Mik opent strandbar in het tropische Puerto Plata

“Versta me niet verkeerd: mijn leven in België was best aangenaam. Ik had een goedbetaalde job bij een grote firma, met veel verantwoordelijkheid en een goed loon. Ik had de beste vrienden die ik maar kon wensen. Toch was het elke dag hetzelfde: ik stond op, begaf me in de file naar Antwerpen, werkte een ganse dag, kwam ‘s avonds moe thuis, kroop nog even voor de tv en dan mijn bed in. Was dat het dan? Moest ik dat nog meer dan 30 jaar doen? In 2013 heb ik de knoop doorgehakt en ben ik met mijn toenmalige vrouw Orquidea naar Puerto Plata verhuisd. Zij is een Dominicaanse en dankzij de jaarlijkse familiebezoekjes kenden we de omgeving heel goed. Intussen zijn we acht jaar later en woon ik hier nog steeds heel graag. De liefde voor mijn vrouw is niet blijven duren, die voor het land wel.”

Na tien jaar zijn Orquidea en jij uit elkaar gegaan.
Mik Fannes-Labro: “Klopt. Toen we naar hier verhuisden, zijn we een Belgische strandbar gestart. Een horecazaak blijft iets speciaals en kan zwaar wegen op een relatie. Je moet echt 100 procent gepassioneerd zijn. Ik ben zelf opgegroeid in de horeca. Mijn moeder is altijd chef geweest in een restaurant en ik deed zelf vaak vakantiewerk in de horeca. Blijkbaar kruipt het bloed waar het niet gaan kan, ik wou ook hier per se een bar met Belgische bieren en lekker Belgisch eten opstarten. Mijn huidige vrouw Cristina is net als ik gepassioneerd door de horeca. Zij baatte de strandbar naast de mijne uit, samen met haar man, en toen we een keer aan de praat geraakten, sloegen de vonken over en stilaan zijn we verliefd geworden. Vandaag wonen we samen met Cristina’s kinderen Melanie (19) en Nikolas (15) in Puerta Plata. We baten er onze Tropical Bar uit. Cristina is trouwens een geweldige kok. Ze heeft de ganse keuken en het menu aangepast en nu werkt onze bar nog beter.”

Als ik aan de Dominicaanse Republiek denk, dan zie ik kleurrijke huisjes, veel zon en altijd lachende gezichten. Klopt dat clichébeeld?
“Eigenlijk wel. Van december tot februari hebben we al eens wat meer regen, maar doorgaans draait de zon hier overuren. Niet verwonderlijk dus dat mensen hier vaak goedgeluimd over straat lopen. Een clichébeeld dat niet klopt, is dat de Dominicaanse Republiek enkel zon, zee en strand is. Het is zo veel meer.”

Vertel!
“We hebben hier de mooiste stranden die je je kan inbeelden, maar we hebben ook prachtige bergen, lagunes en watervallen. Mijn favoriete plek is de Blue Lagoon, op een paar uurtjes van hier. Een prachtig en rustig natuurpark met grotten, twee lagunes, zalig koud water en mooie natuur. Wist je dat er zelfs een plek is waar het soms sneeuwt? We hebben ook heel veel cultuur. Hier in Puerto Plata staat een oud koloniaal fort dat de Spanjaarden gebouwd hebben in de tijd van Columbus, en dat nu als museum gebruikt wordt. Prachtig om eens te bezoeken. Het is de plek waar Columbus voor het eerst voet aan wal zette op het Amerikaanse continent. Daarom vind je hier de oudste school en het oudste ziekenhuis. Maar dat weten de meeste toeristen niet, veel van hen komen hun all-inhotel niet uit.”

Buurland Haïti is één van de armste landen in de wereld. Is er in de Dominicaanse Republiek veel armoede?
“De Dominicaanse Republiek is een arm land, maar lang niet zo arm als Haïti. Er zijn veel Haïtianen die illegaal naar hier komen om hun geluk te zoeken. Ze werken vaak als goedkope werkkracht in de bouwsector. Het zwaarste werk wordt hier door Haïtianen gedaan. Hier in de Dominicaanse zal niemand sterven van de honger. De mensen zorgen goed voor elkaar, zeker in de arme wijken. Als iemand geen eten heeft, dan kan hij bij de buren aanschuiven.”

Wat is het grootste verschil tussen België en de Dominicaanse Republiek?
“Er zijn twee grote verschillen: het weer en de ‘mañana-mentaliteit’. Bijna het hele jaar door hebben we hier temperaturen van 30 graden en meer. Dat zorgt ervoor dat iedereen meestal buiten leeft en goed gezind is. Overal waar je komt, zie je mensen met elkaar babbelen. Het is een pak gemakkelijker om sociaal te zijn als je heel het jaar door buiten kan zitten, nietwaar? Die mentaliteit heeft voor- en nadelen. Ergens schuilt er iets moois in, want mensen leven met veel minder stress. Als je iets dringend nodig hebt of iets snel wil laten maken, dan kan het wel vervelend zijn. Om je een idee te geven: op een gegeven moment was er een gat in de houten vloer van mijn bar, vlak voor de deur. De schrijnwerker die ik belde, zei dat hij er binnen de drie uren zou zijn, maar uiteindelijk is hij pas de volgende dag opgedaagd. Behoorlijk frustrerend.”

