Talent van eigen bodem

Seppe Cuypers, naar de Olympische Spelen als sparringpartner van Osaka

Gepubliceerd: 29 april 2021  |  Door: Peter Meulemans  |  Onderox editie: 208

RETIE – Het was even schrikken voor Seppe Cuypers (22) toen hij eind vorig jaar een telefoontje kreeg van Naomi Osaka, de huidige nummer twee van de wereld in de vrouwentennis. Of hij zin had om haar sparringpartner te zijn op de Australian Open. “Nou en of ”, dacht Seppe. En voor hij het besefte, vloog hij met een privévliegtuig naar de andere kant van de wereld. Och ja, Rafael Nadal, Novak Djokovic en Dominic Thiem zaten op datzelfde vliegtuig.

Ons interview verloopt via video — corona, weet u wel — op een moment waarop Seppe Cuypers in Spanje vertoeft met één van zijn poulains, Hanne Vandewinkel, momenteel de nummer 45 bij de Dames Juniors. Sinds zijn afscheid aan het profcircuit begeleidt Seppe jonge talenten. En als we hem mogen geloven, is er nog heel wat potentieel op komst. Bovendien weet hij als geen ander dat een goede begeleiding op jonge leeftijd erg belangrijk is. Veel trainen, veel reizen, vaak alleen op hotelkamers. Niet iedereen is daar klaar voor. Zelf besloot Seppe om zijn tenniscarrière op achttienjarige leeftijd stop te zetten en terug te gaan studeren. En daar heeft hij nog geen seconde spijt van.

Je mag dan wel uit het profcircuit gestapt zijn. Dat wil niet zeggen dat je het tennis vaarwel hebt gezegd.
Seppe Cuypers: “Integendeel. Ik verdien nog altijd mijn kost met tennis en dat vind ik prima zo. Na mijn studies heb ik even moeten nadenken over mijn toekomst binnen of buiten de sport. Maar ik denk dat je niet te lang moet twijfelen als je van je hobby je beroep kunt maken. Ik ben het spelletje nog lang niet beu.”

Dat kan ik geloven. Want ondertussen stond je al bij groten der aarde op de Australian Open.
“Dat was inderdaad een beetje maf. Vooral omdat Osaka dat tornooi heeft gewonnen. Dat maakte het feest natuurlijk compleet.”

Hoe voelt dat als je ’s morgens uit je bed wordt gebeld door Osaka om haar sparringpartner te worden?
(Lacht) “Zo is het niet helemaal gegaan. Ik ben gebeld door Wim Fissette, de trainer van Naomi en in een vorig leven de vaste sparringpartner van Kim Clijsters. Wim is Belg en we kennen elkaar uiteraard. Het leek hem wel een geschikte job voor mij. En dat dacht ik ook. (lacht) Het is een kans die ik uiteraard niet kon laten passeren. Vanop de eerste rij van één van de grandslamtornooien alles mogen meemaken, dat is natuurlijk een droom. Je maakt op dat moment integraal deel uit van het team. Je kan dat gerust een Vip de Luxe arrangement noemen. Maar je leeft zeker ook met de nodige spanning naar een wedstrijd toe. En het zag er even benard uit toen Naomi in de vierde ronde twee matchballen tegen kreeg. Uiteindelijk draaide het nog in haar voordeel uit en toen voelde iedereen dat het wel eens een kantelpunt zou kunnen geweest zijn. De halve finale daarna tegen Serena Williams was een gigantische clash. Serena is echt de supervedette in het vrouwentennis en je merkt dat meteen aan de spanning rond die wedstrijd. Het werd gespeeld op de grootste en mooiste court van het tornooi, toptennis van de bovenste plank. Een schitterend moment. En dat geldt zeker ook voor de finale tegen Jennifer Brady. Misschien nog niet de topvedette maar het was toch een moeilijke wedstrijd. Met een fantastische apotheose.”

En mag dan de sparringpartner mee delen in de euforie?
“Absoluut. Ik heb daar erg veel appreciatie gekregen. Naomi heeft me veel en uitvoerig bedankt, de ganse entourage trouwens. Dat doet veel deugd. Ik denk dat ze echt tevreden waren over mijn werk want ik heb ondertussen de bevestiging gekregen dat ik ook mag ‘sparren’ op de voorbereidende tornooien in Madrid en Rome maar vooral ook op Roland Garros, Wimbledon en, last but not least, de Olympische Spelen in Japan. Je begrijpt wel dat Naomi daar, als Japanse, enorm naar uitkijkt. Dat is voor haar echt het sportief hoogtepunt van 2021, zeker na alle coronaperikelen van vorig jaar. Hopelijk kan dit jaar alles, min of meer, normaal doorgaan. Laat ons daar vandaag alleszins vanuit gaan.” (lacht)

Hoe moet ik mij die tennisvedetten in hun vrije tijd voorstellen?
“Vaak hele gewone mensen zoals jij en ik. Naomi bijvoorbeeld mag dan een wereldster zijn in het vrouwentennis, ze blijft enigszins verlegen. De eerste contacten liepen daardoor nogal onwennig maar omdat we, in voorbereiding van de Australian Open, met z’n allen in quarantaine moesten, hebben we noodgedwongen veel tijd samen doorgebracht. Dan voelde ik me echt wel part of the team. Toen we naar Australië vlogen, zaten we samen in het vliegtuig met Nadal, Thiem en Djokovic. En ook dat zijn vriendelijke kerels, of wat had je gedacht. Omwille van de coronamaatregelen was het wat moeilijker om ze aan te spreken maar ze deden helemaal niet uit de hoogte. Integendeel. Al heb ik toen wel een keertje in mijn wang geknepen. Gebeurt dit nu echt?”

