Els Germonpré: 'Samen in koor zingen brengt het beste in de mens naar boven'

Je hebt mensen die hun hobby met veel plezier uitoefenen. Je hebt er die dit met veel passie doen. En dan heb je Els Germonpré. Eén en al dynamiek, toewijding en enthousiasme. Maar vooral een naam als een klok binnen het koorleven, in België en ver daarbuiten. Zij richtte in 2018 CantaBella op, een volledig vrouwenensemble. Hiernaast dirigeert ze ook het mannenkoor Animato, het koninklijk gemengd koor De Vedel en het kamerkoor De BeKooring.

Els, je bent dirigente van vier koren. En dan vergeet ik nog de vele projecten waar je in het verleden mee je schouders hebt onder gezet. Van dynamiek, toewijding en enthousiasme gesproken.
Els Germonpré: “Mensen samen laten zingen is dan ook het mooiste wat er bestaat. Ik kan zo intens genieten van de bijzondere sfeer die een zangkoor met zich meebrengt. Ik kan dat moeilijk definiëren maar samen zingen brengt een binding tussen mensen die je anders niet vaak tegenkomt. Dat vind ik zo interessant en boeiend. Hartverwarmend ook. Samen zingen zet alle kommer en kwel aan de kant. Met de jaren probeer ik ook meer en meer aandacht te hebben voor de persoonlijkheid van de koorleden en de interactie tussen hen. Mensen die zich goed voelen, zingen automatisch beter. Daarom probeer ik ook meer in hun ziel te kruipen. Dat vraagt tijd. Maar daaraan kunnen bijdragen vind ik fantastisch.”

Ik moet de vraag stellen. Mannen komen van Mars, vrouwen komen van Venus. Hoe verschillend is een vrouwenkoor van een mannenkoor?
“Enerzijds compleet verschillend. Anderzijds ook weer niet. Het is wel zo dat zowel een vrouwenals een mannenkoor heel erg verschillend is van een gemengd koor. Vrouwen versterken elkaar. Mannen doen dat ook. Ze halen als het ware terug de kwajongens in zichzelf naar boven. Heel leuk om te zien. Op die manier wordt de eigenheid van een typisch vrouwen- of mannenkoor nog versterkt. Die dynamiek kan je met een gemengd koor niet evenaren. Al heeft een gemengd koor dan weer andere voordelen.”

Is het daarom dat je in 2018 CantaBella hebt opgericht? Om te genieten van een echt damesensemble?
“Eigenlijk wel. Het was op dat moment een samensmelting van ideeën. Gelijke stemmen horen zingen geeft me zo’n voldoening. Het creëert echt een bijzondere sfeer. Verder weet ik uit ervaring dat dames zich veel sneller wegcijferen dan heren. Ze maken vaak te weinig tijd voor zichzelf. Je weet dat ze graag zingen maar ze zullen zelf de stap naar een koor of een ander platform niet zo snel zetten. Daar hadden ze naar mijn gevoel een duwtje in de rug nodig. Dat is er gekomen met CantaBella. Tijdens de repetities en optredens kunnen ze zich helemaal laten gaan in het zingen, zonder zich zorgen te maken over de was, de plas en het eten.”

Al begrijp ik dat het niet zomaar een hobbyclubje is maar dat de lat best hoog ligt.
“Klopt. Bij de opstart ben ik specifiek op zoek gegaan naar dames die ik kende en waarvan ik wist dat ze best talent hadden. Het resultaat was een select groepje met reeds de nodige basiservaring. Dat zorgde niet alleen voor een speciale binding maar ook voor kwaliteit. En die kwaliteit hebben we niet meer losgelaten. Integendeel. Ik probeer hen ook los te wrikken uit het statische van een typisch koor. Zo schreef onze voorzitster Hilde Allaerts ons in voor de Trooperdroom, een initiatief van Trooper die de verbinding bij verenigingen wil stimuleren door hen te motiveren om samen een droom te kiezen. CantaBella won de publieksprijs in de categorie cultuur en zo kregen we de kans om samen te werken met een jong productiehuis uit Turnhout. Op die manier worden we bijgeschoold om ons anders te bewegen op een podium, meer expressief. Dat lef om te veranderen vraagt wat energie maar het resultaat zet ons opnieuw een trapje hoger. Bovendien draagt het bij aan de verdere zelfontplooiing van die dames, wat een unieke ervaring is. We zijn tenslotte geen twintig meer. (lacht) En het maakt mij zo blij en dankbaar om hiervan deel uit te maken.”