Was het door het mentaliteitsverschil moeilijk om je aan te passen toen je verhuisde?
“Ik woonde al jaren samen met een Dominicaanse, dus voor mij was de schok niet zo groot. Ik zie wel dat veel buitenlanders problemen hebben met die ‘mañana-cultuur’, vooral als er iets stuk is. Ik heb me wel moeten aanpassen aan het verkeer, want dat is heel gevaarlijk. De meeste Dominicanen hebben geen rijbewijs of hebben hun rijbewijs gekocht. Gevolg: ze hebben eigenlijk geen idee wat ze aan het doen zijn. Ze rijden door het rood, rijden veel te snel, gebruiken geen richtingaanwijzers,… En er is zo goed als geen controle. De politie geeft bijvoorbeeld geen boetes. Soms stoppen ze je om te controleren of je een rijbewijs hebt, maar als je ze wat geld toestopt, dan kijken ze meteen de andere kant op. Wat me bij een ander probleem brengt: corruptie is hier echt een probleem.”

Hoezo?
"Hoe zal ik het zeggen? Als blanke moet je eraan wennen dat de politie je maar voor één reden tegenhoudt: ze willen wat geld. De schuld daarvoor hoef je niet ver te zoeken: politieagenten verdienen hier gewoonweg veel te weinig. In winkels is dat trouwens ook zo. Als blanke betaal je standaard meer, gewoon omdat je blank bent. Voor grotere aankopen stuur ik steevast mijn vrouw. Dat is goedkoper.”

Welke zaken zijn er daar, behalve het weer, beter dan in België?
“De verkeerslichten, bijvoorbeeld. Ze hebben een secondenteller die toont hoeveel seconden het nog rood of groen blijft. Handig. Nog een voorbeeld: op identiteitskaarten wordt hier ook de bloedgroep vermeld. Dat is toch goed gezien? Als je een ongeval hebt, dan weten zorgverstrekkers meteen welk bloed je nodig hebt. Iets heel anders, waar ik ook van schrok, is dat elke buurtwinkel hier aan thuislevering doet. Ben ik aan het koken en merk ik dat ik een ei te weinig heb, dan bel ik naar de winkel en een medewerker brengt het meteen naar hier. Of ik ben voetbal aan het kijken en het bier is op… Even bellen en ze brengen je meteen een frisse pint. Als je toch zelf naar de supermarkt gaat, dan staat er aan de kassa iemand om je spullen in te pakken en naar de auto te brengen.”

In België zijn we gewend aan goede gezondheidszorg. Hoe zit dat daar?
“Er is geen sociale zekerheid zoals in Belgie, dus je moet je privé verzekeren. Er zijn hier hospitaals en klinieken. De hospitaals zijn gratis en publiek toegankelijk, maar over het algemeen is de zorg er slecht. Daar wil je niet terechtkomen. De klinieken worden privé uitgebaat. Daar is de zorg veel beter, maar ook veel duurder. Daar heb je maar beter een ziekteverzekering, zodat je niet alles zelf moet betalen. Ik heb me laten vertellen dat de kwaliteit van de plastische chirurgie hier best goed is. Er zijn veel Canadezen die voor hun ingrepen speciaal naar hier komen.”

Over gezondheidszorg gesproken, hoe beleven jullie de Covid-pandemie daar?
“Ik heb me hier eigenlijk de hele tijd tamelijk veilig gevoeld. Zodra de pandemie begon, gingen de grenzen dicht en konden we alles tamelijk snel onder controle krijgen. Plots waren er geen toeristen meer die het virus opnieuw binnenbrachten. Dominicanen hebben het doorgaans moeilijk met regels en wetten, maar tijdens deze crisis hebben ze alle maatregelen en aanbevelingen verrassend goed gevolgd. Iedereen droeg een mondmasker en zodra er vaccins waren, liet iedereen zich inenten. Ondertussen zijn de regels versoepeld, maar iedereen houdt er zich nog steeds aan. Weet je trouwens dat je hier momenteel geen supermarkt of bank binnenkomt als je niet gevaccineerd bent?”

Zie je de familie in België vaak?
“Het is vijf jaar geleden dat ik nog eens in België geweest ben. Normaal zou ik vorig jaar gaan, maar corona gooide roet in het eten. Mijn moeder komt elk half jaar voor enkele weken op bezoek, maar door corona is dat nu ook al bijna twee jaar geleden. Mijn vader is twee keer hier geweest. Hij vond het hier geweldig, maar kan omwille van gezondheidsredenen niet meer vliegen. Ik kijk er heel erg naar uit om hem nog eens te bezoeken in België.”

Zou je ooit nog terugkeren naar België?
“Ik zie het niet snel gebeuren, maar zeg nooit nooit. Er kan altijd iets gebeuren waardoor ik terug moet keren. Maar als alles goed blijft gaan, dan blijven we hier wonen.”

Bij wijze van afsluiter: is er nog iets dat je aan onze lezers wil meegeven?
“Ja. Dat de Domicaanse Republiek veel meer is dan all-inhotels en dat het zeker de moeite waard is om een bezoek te brengen. Laat je overigens niets wijsmaken door touroperators, het is hier echt wel veilig. Zoals ik daarnet al aangaf: de meeste toeristen die naar de Dominicaanse komen, durven hun hotel niet verlaten omdat de touroperator zegt dat dat gevaarlijk is. De enige reden dat ze dat zeggen, is omdat ze willen dat toeristen al hun geld spenderen binnen het hotelcomplex. Weet je dat een pakje sigaretten in de stad minder dan de helft kost dan in het winkeltje van het hotel? Tien jaar geleden was het op het eiland misschien niet overal even veilig, maar de overheid heeft criminaliteit hard aangepakt. Vandaag is Puerto Plata uitgeroepen tot veiligste stad van het land. Zelfs ’s nachts kan je hier rustig rondwandelen. Weet je, toerisme is één van de grootste bronnen van inkomsten hier. Niemand wil dat er iets met een toerist gebeurt, want dat is slechte reclame.”