Wereldreizigers

Ondernemers worden verliefd op Noord-Kroatië

Gepubliceerd: 7 september 2021  |  Door: Stijn van Osch  |  Onderox editie: 211

RIJKEVORSEL/GOOREIND/KROATIË — Anno 2021 hoort Kroatië al een hele tijd bij de Europese Unie, maar toen Dave Roosen (50) en Ilse Blockx (46) uit Gooreind en Rijkevorsel begin 2013 de oversteek maakten, was dat nog niet het geval. Niet dat het koppel over één nacht ijs was gegaan, want aan de verhuis ging zo’n 10 jaar van plannen, reizen en verkennen vooraf.

Hoe zijn jullie in Kroatië beland?
Dave Roosen: “Het begon met een aantal zakelijke bezoekjes rond de eeuwwisseling. Snel daarna volgden heel wat vakanties in het hele land. We verkenden het binnenland, maar ook de prachtige eilanden en werden al snel verliefd. Zowel op het land en de cultuur als op de bevolking. In 2013 hakten we de knoop door en beslisten we om onze job op te zeggen en in Kroatië een eigen bedrijf op te starten.”

Verhuizen naar daar en meteen een eigen bedrijf opstarten. Dat zal niet eenvoudig geweest zijn?
Dave: “Als je aan zo’n onderneming begint, dan weet je dat je geduld moet hebben. Toch zaten we te popelen om erin te vliegen. Op 1 juli 2013 zou Kroatië toetreden tot de EU en zou alles makkelijker worden, maar we wilden niet wachten. Mensen verklaarden ons voor gek dat we niet even wachtten, maar we waren er klaar voor. De plaatselijke autoriteiten zeiden ons dat het maximum twee weken zou duren om ons bedrijf op te richten. Het werden twee maanden.”
Ilse Blockx: “Twee maanden waarin we veel geleerd hebben. Dat het heel belangrijk is om de juiste connecties te hebben, bijvoorbeeld. Of dat je alles moet dubbelchecken en dat je niet te veel op voorhand moet betalen. En misschien het belangrijkste: zorg ervoor dat je altijd je bedrijfsstempel bij hebt. Zonder krijg je in Kroatië niets geregeld.”

Zijn jullie actief in het toerisme?
Ilse: “Nee. Ons bedrijf heet R&B Global Projects. We zijn actief in de maritieme sector, in logistiek en transport. Daarom wonen we in het noorden van Kroatië, niet ver van havenstad Rijeka.”

Hoe vinden jullie het leven daar?
Dave: “Zalig! Living the Croatian dream, zegt men wel eens, en dat is exact wat wij doen. Begrijp me niet verkeerd: als zelfstandige werken we heel hard, maar de sfeer en het leven zijn hier veel relaxter. De meeste tijd voor onszelf hebben we in de winter. Dan is het hier koud en veel stiller dan in de hete zomer. Veel minder toeristen, geen bezoekers van het thuisfront, maar wel nog wat harder werken dan in de zomer. Dat is het nadeel aan werken met internationale vrachtschepen: ze gooien hun anker niet uit op momenten dat ik even rust wil. De meeste mensen willen naar hier komen in de zomer, maar als je ’t mij vraagt zijn de rustige winters minstens even leuk.”
Ilse: “Klopt. Als je ooit Kroatië wil bezoeken, probeer het eens in de winter. Alleen al voor de kerstmarkt in de hoofdstad Zagreb. Die is verkozen tot de mooiste van Europa. Je hebt in het hele land trouwens heel wat kleine kerstmarktjes. Absoluut de moeite!”

