Filip en Lotte Horemans: pagschieten om overleden vriend te herdenken

Aangekomen ten huize Horemans duurt het niet lang of we staan al in de tuin te pagschieten. Het is moeilijker dan ik had ingeschat. “Dat is bij de meesten zo”, vertelt Filip. “Het lijkt eenvoudig maar je staat op twaalf meter. De ‘pag’, waarmee je gooit, is best zwaar en de staken waar je naartoe moet gooien staan erg kort bij elkaar. Ook wij scoren zeker niet het ene punt na het andere. Om je een idee te geven, het maximum aantal punten dat je kan gooien tijdens één spel is acht. Ik heb dat nog nooit gegooid en heb het zelfs nog nooit gezien. Vorig jaar hebben we een keertje zeven punten gehaald. Dat is al echt uitzonderlijk.” Filip en zijn vrienden van de vzw Buiten-Gewoon-Sporten uit Turnhout organiseren al enkele jaren het Kempische Kampioenschap. Vorig jaar werd de volgende stap gezet met het eerste Vlaams Kampioenschap. “In 2016 is mijn beste vriend overleden aan pancreaskanker. Sindsdien eren we hem met dit jaarlijkse tornooi en krijgt het met de Memorial Karl Van Mierlo ook zijn naam. De opbrengst gaat steeds integraal naar de stichting ‘Kom Op Tegen Kanker’. Dat is het minste wat we voor hem kunnen doen”, aldus Filip.

OP KAMP BIJ KSJ
Filip, die in het dagelijkse leven leraar lassen en constructie in het buitengewoon onderwijs is, leerde de volkssport kennen op kamp met de KSJ en had meteen de microbe te pakken. “Blijkbaar kent het pagschieten ergens zijn oorsprong bij de boeren die bij het oogsten van de bieten deze naar een stok gooiden zodat ze die achteraf makkelijker op de kar konden laden. Destijds werd het vooral in Limburg gespeeld. Wij zijn het op kamp ook altijd blijven spelen. Voor mij geeft het altijd een gevoel van gezellig samenzijn. Bij de KSJ, maar ook hier thuis. We hebben een veldje in de tuin gemaakt en als er bezoek is, jong of oud, vrienden of familie, iedereen wil toch altijd even spelen. Dan haal ik met plezier de paggen boven, een pintje erbij, en dan is het altijd feest. Om die reden ben ik altijd zo enthousiast gebleven over deze volkssport.” Maar tijdens het laatste weekend van augustus is het steeds pure ernst. Na vijf Kempische edities volgde in 2021 het eerste Vlaams Kampioenschap. Filip schreef zich bij de Heren in samen met zijn petekind Rikkert en bij de gemengde teams met zijn dochter Lotte. “Ik had net een topdag”, lacht Lotte. “Er is uiteraard wat meeval mee gemoeid maar in het algemeen is een spel pagschieten altijd erg spannend. Het kan ook snel kantelen. Vergeet daarbij niet dat we om tien uur starten en dat het tornooi tot vijf uur duurt. Dus je moet best wel lang geconcentreerd blijven. Verder is het kracht, techniek en tactiek. Zelfs het weer speelt een rol. Als het gras wat nat is durven de paggen al eens door te schuiven. Daar moet je allemaal rekening mee houden.” Lotte zit in haar laatste Master Interieurarchitectuur. Veel tijd om te oefenen is er dan ook niet. “Bovendien was het Vlaams Kampioenschap nog maar mijn derde tornooi”, gaat de Vlaams kampioene verder. “Het was dus zeker geen evidentie om de titel binnen te halen. En wat vooral leuk is, jaarlijks zie je steeds meer enthousiasme en dus ook meer deelnemers bij de tornooien.” Is Belgisch kampioen worden het volgende doel van Filip en Lotte? “Dat zou leuk zijn”, zeggen vader en dochter in koor. “Maar momenteel is er nog geen Belgisch Kampioenschap. Dat kan pas als je vijf jaar een Vlaamse editie hebt georganiseerd. Het zou erg prettig zijn om de beste pagschieters van België te zijn. Maar dat is helaas sneller gezegd dan gedaan.” (lacht)

INITIATIE
En dan is het tijd om onderling even een wedstrijdje te spelen. Zou het mij lukken om de Vlaamse kampioenen af te troeven? Het eerste wat me opvalt is dat er effectief wat kracht nodig is om de pag twaalf meter ver te gooien. Mijn eerste poging strandt dan ook een tweetal meter voor de staken. Daar ga ik geen punten mee winnen. “We zeiden toch dat het een combinatie is van kracht, techniek en tactiek”, lacht Filip. Bij zijn tweede poging is het al meteen raak. De pag knelt zich mooi tussen de staken. Onmogelijk om deze nog te ‘overpaggen’. Mijn volgende pogingen zijn lovenswaardig, maar niet meer dan dat. Ik kom dichter in de buurt van de staken maar mijn pag zwabbert er steeds flink op los. Hier is nog werk aan. Ik word flink afgedroogd en zelfs het euforische gevoel van het scoren van een ‘pag’ valt me niet te beurt. Mijn interesse is wel gewekt. Misschien toch maar dat laatste weekend van augustus vrijhouden. 

MEER INFO
www.buitengewoonsporten.be