Hoe is de liefde voor het koorleven ontstaan?
“Ik ben al op zeer jonge leeftijd in een koor beginnen zingen. Niet dat ik uit een muzikale familie kom maar muziek maken, op welke manier dan ook, werd door mijn ouders wel aangemoedigd. Op een gegeven moment merk je dan ook wel dat je hiervoor talent hebt. En vooral, ik werd er zo gelukkig van. Het is daarom nooit mijn bedoeling geweest om één of andere zangeres met diva-allures te worden. Integendeel, ik wou dat gelukzalig gevoel overbrengen op de mensen rondom mij. Toen ik op de leeftijd van achttien jaar zelf begon te dirigeren voelde ik meteen: dit wil ik altijd doen. Het dirigeren, nog meer dan het zingen zelf, gaf me zoveel voldoening. Uiteraard voor het resultaat maar vooral door mensen beter te laten zingen door ze zich beter te laten voelen. Door alle remmingen weg te nemen. Dat leerde ik eerst al doende bij een kinderkoor, later bij de diverse andere koren waaraan ik mijn steentje heb bijgedragen. Het is ondertussen zoveel meer geworden dan dirigeren alleen. Voor mij is dat het perfecte plaatje dat mooi samenvalt. En dan volgt de kwaliteit sowieso.”

Je klinkt nu behoorlijk bescheiden. Maar als ik je bio lees, kan ik niet anders dan vaststellen dat er een wereldster voor mij zit.
“Och, dat valt heus wel mee. Af en toe moet je ook geluk hebben in je leven. En af en toe moet je het geluk wat afdwingen. Het maakt me dankbaar voor alles wat ik heb mogen meemaken en ervaren.”

Zo zong je al op jonge leeftijd, toen nog in Oostende, in de koren van Aimée Thonon, waarmee je de wereld rondreisde.
“Die ervaringen hebben zeker mee de rest van mijn leven bepaald. Aimée was een dirigente waar ik heel erg naar opkeek. Ergens moet ik toen al gedacht hebben: dat wil ik later ook doen. Ik ben daarna Zang, Muziektheorie en Pedagogie aan het Conservatorium in Gent gaan studeren. Er bestaat niet meteen een richting waar je een opleiding tot dirigent kan volgen. Na mijn studies kon ik aan de slag blijven bij het Conservatorium door Stemvorming te doceren. Later gaf ik ook Zang aan de muziekacademie van Hannut. Door altijd binnen het wereldje te blijven wordt je naam ook bekender en werd ik uitgenodigd voor masterclasses rond koorstemvorming aan de universiteit van Chicago. En voor je het goed en wel beseft is de bal aan het rollen.”

Muziek en meer bepaald koormuziek is zonder meer een rode draad doorheen je leven. Wat doe je als je niet met muziek bezig bent?
“Ik kook heel erg graag. En dan hoeft er niet per se muziek op te staan. Meer zelfs, ik ervaar regelmatig dat ik de stilte nodig heb om mijn batterijen op te laden. Ik kan die stilte goed smaken. Daarnaast sleurt onze hond mij regelmatig mee naar buiten om van de gezonde buitenlucht te genieten. Heerlijk in deze periode.”

Wat kan je nog vertellen over jullie optreden in de Begijnhofkerk later dit jaar?
“Wel, het is een samenwerking tussen Damesensemble CantaBella en Kamerkoor de BeKooring uit Mortsel, waar ik ook dirigente ben. Het zal een mix zijn tussen klassiek en modern in een erg mooi kader. Mag ik hierbij ook Lotte Bayens en Jens Bergen vernoemen die ons muzikaal bijstaan? Lotte is nog steeds maar 18 jaar maar al sinds de oprichting als pianiste verbonden aan CantaBella. En daar zijn we erg blij mee. Trouwens, wie op zaterdag 17 december belet is, kan altijd herkansen op zondag 18 december in de Sint-Gummaruskerk in Emblem bij Ranst.”

MEER INFO
Het winterconcert vindt plaats op zaterdag 17 december in de Begijnhofkerk in Turnhout. www.damesensemble-cantabella.be.