Wat is jullie favoriete plekje?
Dave: “Moeilijk te zeggen, want het land heeft zoveel mooie plekjes. Weet je dat Kroatië meer dan 1.000 eilandjes telt? Voor mij zijn Korluca en het ongerepte Peljesac de mooiste. Dichter bij huis heb je de eilanden Krk en Cres, waar het ook in de winter heerlijk vertoeven is. En Zagreb, natuurlijk. De hoofdstad heeft alles wat je maar kan willen tijdens een citytrip. De dichtstbij gelegen stad is Opatija. Misschien een beetje m’as-tu vu, maar we vinden het keer op keer een fijne uitstap.”
Ilse: “Ik hou het meest van Pag en Hvar. Grandioos mooie eilandjes. Weet je, de meeste mensen zullen je zeggen dat het zuiden van Kroatië nog net iets mooier is dan het noorden, maar wij hebben om verschillende redenen toch gekozen om ons in het noorden, vlakbij de grens met Italië en Slovenië, te vestigen. Professioneel is dat veel interessanter, maar de verbinding met het thuisfront is ook veel eenvoudiger. We hebben niet enkel de haven vlakbij, maar ook een vijftal luchthavens met goede verbindingen.”
Dave: “We gaan regelmatig shoppen in Italië. Triëste is maar een uur rijden en op 3 uur tijd zijn we in Venetië. Hoeveel mensen kunnen dat zeggen? Los van de vele mooie uitstapjes die we hier kunnen doen, zijn we ook gewoon graag thuis. We hebben pas ons droomhuis gekocht. We kunnen er echt van genieten om gewoon thuis te zijn.”

Wat is er typisch voor Kroatië?
Ilse: “Het zachte klimaat, de ongerepte natuur en de mooie rotsstranden met prachtig azuurblauw zeewater, maar ook het feit dat er altijd tijd is voor koffie. (glimlacht) Kroaten zijn heel easy going. Ze doen het rustig aan. In het zuiden misschien nog meer dan in het noorden.”
Dave: “Ook kenmerkend: fantastische wijnen en heerlijke kraakverse vis. Die trouwens niet duur is, als je de juiste lokale plaatsen kent. Kroaten hebben respect voor de natuur, het milieu en voor alles wat bio is. Bio is hier meer dan een marketingbordje. O ja, en de snelwegen zijn bij de beste van Europa.”

Klinkt fantastisch. Zijn er ook mindere kanten aan het leven in Kroatië? Ergernissen misschien?
Dave: “Afval sorteren, dat hebben ze hier nog niet zo begrepen. Wat ik gek vind, want er is in Kroatië zoveel aandacht voor bio, maar recycleren, dat lukt om één of andere reden niet. Is het liever lui dan moe?”
Ilse: “Zou kunnen. Mensen klagen weleens dat ze het beter willen hebben. Tot ze ervoor moeten werken, dan drinken ze liever koffie op het strand. Begrijpelijk, daar niet van, maar je kan niet alles hebben.”

Nog dingen waaraan jullie moesten wennen?
Dave: “Als een loodgieter zegt dat hij morgen komt, dan staat hij pas een week of drie later aan je deur. (lacht) We hebben leren geduld uitoefenen, vooral in de ambtenarij. Voor dingen die normaal ongeveer een maand duren, moet je hier drie maanden tellen. Alhoewel, bij onze migratie naar hier hadden we meer gedoe bij de Belgische ambassade hier dan bij de Kroatische ambassade in Brussel. Daar liep alles op wieltjes.”

Kroatië is al even een populaire vakantiebestemming, maar veel weten we in de Kempen nog niet over de Kroatische cultuur. Vertel eens, wat moeten we weten?
Ilse: “Goh, het uiteenvallen van Joegoslavië in de jaren ’90 ligt bij velen nog vers in het geheugen. Bij de oudere generaties roept de herinnering aan Joegoslavïe eerder positieve gevoelens op, de jongeren denken er eerder negatief op terug. Maar de aandacht voor de traditionele Joegoslavische cultuur blijft heel erg aanwezig. Je merkt ook dat folklore en tradities heel belangrijk zijn. Carnaval is hier ook een groot feest.”
Dave: “Op gastronomisch vlak denk ik vooral aan de vele huisgestookte likeurtjes en de truffel uit Istrië. Er is ook veel Italiaanse invloed, dus je hebt veel pasta- en deeggerechten. De bekende Cevapčici-worstjes? Die zijn eigenlijk Bosnisch van oorsprong, maar daar doen we hier niet moeilijk over. Die gaan hier veel en vlot naar binnen.”

