Wil je op de hoogte blijven?
Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.
WESTERLO-HEULTJE — Met zeven gehuchten moet de gemeente Westerlo haar aandacht flink verdelen. Uiteraard doen zij dat zo evenwichtig mogelijk maar in de kleinste gemeenschappen wordt dat niet altijd zo ervaren. “Heultje is altijd het kneusje geweest”, zegt Georges Van Asten (82). “Een oude vete met het gehucht Zoerle-Parwijs leeft nog altijd. Als er bij ons plannen zijn om bv. voor de Chirojeugd een nieuw lokaal te bouwen, dan staat Zoerle-Parwijs erop dat er voor hen ook iets komt.”
Journaliste Suzanne trekt naar een Kempens gehucht en laat zich gidsen door een bekende inwoner. Want in een kleine gemeenschap ontstaan er soms grootse dingen.
Deze maand: Westerlo-Heultje
Georges is geboren en getogen in Heultje en gaf meer dan dertig jaar les in de plaatselijke jongensschool. “In 1895 is Heultje een zelfstandige parochie geworden”, begint Georges. “Voordien kwamen de paters van de abdij van Tongerlo hier de mis doen, zoals in veel parochies in de zuiderkempen. De gronden waren toen nog grotendeels eigendom van de familie de Merode. Zoerle-Parwijs was de moederparochie. Heultje had toen zelfs geen dorpskern. Waar nu de kerk en de school staat, was er een moeras dat amper 10 meter boven de zeespiegel lag. Alleen op de hogere Stippelberg ontstond bewoning, voornamelijk rijke boeren die de parochie van Zoerle-Parwijs steunden. Hun kerk is dankzij de boeren van Heultje voorzien van heel wat kunstschatten. In de discussie over de sluiting van de kerken, kan je er donder op zeggen dat die van Zoerle-Parwijs zal open blijven.”
EEN STRENGE CHAMPETTER
Neen, de messenvechters die Heultje in de jaren zestig onveilig maakten, die heeft champetter Cyriel niet meer meegemaakt. Georges: “Ik herinner me nog de beruchte bende van Peerke Verhaert. Er wordt gezegd dat ze hun messen slepen op de ijzeren draad die als afsluiting rond het voetbalveld van FC Heultje stond. Peerke is geëindigd in het kanaal en tot op vandaag is het onduidelijk hoe hij daar in is gesukkeld. Champetter Cyriel hield zich begin 20ste eeuw vooral bezig met de boeren. Lieten zij bij gebrek aan een eigen weide hun koeien langs de kant van de weg grazen, dan vlogen ze op de bon. Ook de dertig cafés die Heultje toen telde, trakteerde hij regelmatig op een bezoekje. Toch na 22 uur als hij er nog muziek hoorde wat op dat tijdstip niet meer toegelaten was. De champetter was streng en onkreukbaar. Van een café van toen moet je je trouwens niet te veel voorstellen. Niet groter dan een living, zonder uithangbord… Waar de mooie meisjes woonden, daar wilde het volk zijn hé. Nu zijn er nog amper twee cafés in het dorp. Daar zou wel wat verandering in mogen komen.”
HET SPOOKKASTEELTJE
Georges bewaakt de historische hoeve van Balebossen, waar de tijd is blijven stilstaan. Georges: “De hoeve was eigendom van de familie van mijn echtgenote. Als de gemeente Westerlo vraagt om bij georganiseerde wandelingen te mogen langskomen, dan gaan we daar graag op in. Maar een volledige restauratie van de hoeve zien we niet onmiddellijk zitten. Nog een bijzondere plek in Heultje vind ik wat ze hier noemen ‘het spookkasteeltje’ aan de August Cannaertsstraat. Dat zou vroeger een jachthuis geweest zijn van een graaf maar ik vrees dat het over afzienbare tijd gesloopt zal worden, als het al niet vanzelf instort. Maar waar we in Heultje vooral van genieten zijn de vele bossen die de familie de Merode destijds heeft aangeplant.”
FANFARE EN VOETBAL
Zoals in veel Kempense gemeenschappen, deden ook hier verkavelingen het dorp groeien, verjongen én vervreemden. Georges: “Heultje telt vandaag zo’n tweeduizend inwoners die vooral geconcentreerd zijn in de woonwijken. Die kregen dan namen als Dallas of Texas. Maar ze maken niet echt deel uit van het gemeenschapsleven en dat is jammer. Dat zien we bijvoorbeeld bij de winterfeesten van de fanfare waar vroeger letterlijk het hele dorp naar afzakte. Dan kwamen er zelfs bevriende fanfares uit Oostenrijk en Duitsland.” Ook de voetbalploeg is niet meer wat ze geweest is. Komende van derde nationale en met zelfs op het randje een kans om in de tweede hoogste afdeling te geraken, zijn ze na honderd jaar verzeild in vierde provinciale. Georges: “We vieren dit jaar wel hun honderdste verjaardag. Normaal werd het jubileumboek dat we hebben uitgebracht dit voorjaar officieel voorgesteld maar door de corona-pandemie zijn al die feestelijkheden jammer genoeg niet doorgegaan. We denken dan al maar aan onze grootste sportheld: Nestje Sterckx. In 2022 is het honderd jaar geleden dat hij geboren werd. Nestje was een wielrenner van het kaliber van Rik Van Steenbergen. Daar gaan we zeker de nodige aandacht aan besteden.”
MEER INFO:
Het jubileumboek 100 jaar KFC Heultje is verkrijgbaar bij het bestuur van de voetbalploeg.
Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.