In de leer bij een Amerikaanse home bakery

Elke maand neemt onze reporter een atypische, spannende of relaxerende activiteit onder de loep. Kritisch, maar met een kwinkslag rapporteert hij zijn wedervaren. Deze maand: Amerikaans gebak.

Als producenten in het land van Uncle Sam de laatste twee jaar al iets hebben geleerd over het koopgedrag van de Vlaamse consument, dan wel dat het onvoorspelbaar is. Terwijl grote supermarktketens de glazen Budweiserflesjes uit de rekken halen omdat geen kat er hier pap van lust, winnen het snoep en het gebak van dezelfde herkomst aan terrein. Met dank aan TikTok. “Wij laten al veertig jaar containers met snoep en voeding uit de VS naar Europa komen”, zegt een medewerker van de American Store in Wilrijk. “Die sweets vliegen de deur uit. Sommige tieners komen binnen met hun smartphone in de hand, met daarop een filmpje dat ze hebben gevonden op TikTok. ‘Heeft u dit, meneer?’” Ook bij Ameel Candy World, verdeler van snoepgoed uit alle uithoeken van de wereld, wrijven ze zich al maandenlang in de handen. “Containers importeren is niet alleen heel duur, ze zijn ook lang onderweg. Toch hebben die factoren weinig impact op het huidige succes. Het is en blijft een hype, maar deze rage zien we niet snel overwaaien.” Opvallend: naast snoep valt momenteel ook het VS-gebak flink in de prijzen. “Handelaars die willen meesurfen op die golf kunnen het gebak daar bestellen, wat duur is, of proberen om het zelf zo goed als mogelijk na te maken”, zegt een retailexpert. “Amerikaans gebak heeft doorgaans een andere textuur dan Vlaamse taarten of cake, dus dat laatste is een moeilijke uitdaging.”

EPPEL PAAJ
“Moeilijk, maar niet uitgesloten.” Amelia Modest zegt het met een vastberadenheid die eigen is aan Amerikanen. Al vijf jaar is ze de drijvende kracht achter Modest Treats in het Texaanse Abilene, een succesvolle home bakery zoals er vandaag wel meer te vinden zijn aan de andere kant van de Grote Plas. Of we het bij haar mogen uitproberen, vragen we via mail, al beseffen we dat ze haar bakgeheimen wellicht niet prijs zal willen geven. Al na vijf minuten volgt het antwoord: het mag. Een dikke maand later staan we in de keuken van Modest Treats, in een poepchique buitenwijk van Abilene. Buiten kreunt het land onder een loden zon, binnen draait de airco op volle kracht. “Binnen blijft het gebak mooi op temperatuur, maar als we het gaan transporteren zullen we aandacht moeten hebben voor de hoge buitentemperatuur”, zegt Amelia. De keuze van het gebak ligt voor de hand: we gaan voor een typisch Amerikaanse ‘eppel paaj’. Voor wie het Texaans niet machtig is: appeltaart. “De apple pie is één van de eerste taarten uit de culinaire geschiedenis van Amerika”, gaat ze verder. “Gaandeweg is het een landelijk symbool geworden. We hebben zelfs een spreekwoord dat verwijst naar het succes en het belang van de taart: ‘That is as American as apple pie’. De peach cobbler, of het perziktaartje, is ook populair, maar niets kan de appeltaart ooit van de eerste plaats verdrijven. Niets.” Het recept oogt eenvoudig, maar het verschil zit ‘em in de manier waarop de appeltaart wordt gebakken. Het eerste ingrediënt zal u nauwelijks verbazen: appels. “Wij, Amerikanen, gebruiken verschillende soorten, zoals de Granny Smith en de Honeycrisp. De textuur is telkens anders, maar elke soort heeft een zoet karakter. Voor de Belgische taartvariant zou ik de Granny Smith gebruiken. Die smaakt niet alleen lekker, deze soort laat zich ook makkelijk snijden.” Dat schillen en snijden wordt het eerste karwei. De afspraak is helder: de gastvrouw kijkt toe en grijpt enkel in wanneer mijn bakritueel de mist ingaat. “Vergeleken met een Europese koffiekoek leunt de smaak van de apple pie het meest aan bij die van de appelstrudel”, geeft Amelia nog mee. Waarop haar brede glimlach onverwacht switcht naar pure ernst, want mijn schijfjes blijken te dun. “In Texas is alles groter, dus moeten de appelstukken dat ook zijn.” Dat het veel beter zal gaan met het vreemde apparaatje dat ze plots opdiept uit haar schort, belooft ze. “What is me that for something?”, vraag ik zonder erbij na te denken. Door de stress gaat mijn Amerikaanse vocabulaire hoorbaar over in een vertaalmodus die kant noch wal raakt. Het overkomt me niet één, maar twee keer, als Amelia wat later staat te talmen en ik vind dat het best wat sneller mag gaan. “Come up, forward with the goat.” Opnieuw een verbaasde blik terug. Als het nu straks ook nog fout loopt met die taart, sta ik écht wel voor Jan Lul. Of Jan Dick, zo u wil.

