25 jaar Graspop Metal Meeting: van rustige muzieknamiddag tot gigantisch metalfestival

“We verhuizen met Graspop Metal Meeting nog eens”, zeggen Patrick Van Broeckhoven (57) en Marc Van Geel (63). “De zesde keer al, na de kloostertuin, de terreinen van Witgoor Sport en de Witte Berg, Boeretang en Stenehei. Nu schuiven we op naar Zandbergen, een boogscheut verder. We doen er alles aan om het festival in Dessel te houden, ook al zijn we op andere plekken al meer dan welkom geweest.” Patrick en Marc zijn voor het metalfestival actief in de vzw Graspop die de logistieke activiteiten voor haar rekening neemt. Marc: “Dat gaat vanaf de eerste piket die we in de grond slaan tot het opruimen van de camping na afloop en alles wat er nodig is om een festival van die omvang goed te laten verlopen. Mijn broer, Peter Van Geel die de échte pionier van Graspop is, opereert als festivaldirecteur binnen de groep Live Nation. We behoren in België tot de top 5, naast Tomorrowland, Rock Werchter, Dour en Pukkelpop.”

JONG GEWELD
Patrick en enkele jaren later Marc waren nog jonge gasten toen ze in 1986 een affiche samenstelden voor de eerste muzieknamiddag in Witgoor. Patrick: “We programmeerden meteen Masai, een muziekgroepje dat in die tijd in onze regio populair was. Als ik me goed herinner, waren er zo’n 300 bezoekers. De sfeer was opperbest maar voor ons als organisatoren, was het toch bang afwachten. Gaan de artiesten de weg naar Witgoor wel vinden? komt er volk op af? Het lukte en we beslisten vrijwel meteen om het volgende jaar Graspop opnieuw te organiseren. O.a. Won Ton Ton met Bea Van der Maet is gepasseerd, Jo Lemaire, Normaal en Herman Brood.” Marc herinnert zich met die laatste nog een akkefietje. “Hij kwam vlak voor het optreden niet opdagen, zijn manager was in alle staten. Bleek dat hij op het terras van café De Koerel zat, met een grote strohoed op en op de tafel een bordje ‘niet storen’. Uiteindelijk is het goed gekomen en gaf hij een geweldig concert.”

GRASPOP GROEIT
De kloostertuin werd te klein en na vier edities week Graspop uit naar de terreinen van Witgoor-Sport en later de Witte Berg. Patrick: “Daar programmeerden we o.a. Status Quo en Ten Years After. Het budget was nog altijd minimaal, het was elke keer tellen om uit de kosten te komen. In 1995 ging het mis. We hadden Simple Minds en Joe Cocker op de affiche en alles in gereedheid gebracht om een massa volk te ontvangen. Helaas, even voordien waren die kleppers ook te zien op het Beach Festival in Zeebrugge en bleven de fans uit Witgoor weg. Toen zijn we eronderdoor gegaan.” Maar Graspop bleef niet bij de pakken zitten en gooide het over een andere boeg. Marc: “Van het ene jaar op het andere zijn we overgeschakeld naar metalmuziek. Zonder ervaring maar we hebben toen wel enkele mensen aangetrokken die er iets van afwisten. Dat is gelukt want Graspop is blijven groeien. Toen het toch te groot werd, kwamen we in 2013 onder de vleugels van Live Nation. Met als belangrijkste reden dat het voor Peter zo gemakkelijker werd om internationale bands te programmeren. Intussen zijn we op Europees vlak bij de vier grootste festivals in de metalmuziek. Voor een dorp als Dessel kan dat wel tellen.”