Laten jullie soms dingen overkomen uit België?
Ilse: “Pickles chips, cola light en cigarettes russes van Delacre. Die zijn hier niet te vinden.” (lacht)
Dave: “Preparé en kip curry missen we soms ook. En frieten van de frituur, natuurlijk. We bakken thuis zelf wel frietjes, maar helemaal hetzelfde is dat toch niet.”

Hoe zit het daar met de veiligheid?
Dave: “Absoluut top. Ik denk dat er hier 0% criminaliteit is. De auto doe ik zelden op slot en ook thuis laat ik de deur vaak gewoon open. Eén keer ben ik ooit bestolen, en dat was door een Oostenrijkse toerist.”
Ilse: “Ook wat corona betreft heb ik me hier altijd veilig gevoeld. Geen nutteloze regels, geen gedoe. Mensen houden zich aan een paar heel duidelijke regels en klaar. Kroaten maken dingen niet moeilijker dan ze zijn.”

Hoe werden jullie ontvangen? Konden jullie snel integreren?
Ilse: “Wij zijn als Belgen super ontvangen. Nu, we zijn hier niet gekomen om op onze lauweren te rusten. Op korte tijd hebben we een winstgevend bedrijf uit de grond gestampt, dat heel goed samenwerkt met alle partners. Vanaf dag één werden alle facturen op tijd betaald. Dat was hier redelijk ongezien.” (lacht)
Dave: “Ik denk dat ik me pas na een jaar of vijf echt thuis voelde hier. Dat is niet abnormaal, denk ik. Daar moet wat tijd overgaan. Toch heb ik het gevoel dat onze integratie heel vlot verliep. Veel hangt af van hoe je het zelf aanpakt. Toon respect en je krijgt respect terug.”
Ilse: “We staan nog steeds versteld van hoe kalm Kroaten zijn. Ongelooflijk! Dat willen we ook leren. Stress maakt mensen kapot, dat hebben ze hier heel goed begrepen.”

Jullie wonen ondertussen 8 jaar in Kroatië. Hoe vlot spreken jullie de taal?
Dave: “Dat is een heikel punt. Kroatisch is een Slavische taal. Heel moeilijk om te leren, als je ’t mij vraagt: naamvallen, vervoegingen, dialecten, verschillende zinsconstructies. Ik heb nochtans een talenknobbel, maar het Kroatisch, daar worstel ik nog steeds mee. Gelukkig spreken veel mensen hier ook Duits of Engels, en kom ik met de komische aanpak ook een heel eind. Je staat er versteld van hoeveel je kan duidelijk maken met je handen en voeten.” (lacht)
Ilse: “We hebben van dag één ons uiterste best gedaan om de taal te leren, want we vinden het heel belangrijk om te integreren. Voor heel minieme dagelijkse dingen lukt dat ondertussen: de bank, de dokter, de winkel, de apotheek. Zelfs bij de notaris of de autocontrole lukt het ons goed. Ook op professioneel vlak weten we ons te redden. Toch hadden we op voorhand gedacht dat we in dit stadium al veel verder zouden staan en dat vinden we heel jammer. We blijven proberen en ooit komt het er wel van, nietwaar?”

Hebben jullie de intentie om ooit terug te keren naar de Kempen?
Dave: “Nee, helemaal niet. We zijn 100 % verhuisd. We hebben geen huis meer in België, geen officiële band meer. Natuurlijk nog wel veel vrienden en familie. Een keer of drie per jaar reizen we naar België om de kinderen en kleinkinderen te zien, want die missen we heel erg. Nu nog meer dan anders, want door Covid zijn we al meer dan een jaar niet in België geweest.”

Meer lezen van Stijn van Osch
Meer lezen over
gelukszoekersreizen

Meer Wereldreizigers

Wil je op de hoogte blijven?

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.