ALS EEN ZWEEDSE KOK
De schijfjes mengen met alle natte ingrediënten blijkt ook al geen sinecure. De bloem en de boter vliegen in het rond. “Dat moet je erbij nemen”, lacht Amelia. “Deze taart bakt niemand zonder er een zootje van te maken. Als je straks dat eerste stukje op jouw tong laat smelten, besef je dat het allemaal de moeite waard is geweest. Een spoiler: de taart zal er niet perfect uitzien, terwijl ze dat wél doet in de supermarkt. Eén troost: je hebt ze dan wel zélf gefabriceerd.” Na de vulling volgt het deeg waarmee de crust wordt gemaakt. Het omhulsel, zeg maar. Als de keuken er na stap één bij lag als die van de Zweedse Kok in The Muppet Show, dan wordt dat na het maken van het deeg alleen maar erger. “Ook dat moet kunnen. Nog eens: je doet het allemaal zélf. Hoed af”, herhaalt Amelia nadrukkelijk. Vrouwen die zó begripvol zijn, die vind je alleen in Texas. In een laatste fase verdwijnt de bakvorm zestig minuten in de oven. Eenmaal klaar wordt elke spie opgediend met vanille-ijs. Pas dan volgt Amelia’s finale beoordeling. “Cum laude geslaagd”, zegt ze zonder aarzelen. “Niet slecht voor een Belg die tot nog toe geen kaas had gegeten van het bakken van een apple pie. Jij weet voortaan hoe het moet, nu de lezers van Onderox Magazine nog. Tenzij iedereen gratis van jouw taarten mag komen proeven?” Nou, goed geprobeerd, maar that you see from here.

ZELF AAN DE SLAG!
(APPLE PIE)

1. Meng 325 gram bakbloem, 240 gram in blokjes gesneden boter en een theelepel zout en suiker in een blender. Open de blender en voeg in twee beurten ¼ kopje ijswater toe.
2. Breng het deeg aan op een stukje huishoudfolie, bol het geheel samen en laat het één uur rusten in de koelkast. Herhaal stap 1 en 2, zodat je een boven- én een onderkorst bekomt.
3. Rol het deeg uit met een roller. Breng het eerste deeg aan in een glazen bakvorm en snijdt het af aan de rand. Prik met een vork meermaals in het deeg.
4. Schil en snijd zes appels in grote schijven en meng ze met 150 gram suiker, 16 gram bakbloem, 5 gram kaneel, 1 gram zout, een snuifje nootmuskaat en 1 theelepel citroensap.
5. Verspreid de vulling over de onderkorst en bedek ze met de bovenkorst. Sluit het geheel af.
6. Meng het eigeel van één ei met een beetje melk. Smeer met een borstel de bovenkorst in.
7. Verwarm de oven op 220° en bak de taart gedurende 40-45 minuten. Bedek de bovenkorst na 20 minuten met aluminiumfolie om te voorkomen dat die verbrandt.
8. Laat de taart eerst afkoelen en serveer de spies met een bolletje vanille-ijs.

MEER INFO
Zoek op sociale media naar #modesttreats