Stany Crets - Uitstel maar geen afstel voor de musical Mama Mia

Op 7 maart ging de musical Mamma Mia, geregisseerd door Stany Crets, en met vriendin Ann Van den Broeck in de hoofdrol, in première. De apotheose van maanden voorbereiding. Maar dan gooide Covid-19 stevig wat roet in het eten. Alle volgende shows werden afgelast en plots volgde de grote leegte voor de familie Crets. Wat meteen ook een hypotheek legde op alle verdere plannen. Maar uitstel is geen afstel. En ook al duurt de opstart allemaal wat langer dan voorzien, het zit niet in de genen van de creatieveling om het hoofd te laten hangen. Integendeel. Nieuwe plannen worden gesmeed. En ook dat belooft weer de moeite te worden.

Stany, het voorjaar van 2020 is bijna één langgerekte vakantie geweest. Maar ik neem aan dat je dit graag anders had gezien.

Stany Crets: “Dat mag je wel zeggen. Zoals bij de meesten waarschijnlijk voelt ook bij mij wat verplichte rust best aangenaam maar het is wel eeuwige zonde dat we de musical ‘Mamma Mia’ hebben moeten stopzetten. Het is ook meer dan dat. Het zijn niet gewoon enkele shows die niet kunnen doorgaan, de ganse sector en bij uitbreiding de ganse wereld is stilgevallen. Wat gewoon een complete globale ramp is. Bovendien is er toch gedurende enkele weken flink wat bezorgdheid geweest over de algemene gezondheid en het grote onheil dat ons overviel. Dat is nu allemaal wat minder. Nu is het eerder schade opmeten, bekijken hoe we terug kunnen opstarten, opnieuw plannen.

Goed ja. We moeten er allemaal door. Al is er nu wel het besef dat onze sector, die van het amusement, als één van de laatste en misschien wel als allerlaatste zal opgestart worden. En zo voel ik me toch nog flink gesjost.”

Mamma Mia, net als elke musical ongetwijfeld, kost maanden voorbereiding. Valt dit nu volledig in het water?

“Nee, zeker niet. Vergeet niet dat alle pre-productiekosten al gemaakt zijn. Het zou complete waanzin en een financiële ravage zijn om dit niet af te werken. In eerste instantie dachten we nog om dit van half augustus tot half september te laten doorgaan. Maar dat zal niet lukken. Als we geen complete zekerheid hebben dat we voor volle zalen kunnen spelen, heeft het geen zin. Dat zou ook niet rendabel zijn. Dus voorlopig is de planning verzet naar maart volgend jaar. We hopen dan iedereen terug te verwelkomen. Al blijft het eeuwige zonde dat het zo gelopen is. Maar nogmaals, we slaan er ons wel door. Ik las onlangs dat het ‘Echt Antwaarps Teater’ definitief haar deuren sluit. Na veertig jaar. Wie had dat drie maanden geleden durven  denken?  Nu,  het is te hopen dat er geen tweede coronagolf komt. Dat zou een totale ramp zijn voor onze sector. Als dan de politiek geen goed en stevig plan op tafel kan leggen, gaan nog vele commerciële producenten in zwaar onweer komen. Laat ons hopen dat dit leed ons bespaard blijft en dat achteraf bekeken Covid-19 niet meer was dan enkele maanden uitstel.”

Uitstel dus voor Mamma Mia, en gelukkig geen afstel. Maar past dit allemaal in je drukke agenda van de volgende maanden?

“Tja, we hebben geen keuze. We moeten wel. Alle volgende producties schuiven noodgedwongen mee op. Zo is de Urbanus-musical ook een seizoen opgeschoven. Daar kijk ik uiteraard erg naar uit. En plezant ook dat Urbanus zelf groen licht heeft gegeven voor dit project. Ook al speelt hij niet mee. Daarnaast lopen de plannen voor ‘Sjakie en de chocoladefabriek’. Al is normaal gezien ‘The Sound of Music’ de eerste musical die terug zal opgestart worden. Ook de ‘Winterrevue’, waar ik al enkele jaren aan meewerk, zal normaal gezien wel kunnen doorgaan. Dus ik ben zeker optimistisch gestemd. Nog vele plannen en vele ideeën.”

Hoe ben je eigenlijk in de musicalwereld terecht gekomen?

“Goh, dat verloopt allemaal heel toevallig en heel geleidelijk. Ik heb eigenlijk altijd veel geschreven aan scenario’s en dergelijke. Stilaan kwam daar dan ook meer regie bij. Ik merkte dat mijn werk hierin geapprecieerd werd. Ik doe dat ook ontzettend graag. Waarschijnlijk werd ik hierin ook geholpen door het gegeven dat mijn liefde voor tv wat begon te koelen. Tijden veranderen, een nieuwe generatie staat op, en ik had het gevoel dat het altijd meer van hetzelfde was. Als toneelschrijver en theatermaker is de onmiddellijke interactie met het publiek uiteraard ook erg aangenaam. Dat geeft toch een andere dynamiek. Misschien ligt me dat gewoon beter.”

Je vriendin Ann Van den Broeck is zangeres en actrice maar ik las dat er in Mamma Mia ook een rol voor je dochter Penny is weggelegd.

