Jens Van Nooten: heavy metal als inspiratie voor kunstzinnige tekeningen

Wie de tekeningen van Jens bekijkt, verwacht misschien dat hij ergens in een groezelige grot woont tussen de schedels, slangen en vogels. Maar niets is minder waar. Jens woont nog gezellig bij zijn ouders in Turnhout, studeert in Antwerpen, houdt van ‘Warhammer’ en speelt in zijn vrije tijd basgitaar. En vooral dat laatste is een hele uitdaging als je liefhebber bent van heavy metal. Maar Jens lijkt het allemaal met sprekend gemak te doen.

Jens, ik had eerlijk gezegd gedacht dat jij ergens aan een creatieve kunstrichting studeerde en vooral tussen alternatieve artiesten vertoefde. Maar niets is minder waar.
Jens Van Nooten: “Ja en nee. Op het eerste zicht hebben mijn tekeningen en mijn doctoraat weinig met elkaar te maken. Maar toch zijn het twee erg creatieve richtingen. Vooral het probleemoplossend denken staat centraal en je zoekt met alle beschikbare elementen naar de best mogelijke oplossing.”

Wat doet een doctorandus in de Computertaalkunde?
“Het is eigenlijk de eenmaking tussen artificiële intelligentie en computertaalkunde. Het internet bevat waanzinnig veel informatie en grote hoeveelheden tekst. Wij brengen al die info samen en trachten dan trends waar te nemen en de essentie hieruit te halen. Vanuit commercieel standpunt is dat bijvoorbeeld voor adverteerders erg interessant maar het biedt ook veel wetenschappelijke mogelijkheden. Denk maar aan het toekennen van auteurs aan onbekende oude teksten. Of opsporing van misdadigers op internet. Of recent nog de verwerking van data met betrekking tot Covid-patiënten. Ik heb zelf altijd veel interesse gehad in talen en studeerde eerst Taal- en Letterkunde. Maar ik zocht eigenlijk naar een meer toegepaste richting. Ik had niet meteen de ambitie om taalleerkracht te worden. Ik wilde vooral dingen maken en zo ben ik op deze richting gebotst. Een prima keuze was dat.” 

Wanneer heb je gemerkt dat je tekentalent had?
“Ik tekende eigenlijk al enorm veel als kleuter, wat binnen de familie van mijn mama niet abnormaal was. Maar vele jaren is dat zonder ambitie geweest. Tijdens de lessen Plastische Opvoeding werd ik niet meteen geïnspireerd, eerlijk gezegd. Later waren er wel leerkrachten waarmee er een klik was en die me terug ‘goesting’ deden krijgen. Maar ik herinner me vooral het moment dat ik het album ‘The Hunting Party’ van Linkin Park zag. Dat was in 2014. Ik vond dat een prachtige cover en ik wou dat ook kunnen. Het artwork van dat album was mijn grote motivator. Ik begon meer en meer op te zoeken rond de artiest zelf, James Jean is dat, en zo kwam ik steeds dichter bij het metalgenre. Artistieke albumcovers en metal gaan al lang samen. Denk maar aan de iconische tekeningen van Iron Maiden en hun monsterachtige mascotte Eddie.”

Welke artiesten of bands hebben je verder nog geïnspireerd?
“De meest iconische albumcover voor mij is ‘Gold & Grey’ van Baroness. De zanger, John Dyer Baizley, is tevens de ontwerper. Het zijn vaak surrealistische combinaties, van schedels en dieren bijvoorbeeld. Dingen die normaal niet samen horen maar die je toch tot één geheel tracht te vormen. Dat gaat met vallen en opstaan. Wat lukt wel? Wat lukt niet? Als dat dan lukt, vind ik het supercool. Verder is er nog de Belgische band Amenra. Dit is een soort van atmosferische muziek. Dat werkt voor mij heel erg inspirerend. Maar je hebt ook Full of Hell, Converge, Deafheaven, Ne Obliviscaris, Rivers of Nihil. De lijst is eindeloos. Verder maak ik ook graag portretten van mensen die mij inspireren. Vaak zijn dat zangers van metalbands, zoals Chester Bennington van Linkin Park, Tobias Forge van Ghost of Jacob Bannon van Converge.”

Dus jij tekent terwijl de metal keihard door de boxen knalt?
“Neen. Dat zouden mijn ouders niet zo leuk vinden, denk ik. Het is met een koptelefoon. (lacht) Hoewel, ze zouden er wel mee kunnen leven. Niet dat het echt metalfans zijn maar stevige rock vinden ze helemaal oké. Dus het zit zeker mee in de genen. Zelf ben ik in de rabbit hole van heavy metal gedoken toen ik Linkin Park ontdekte. Daarna kwam ik bij andere stijlen en bands uit. Dat proces is eigenlijk nog altijd bezig.”

Nog geen exposities gedaan met je tekeningen?
“Ik ben nog redelijk weinig naar buiten gekomen. Ik weet van mezelf dat ik nog altijd aan het verbeteren ben, dus zo blijf ik het maar uitstellen. (lacht) Al vind je me al wel enkele jaren op Instagram. Verder zijn er in het verleden wel enkele kleinere projectjes geweest maar ik vind het vooral erg prettig om in contact te treden met gelijkgestemde zielen. Het geeft steeds weer nieuwe energie en je kan erg veel van elkaar leren. Maar corona heeft dat natuurlijk allemaal op een laag pitje gezet. En nu hebben de studies voorrang.”

Je bent nog jong. Wat zijn je ambities?
“Ik heb eens een albumcover ontworpen. Ik vond dat de max. Het was een kleinschalig project. Dat zou ik wel nog eens willen overdoen voor een grotere band. En ondertussen blijf ik intensief tekenen om nog beter en beter te worden. Dat proces stopt nooit. Naast het tekenen hoop ik later te kunnen werken bij één of andere start-up in de techsector. Samen iets uit de grond stampen en laten groeien, vind ik een interessant idee. Maar zoals gezegd, eerst mijn doctoraat afwerken.” (lacht)

Wat doe je als je niet aan het werk bent?
“Ik sport veel. Lopen en zwemmen doe ik erg graag. En verder amuseer ik mij met ‘Warhammer’. Simpel gezegd is dat het schilderen van miniatuursoldaatjes. Maar het is uiteraard veel meer dan dat. Mensen moeten dat maar eens googelen. Het is erg creatief en er zijn ook diverse spellen van.”

Zelf nog niet in de metal gevlogen?
“Jawel. Tussendoor probeer ik mij te bekwamen als basgitarist. Ze hebben mij altijd gezegd dat de bassist de lijm is tussen de drummer en de gitaristen. Dat intrigeerde me wel. Maar er is nog veel progressie mogelijk. Je moet me volgend jaar nog niet op Graspop verwachten. (lacht) Laat me eerst nog maar wat inspiratie opdoen.”

MEER INFO
www.instagram.com/jensvn.art