Anneke Verelst, een Kempens sprookje in het water

Hoewel, doodgewoon zouden we niet zo zeggen. Anneke Verelst heeft het syndroom van Asperger (autismespectrumstoornis met normale begaafdheid, nvdr.) én een visuele beperking. Dat net een meisje zoals zij zich aan zo’n uitdagende hobby waagt, verdient op zich al respect. “Als kind zat ik vaak in het zwembad bij mijn grootouders. Ik voelde me daar meteen als een vis in het water, zeker als ik kopje onder zat. Ik voelde me daar veilig, zonder prikkels of obstakels. Ook het zien leek me onder water beter te lukken, het water fungeerde als een soort vergrootglas. Maar van zeemeermin worden, droomde ik toen nog niet. Die bestonden inderdaad alleen in sprookjes.”

Hoe oud was je toen je ontdekte dat zeemeerminnen ook echt kunnen zijn?
Anneke Verelst: “Dat heeft toch nog een aantal jaren geduurd. Ik was gefascineerd door de Disneyfilm ‘De Kleine Zeemeermin’ maar ik kwam eerst toch nog in de cosplay-wereld terecht. Dat zijn bijeenkomsten waarbij je jezelf verkleed in een karakter van een film of een serie en die probeer je dan zo goed mogelijk na te spelen. ‘Zeemeerminnen’ of ‘Mermaiding’ was vooral iets uit Amerika. Op YouTube zag ik dan filmpjes over mensen die in zee zwommen en een echte vissenstaart hadden. Met mijn ervaring van me goed voelen in het water was de stap snel gezet om ook zelf een ‘mermaid’ te worden.”

Wat moet je naast zwemmen nog kunnen voor ‘mermaiding’?
“Eerst en vooral moet je leren duiken. Ik heb nu het brevet van duiken met perslucht tot twintig meter diepte en van vrij duiken. Dat gaat vooral over veiligheid en hoe je je als duiker gedraagt in het water. Je mag bijvoorbeeld in open zee nooit alleen gaan duiken, je moet al het moois dat je op de zeebodem ziet, zoals schelpen, laten liggen en je leert hoe je je spullen moet hanteren. Eenmaal ik dat allemaal onder de knie had, kocht ik mijn eerste monovin. Dat is een strak aanspannende koker die naar je voeten toe heel smal uitloopt. Daarover komt dan later zo’n glanzende vissenstaart. Die laat je best op maat maken want hij moet echt goed zitten om je onderwater-choreografieën goed te kunnen uitvoeren.”

Zwem je altijd alleen als mermaid?
“Ik zwem graag alleen omdat het me volledig tot rust brengt. Dat heeft wellicht met mijn beperking te maken. Als we met een groepje mermaids afspreken om samen onder water te gaan, dan geniet ik vooral van het elkaar terugzien, foto’s te maken en je passie te delen of nieuwe ideeën voor shows uit te wisselen. Er bestaat nog geen school of cursus. Behalve het duiken moet je verder alles zelf uitvinden. Over de choreografieën die ik onder water doe, heb ik vooraf lang nagedacht. Het is niet zomaar wat rondzwemmen. Het is echt acteren. En altijd met de glimlach, hoe hard je ogen ook prikken van de chloor.”

Hoe ziet zo’n mermaid-show eruit en waar kunnen we je dan vinden?
“Ik word regelmatig gevraagd om in de duiktank van TODI in Beringen een mermaidshow te geven. Dat is een centrum voor onderwatersporten. Soms organiseren ze een complete voorstelling waar het publiek naar kan komen kijken. Je kan zo’n duiktank ook huren en doorlopend een show geven voor passanten. Ik ben ook al eens gevraagd voor een sportevenement waar kinderen werden uitgenodigd om samen met mij te zwemmen. Heel feeëriek met een onderwatergrot en lichtjes en zo.”

Zwem je als mermaid ook in open water?
“Dat is natuurlijk fantastisch. Ik deed het al een keer in het Zilvermeer en op vakantie in Griekenland. Maar de zee is natuurlijk niet overal even aangenaam. Er dwarrelt echt veel afval in rond zoals plastic zakjes, rietjes, noem maar op. Ik kan me daar behoorlijk boos over maken en als ik onder water iets tegenkom, probeer ik het altijd mee naar de oppervlakte te nemen. Alle beetjes helpen. Maar ik zie er ook ongelooflijk mooie vissen. Je kan ze niet aaien of er tegen praten natuurlijk maar ik voel wel een zekere connectie. Ik kan me echt vis voelen tussen de vissen.”

We kunnen het ons al voorstellen: iemand die op het strand ligt en plots spoelt er voor zijn neus een zeemeermin uit het water…
“Inderdaad, de reacties zijn soms ongelooflijk grappig. Volwassenen gaan nog meer uit de bol dan kinderen. Die zijn vooral verbaasd dat ze een zeemeermin zien. Ze weten niet goed of dat nu echt is of niet. Maar het is niet altijd romantiek hoor. Mermaiding is echt wel hard werken. Je hebt geen duikerspak aan, na een uur krijg je het behoorlijk koud. Je ogen prikken van de chloor of het zout want je houdt ze onder water altijd open en de waterproof schmink is slecht voor je huid. Het is echt doorbijten en vele dagen oefenen. Je moet ook sportief aangelegd zijn, goed kunnen zwemmen en niet bang zijn om onder water te gaan én te blijven. Mijn persoonlijk record staat nu op vier minuten zonder naar adem te moeten happen. En als je uit het water komt, wacht je nog enkele uren werk om je haren of je pruik te ontwarren, je af te schminken en je staart droog te maken.”

Hoe geraak je eigenlijk in en uit het water?
“Daar moet je inderdaad vooraf goed over nadenken. Meestal kleed ik me om achter de schermen en vraag ik aan de badmeester of hij me naar het water wil dragen. Dat is dan wel romantiek, zeker voor het publiek dat naar je komt kijken. Is er niemand voorhanden, dan stel ik me zo onopvallend mogelijk op aan de rand van het zwembad. Ik rol een yogamatje uit om de schubben van mijn staart niet te beschadigen, schuif er zo voorzichtig mogelijk in en rol dan in het water.”

Heb je een bepaald ritueel voordat je als mermaid te water gaat?
“Niet echt één specifiek ritueel, het is eerder een opeenvolging van voorbereidende handelingen die altijd in dezelfde volgorde zijn. Ik probeer ook zoveel mogelijk te genieten van het moment zelf. Dan weet ik dat ik ervoor kan gaan en dat ik me veilig ga voelen in mijn eigen bubbel.”

Momenteel zal er door de pandemie nog niet veel kunnen, waar kijk je het meest naar uit?
“Gewoon terug samen zijn met andere mermaids en het gevoel hebben van samen iets te beleven, plezier te maken en te genieten. En als we daar de mensen die naar ons komen kijken ook nog gelukkig kunnen maken, dan is het dubbel zo mooi. Voor mezelf vind ik vooral de vrijheid en de veiligheid van in mijn eigen onderwaterwereldje te zitten geweldig. Zonder obstakels, zonder prikkels. Als ik een duik of een zeemeerminnenshow heb gehad, kan ik daar dagenlang van nagenieten. Soms denk ik echt dat ik in het verkeerde deel van de aarde ben geboren.” 

MEER INFO
Volg Ariel Starfish op Facebook en Instagram (@ariel_starfish) of via www.mermaidarielstarfish.be.

FOTO'S
Foto zwembad: Jef Driesen
Foto duiktank: Gino Symus