Chiro O's Agnes is Vlaanderens grootste

We treffen enkele van hen in het Chiro-lokaal in de Pijlstraat. Luna Lemmens (22) en Amelie Sels (20) zijn vandaag in duobaan de groepsleidsters. Hanne Sips (33) nam onlangs de fakkel over van Julie Van Elst (45) als volwassen begeleidster en Suzanne Staes (68) maakte de beginjaren van de Chiro mee. “Op 14 november 1965 begon de Retiese onderpastoor E.H. Van Hoof met de eerste Chiro-zondag georganiseerd in de meisjesschool en later aan het schooltje aan de Hodonk. Toen was ik er nog niet bij”, begint Suzanne. “Mijn Chiro-jaren begonnen toen ik twaalf was, als kroonmeisje in een lokaal aan de molen van de Cardijnstraat. Dat was echter ook het lokaal van de toenmalige VBA (kajotsters), waar ik eerst nog lid van was. Elke zondag floten wij hen uit want door de komst van de Chiro dreigde onze vereniging weg te moeten. ‘Chiro-vodden!’, scandeerden we luid. Lang heeft dat niet geduurd. VBA stopte en de Chiro ging verder in de lokalen aan de molen. We zijn nog verhuisd naar jeugdclub 2470 tot we onze eigen lokalen kregen aan de Pijlstraat.” Amelie: “Maar we hopen over enkele jaren – en toch zeker bij onze zestigste verjaardag in 2025 – in nieuwe lokalen te zitten. De bouwaanvraag op de oude voetbalterreinen aan de Asberg is ingediend. Het is nu wachten op de vergunning zodat de bouwwerken kunnen starten. Met de hoge kostprijs van de materialen zal dat een hele uitdaging worden.”

O’S AGNES
Het is een wat vreemde naam, maar niet voor Retienaren. Julie: “Hij is afgeleid van het voormalige klooster Agnetendal. Onze eerste Chironaam was ‘Sint-Agnes’, christelijk geïnspireerd dus, wat vandaag trouwens nog altijd één van onze kernwaarden is. Uiteraard niet meer zoals vroeger met traditionele misvieringen maar met bezinningsmomenten waarbij we stilstaan wat Chiro als beweging is en wat dat voor elk Chiromeisje betekent.” Suzanne: “Wij moesten in de tijd nog naar het lof en de leidsterskring begonnen we met een gebed.” Amelie en Luna corrigeren: “Doen we nog altijd hoor. Wij geloven in een Chiro waar we voluit kunnen zingen en springen, spelen en delen, dansen en bidden. Ook vandaag blijven de Chiro-waarden overeind: elkaar graag zien, rechtvaardigheid en innerlijkheid. Luna: “Maar we vullen dat wel op een eigentijdse manier in. Al spelenderwijs leren we onze jongeren wat samenwerken is. Dat de Chiro op zondagmiddag een plek is waar elk meisje, van welke afkomst of geloofsovertuiging ook, naartoe moet kunnen komen en waar iedereen zichzelf kan zijn. We houden bewust ons lidgeld democratisch. Voor 35 euro kan je je hier een heel werkjaar op zondagmiddag komen amuseren.”

SPELENDERWIJS
Dé kerntaak van Chiro: op zondagmiddag je amuseren met sport en spel. Of die spelletjes in al die jaren niet veranderd zijn? Hanne: “Natuurlijk, de mogelijkheden zijn vandaag veel uitgebreider. We spelen nog wel ‘Dikke Bertha’ maar we hebben ook de TV-formats zoals ‘De Mol’ en ‘De Slimste Mens’. Ook ‘Homo Universalis’, de vroegere rubriek van ‘Iedereen Beroemd’ is een dankbare bron.” Julie: “Mag je Dikke Bertha nog wel zeggen? Is dat niet tegen de regels van body-positivity?” Zover komt het gelukkig niet, Dikke Bertha wordt nog altijd met overgave gespeeld. Al zijn de regels rond veiligheid en overlast voor de buurt wel flink aangescherpt. Julie: “Inzake veiligheid hebben we duidelijke afspraken gemaakt: droppings en autoliften kunnen niet meer maar voor overlast wil ik toch een lans breken, zeker als we met bijna 300 kinderen op kamp zijn. Het is voor hen zo’n belangrijke ervaring om in een veilige omgeving eens helemaal uit hun dak te kunnen gaan en onnozel te kunnen doen. Dan is het jammer dat de buurt dat niet meer verdraagt. Kinderen moeten kunnen leren van hun fouten maar ze moeten dan wel de ruimte krijgen om die fouten te maken. En als er dan toch overlast is, kan een gesprek met de leiding meer oplossen dan een vermanende vinger van de politie.” Of de leiding vandaag nog voldoende gezag heeft om hun groepen op het goede spoor te houden? Luna: “Dat moet, je kan een groep niet dragen als je zelf mee de speelvogel uithangt. Elke leidster pakt gezag op haar manier aan maar iedereen gebruikt het wel. Uiteraard is er bij de leiding ook ruimte om plezier te maken. Je kan als leidster je blindstaren op bijvoorbeeld pubers maar je kan ze ook bekijken als jonge mensen die willen ontdekken wat ze tof vinden en wat niet. En je weet ook hoe je zélf in die leeftijdsfase was.”