“Klopt ja. Maar ze is tien jaar, dus je moet je daar nog geen te grote voorstellingen bij maken. Al merk ik wel dat er iets van natuurlijk talent in zit. Ze doet dat ook heel graag. En ik vind het uiteraard prettig haar hierin te enthousiasmeren. Haar teleurstelling was dan ook groot toen de shows werden uitgesteld.”

Zat er op tienjarige leeftijd ook al een entertainer in de kleine Stany?

“Op die leeftijd nog niet, denk ik. Het is eigenlijk allemaal begonnen toen ik in het vierde middelbaar zat op het Sint-Pietersinstituut in Turnhout. Meneer Luc Huygens rekruteerde toen regelmatig studenten voor Hofpoortteater Elckerlijc. Hij dacht dat dit wel iets voor mij zou zijn. En hij had gelijk. Ik voelde me daar als een vis in het water en wist meteen dat ik verder wou in de toneelwereld. Dus Stany Crets zou naar de toneelschool gaan. Maar dat was buiten mijn moeder gerekend. Zij vond toch dat ik eerst een ‘echt’ diploma moest halen. (lacht) En ik heb dat gedaan. Dus na het humaniora ging ik Psychologie studeren in Antwerpen. Ook in die tijd bleef ik wel bezig met verhalen schijven en spelen. Maar dat was toch op een lager pitje. Toen ik afgestudeerd was, kon ik dan eindelijk de toneellessen aanvangen. En daar zat ik helemaal op mijn plaats. Dat maakt dat ik best lang op school heb gezeten en dat ik ook in Antwerpen ben blijven hangen.”

Kom je nog vaak in Turnhout?

“Vaak niet, nee. Mijn moeder woont er nog, en uiteraard ook nog heel wat familie. Zeker bij mijn moeder spring ik nog regelmatig binnen maar daar blijft het wat bij. Al heb ik best goede herinneringen aan Turnhout. Sowieso aan het Sint-Pietersinstituut, waar ik zowel de lagere school als de humaniora heb doorlopen. Ik vond dat een aangename school, ik was daar graag. Inspirerend ook. Vooral de leraars Nederlands hadden mijn sympathie en dat was vaak ook wederzijds. Daarnaast vind ik dat Turnhout in die tijd toch enkele legendarische cafés had. Ik denk hierbij aan ’t Boerke, De Zwarte Ruiter, de Wirwar… Ook  in De Wollewei en de Warande heb ik destijds regelmatig gespeeld. Ik denk daar met veel plezier aan terug.”

In 1995 speelde je mee in ‘Manneken Pis’ en ‘She Good Fighter’. Toen kon Vlaanderen voor het eerst echt kennismaken met Stany Crets.

“Klopt, ja. Ik was altijd actief gebleven in diverse toneelgezelschappen. Maar toen ik was afgestudeerd kwam ik bij de Blauwe Maandag Compagnie terecht. In die periode werd ik ook opgemerkt voor beide films. Ik kon meespelen met de echt grote namen in Vlaanderen zoals Gaston Berghmans, Frank Aendenboom en Ann Petersen. Het zal je niet verwonderen dat ik dat allemaal fantastisch vond. Ook nooit gedacht dat ik vijfentwintig jaar later zo’n vervolg had kunnen breien aan die twee films.”

Hoe kom je dan bij televisie terecht?

“Ik had het geluk dat ik op de toneelschool het pad kruiste van Peter Van den Begin. We merkten beiden dat het goed klikte en dat onze samenwerking aanstekelijk werkte. Dat gaf ongetwijfeld een boost aan onze ideeën en inspiratie. We speelden beiden bij de Blauwe Maandag Compagnie maar op een gegeven moment konden we ons daar niet langer vinden in de artistieke richting. We besloten toen om onze pijlen op tv te richten. En met succes. ‘Raf en Ronny’ enerzijds en ‘Debby en Nancy’ anderzijds zijn producties uit die periode. Blijkbaar vond ook Vlaanderen dat de combinatie van Peter en Stany werkte. Hoewel we momenteel minder samen spelen, kijk ik met heel veel plezier terug op die periode en ben ik dankbaar dat ik dit allemaal heb mogen doen.”

In 2015 regisseerde je ook je eerste film, Lee & Cindy C., waarvoor je ook het scenario schreef. Voorlopig je enige film die je regisseerde.

“Ik vond dat een zeer leuk project. Het deed me deugd en plezier om dit kindje van begin tot einde vorm te geven. Te starten van een leeg blad. Helaas was het resultaat in de bioscoop een tegenvaller. De film werd gelanceerd tijdens de hittegolf van 2015. Bijgevolg kwam er niemand naar de bioscoop. Niet plezant maar zoals gezegd, ook dit kindje heeft een speciale plaats omdat ik daar met hart en ziel aan gewerkt heb. Ook al was het resultaat dan niet wat ik gehoopt had. En dat is nog een stevig understatement. Ik hou eigenlijk van alle kindjes die ik in al die jaren gemaakt heb. Zowel film, tv als toneel en musical. De eerste ‘Rocky Horror Show’ bijvoorbeeld, of ‘Vrijen met Dieren’ wat nog regelmatig wordt opgevoerd. ‘Oud-België’ was ook zeer leuk om doen. Ik zou ze allemaal zo terug opnieuw doen.”