MEER DAN MUZIEK
Een driedaags festival met 150.000 bezoekers, dat is méér dan de affiche samenstellen, een biertent en frietkraam opzetten en tickets verkopen. Patrick: “Met vzw Graspop organiseren we alles wat logistiek nodig is. Om te beginnen: 30 kilometer nadarafsluiting aanslepen, stroomgroepen installeren waar je heel Dessel en Mol kan aanhangen, vijf podia opstellen en een camping organiseren. Verenigingen uit Dessel en omliggende gemeenten worden aangesproken voor de catering en kunnen een aardig centje verdienen voor hun clubkas. Ook bij die catering zien we een evolutie in het aanbod. Vooral de veggiegerechten zijn erbij gekomen maar we zien toch dat de traditionele frieten en hamburgers het goed blijven doen. Naast de catering zijn er nog zo’n achthonderd vrijwilligers actief op het terrein. Het Rode Kruis heeft de handen vol. Gemiddeld hebben ze per dag tweeduizend interventies, van een aspirientje geven tot gebroken armen en benen. Want Graspop heeft de traditie van crowdsurfen en stagediven nooit afgezworen. Veiligheid wordt elk jaar belangrijker, met 400 securitymensen die verplicht professioneel ondersteund worden. Na afloop moet alles ook opgeruimd worden. De camping is telkens een slagveld, met achtergelaten afval en tenten. Die worden door het Rode Kruis proper gemaakt en bezorgd aan de minderbedeelden in onze regio. Op het festivalterrein zelf vinden we vooral verloren gsm’s en portefeuilles. Die brengen we in schoendozen naar de politie die ervoor zorgt dat alles weer bij de eigenaars terechtkomt, ook in het buitenland.”

VERDRAAGZAAM
Maar over de Graspop-bezoekers geen kwaad woord. Hoewel ze er met hun zwarte outfit en ruige kapsels gevaarlijk uitzien, zijn het vooral mensen met een peperkoeken hart. En ze komen vanuit de hele wereld. “Zuid-Korea en Australië is zowat het verste”, zegt Marc. “In die 25 jaar heb ik geen weet van zware incidenten. Die mensen komen vooral voor de muziek en het pintje erbij. Heel wat buitenlanders spreken trouwens met elkaar af om op Graspop samen te komen. Ook de Desselaars hebben intussen begrepen dat angst voor dat ruige volk ongegrond is.” Of er dan geen enkele editie geweest is waarin alles in het honderd liep? Patrick: “De natste in 2016, die zal ik nooit vergeten. Het water stond centimeters boven de weide. Er is toen hard gewerkt door alle vrijwilligers om ze droog te krijgen en we zijn de firma Smet nog altijd dankbaar dat zij met pompen kwamen helpen. De parkings waren onbruikbaar, de meeste auto’s moesten in de straten parkeren, tot in Witgoor toe. Met shuttles gingen we de mensen ophalen. Wekenlang heb ik toen niet geslapen.”

DE FEESTEDITIE
Het artiestendorp, in veel hoofden spelen er zich de wildste taferelen af maar dat moeten Marc en Patrick toch even bijsturen. “Het is niet omdat ze loeiharde muziek spelen, dat ze achter het podium braspartijen houden. De meeste metalbands zijn gezondheidsfreaks. Elke dag staat er vers eten op tafel, de accommodatie is comfortabel, er zijn kinesisten… Wat ze vragen, daar wordt voor gezorgd. Het is de kracht van Graspop en één van de redenen waarom ze elk jaar graag naar Dessel terugkomen.” Voor de 25ste verjaardag zal Iron Maiden de topact zijn. “We hebben voor hen gekozen omdat ze vanaf de eerste editie in 1996 erbij waren. Ze stonden toen in de Metal Dome, als beginnende band en zijn met ons mee gegroeid. Na twee festivalloze zomers, kijken we er enorm naar uit.” Wat Marc en Patrick het eerst zullen doen als ze op 16 juni opstaan? “We zullen niet veel geslapen hebben”, lacht Patrick. “Maar ik denk dat ik – zoals elk jaar – eerst naar de lucht zal kijken. Schijnt de zon, dan is het festival al voor de helft geslaagd. En verder hopen we, samen met de hele organisatie en de honderden vrijwilligers dat alles goed verloopt. Zonder incidenten, zonder weerkundige spelbrekers of artiesten die zich op een terras verstoppen achter een bordje ‘niet storen’.”

MEER INFO
Graspop Metal Meeting vindt plaats van 16 tot 19 juni 2022 en is uitverkocht.
www.graspop.be