ACHTER DE SCHERMEN VAN EEN TENTENKAMP
Met 299 waren ze dit jaar op kamp in Oudsbergen. Een hele klus om die allemaal in droge tenten te laten slapen, mondjes en monden te voeden en grote en kleine probleempjes op te lossen. Julie: “Je krijgt dat niet georganiseerd zonder een sterk team van kookouders en een oudercomité. Bij Chiro O’s Agnes is dat een superteam. De kookploeg is consequent bezig met genoeg eten maken voor iedereen maar zonder te veel overschot, ze doen prijsbewuste aankopen en zorgen voor evenwichtige maaltijden.” Wat op kamp het populairste gerecht is? Er wordt door elkaar geroepen: puddingpap! Rijstpap van verse koemelk! Bouletten met wortelpuree! Gebakken hespenworst! De kampspaghetti met de familiedag! Hemelse modder!… Qué? Luna: “Je wil het niet weten wat er allemaal in zit maar het is superlekker.” Julie verklapt toch het recept: “pudding, yoghurt, platte kaas, room, eierdooiers, vers fruit... En probeer het niet om het thuis na te maken want daar smaakt het naar niks. Dat is de essentie van het kampleven: samen eten, doet eten en de kleintjes leren van de groten met wie ze aan tafel zitten. Het is een bewuste keuze van de leiding om tijdens de maaltijden de groepen te mengen. Zo leren ze niet alleen vrienden maken binnen hun eigen leeftijdsgroep maar kijken ze ook wat verder.”

DE VLAG GEPIKT
“Hola! Dit jaar niet”, roepen Hanne, Amelie en Luna in koor als ik het over ‘vlaggen pikken’ heb. “We hebben ze in Oudsbergen kunnen houden. Het is een spel dat 24 uur voor de bezoekavond van start gaat. Oud-leiding en de Chirojongens hebben dan de tijd om onze vlag te komen stelen en wij moeten ervoor zorgen dat ze blijft hangen. Meestal komen ze ’s nachts aanzetten, dat betekent dat je 24 uur aan één stuk alert moet zijn. Het is een leuke activiteit als iedereen zich aan de regels houdt want soms kan het tot een gevecht komen, met blessures als gevolg. Bovendien loop je ’s nachts over een terrein dat je niet op je duimpje kent. Maar de strijd is altijd hevig. De basisafspraak is dat het niet té wild wordt en dat niemand bang moet zijn.” Of er al eens een kamp helemaal mislukt is? Julie: “Zeker, maar altijd door externe factoren zoals bijvoorbeeld onophoudelijke regen. Het is al enkele keren gebeurd dat we de kinderen terug naar huis moesten laten gaan. Dat is verschrikkelijk omdat je weet dat een hele ploeg zoveel tijd heeft gestoken in de voorbereiding en dat al dat werk in enkele uren in het water valt. Anderzijds is er ook een soort van trots omdat de evacuatie samen met de brandweer elke keer goed verloopt. De leiding laat dan zien dat ze ook in rampscenario’s hun mannetje kunnen staan.”

DE TOEKOMST
Het zomerkamp is inmiddels voorbij en er wordt weer uitgekeken naar een nieuw Chiro-jaar. Met op 21 oktober de ‘dag van de jeugdbeweging’ waar de jeugdraad van de gemeente hen trakteert op koffiekoeken en chocomelk en waar alle kinderen van de Chiro, Scouts en KLJ in uniform naar school gaan. En de verre toekomst? Daar is iedereen het over eens: 60 jaar Chiro, in nieuwe lokalen! 

MEER INFO
www.chiroretie.be of volg O’s Agnes Chiromeisjes Retie op Facebook