En hoe ziet de dagtaak van een sparringpartner eruit? Moet je dan 24 uur op 24 paraat zijn?
“Goh, dat valt goed mee. Uiteraard moet er heel wat getraind worden, die momenten liggen vast. Maar gelukkig is Naomi niet echt een trainingsbeest. (lacht) Dus er was nog heel wat tijd over om de stad Melbourne te ontdekken. Covid is daar trouwens ver weg. Dus we konden er eenvoudig opuit trekken, zonder al te veel gedoe. Maar ik herinner me vooral het samen eten met het team. Dat waren toch erg fijne momenten.”

Wie had dat allemaal durven dromen toen je als jonge snaak op de tennisvelden van TC De Bempdekens stond?
“Ik alleszins niet. Weet je, voor hetzelfde geld had ik toen gekozen om te blijven voetballen en dan zou dit alles niet gebeurd zijn. Ik speelde toen bij Branddonk SK en ik deed dat eigenlijk wel graag. Maar dat was bij tennis ook zo. Een aantal jaar heb ik dat gewoon gecombineerd. Tot ik in 2012, ik was toen veertien, zowel het Vlaams als het Belgisch Kampioenschap won, zonder al te veel te trainen. Dat was compleet onverwacht. Toen dacht ik: dit moet ik misschien meer doen. Dus ben ik blijven doorgaan. Maar door de vele buitenlandse reizen werd de combinatie met school moeilijk. Uiteindelijk heb ik mijn diploma behaald voor de middenjury.”

Toch beslis je kort daarna het profcircuit vaarwel te zeggen.
"Tja, het ziet er natuurlijk allemaal glitter and glamour uit maar dat is het als jonge speler of speelster zeker niet. Je traint veel, je reist veel, je bent vaak alleen en op den duur ziet elke hotelkamer er hetzelfde uit. Ik had het gehad. Op dat moment is er trouwens geen enkele zekerheid dat je de absolute top haalt. Ik wou terug gaan studeren en mijn sociale contacten aanhalen, meer tijd doorbrengen met vrienden en familie. En nu kan ik dit alles nog steeds combineren met mijn geliefkoosd spelletje, het tennis. Het is dan wel niet als speler maar dankzij Naomi kan ik alles wel vanop de eerste rij meemaken. Ik denk dus dat ik toen de juiste beslissing heb gemaakt. Ik ben alleszins veel gelukkiger dan enkele jaren geleden.”

Je begeleidt nu jongere talenten. Mogen we de volgende jaren nog wat verwachten op dat vlak?
“Dat denk ik wel ja. Ik vind trouwens dat het momenteel wel goed zit. Elise Mertens speelt de pannen van het dak. Ze staat 17de maar ik zie haar nog wel verder klimmen. Kirsten Flipkens en Alison Van Uytvanck zijn al heel wat jaren vaste waarden. Greet Minnen staat dicht bij de top 100. Bij de mannen kijk ik hoopvol uit naar Zizou Bergs, nog een erg jonge gast waar ik veel van verwacht. Verder hebben we ook bij de Juniores heel wat top-100 spelers en speelsters. Al komt er uiteraard niet elk jaar een nieuwe Kim Clijsters piepen.”

Wat zou Seppe Cuypers aan het doen zijn als hij geen tennistalent had?
“Goh, goeie vraag. Weet ik eigenlijk niet goed. Ik heb een diploma Business & Ondernemen behaald aan Thomas More in Geel. Ondernemen heeft me altijd wel aangesproken. Ik kom uit een nest met ondernemersbloed. Dus ik denk dat we het in die richting moeten zoeken. Een bureaujob van negen tot vijf zou het waarschijnlijk niet geworden zijn. Maar ik vond mijn studies alleszins erg interessant. Heel gevarieerd. Ik kon daar mijn ei wel kwijt.”

Om af te ronden. Je reist de volgende weken de halve wereld rond. Is er nog tijd voor een vriendin?
“Zeker wel. Julie studeert momenteel Rechten in Hasselt. Ze steunt mij volledig. Het is af en toe uiteraard vervelend om zoveel van huis te zijn. Australië bijvoorbeeld, dat was een reis van zes weken. En de volgende weken en maanden zal het al niet veel beter zijn. Maar zij weet ook dat dit een unieke kans is. Je krijgt niet te vaak de kans om naar de Olympische Spelen te gaan.” (lacht)

Meer lezen van Peter Meulemans
Foto's gemaakt door Bart Van der Moeren
Meer lezen over
sport

Meer Talent van eigen bodem

Wil je op de hoogte blijven?

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.