunnen’. Ook tijdens het kijken van ons eigen seizoen, ben ik vaak geschrokken van mezelf. Ik heb mezelf echt overtroffen.” Dries: “Ik schat mezelf op voorhand niet graag in. Ik heb nooit de zekerheid dat ik iets ga kunnen, maar ook niet dat ik iets niet ga kunnen. Ik probeer altijd zo ‘onbevooroordeeld’ mogelijk over mezelf te blijven. Ik ben aan dit avontuur gestart met het idee ‘we zien wel of ik dit aankan’. Ik ben in het verleden al veel fysiek zware uitdagingen aangegaan. Ik weet daarom behoorlijk goed wat ik kan op fysiek vlak.”

Hoe is de dynamiek als broer en zus tijdens zo’n programma? Ben je constant met elkaar bezig? Of kan je dat makkelijk loskoppelen?
Kaat: “Vooral tijdens fysieke proeven ben ik veel met Dries bezig geweest in mijn hoofd. Je werkt dan individueel, waardoor er ruimte is om met zo’n zaken bezig te zijn. Tijdens proeven die mentaal zwaar doorwegen, werk je vaker in teamverband. Op zo’n momenten is het hele team één groep, dan denk je aan het groepsbelang en niet aan eigenbelang.” Dries: “Dat is iets wat Kaat en ik gemeen hadden tijdens de opnames. We dachten telkens dat de ander het er beter vanaf zou brengen. Ik snapte op voorhand niet waarom Kaat zoveel stress had. Ik was ervan overtuigd dat zij betere prestaties ging neerzetten dan ik.”

Jullie tonen enorm veel discipline. Wordt dat ook doorgetrokken in jullie dagelijks leven?
Dries: “Kaat en ik zijn hardwerkende mensen. En werken is niet alleen in functie van onze studies. We doen ook een studentenjob en proberen voldoende ‘ontspannende’ activiteiten in te plannen. Zo doen we ontzettend veel uitstapjes. Elke minuut van de dag wordt benut in ons dagschema. We hebben een druk leven, maar wij vinden dat een heel fijne levensstijl.”

In de laatste aflevering zagen we dat jullie beide het einde van Kamp Waes haalden. Welk moment gaat jullie het meeste bijblijven?
Kaat: “Ik denk dat ik voor ons beide kan spreken wanneer ik zeg dat onze bevrijding één van de meest memorabele momenten van het programma was. De uren durende marteling die eraan voorafging, was zowel mentaal als fysiek krakend. Voor mij gaat het wel niet alleen om de bevrijding zelf. Ook alle gebeurtenissen kort daarna. Het wandelen naar de helikopter, de pick-up, het weerzien van vrienden en familie… Die momenten gaan we nooit meer vergeten. De eerste week na de opnames was een roes van vreugde en trots. Gelukkig hebben Dries en ik alles snel een plaats kunnen geven.”

Ambiëren jullie nu een carrière bij de Special Forces?
Kaat: “De échte opleiding en selectie van de Special Forces is nog veel zwaarder en intenser dan die van Kamp Waes. Ik zou niet meteen zeggen dat dat voor mij weggelegd is. Kamp Waes was al heel intens, dus ik weet niet hoe ik het ervan af zou brengen bij de echte selectie. Het was heel erg leuk voor elf dagen, maar je hebt een oneindige motivatie nodig om daar je hele leven van te maken. Die heb ik momenteel niet voor de Special Forces. Al heb ik wel enorm veel respect voor mensen die die motivatie wel hebben.” Dries: “Ik zou mijn leven nu nooit willen opgeven. We hebben zoveel leuke dingen om voor te leven: studies, vrienden en familie, reizen… Bij de Special Forces gaan is een toewijding waar maar weinig mensen zich aan kunnen zetten. Ik heb enorm veel respect gekregen voor de échte mannen van de Special Forces. Zij kunnen nog ver boven ons niveau uitstijgen.”

Hoe gaan jullie in de toekomst aan de slag met alles wat je geleerd hebt?
Kaat: “Ik ga vaker zoals Dries denken. Ik ga proberen om het positieve in moeilijke situaties te zien. Ik heb dus vooral geleerd om situaties te relativeren. Dat gaat nog wel eens van pas komen.” Dries: “We hebben veel geleerd door de werking van de Special Forces. Zo is teamverband duizend keer belangrijker dan individuele prestaties. Het maakt niet uit of je een record verbreekt of één seconde voor de deadline binnenkomt. Uiteindelijk moet je het best mogelijke team creëren. De Special Forces moeten in staat zijn elkaars leven te redden. Ze doen alles met het groepsbelang in gedachte. Daar heb ik énorm veel respect voor.”