Zot van paarden, gek op kunst

Hij had net zijn plechtige communie gedaan toen Luc Van Craenendonck ontdekte dat hij best zot was van paarden. Hij werd een echte ‘paardenman’ maar vooral wegens plaatsgebrek mocht hij thuis de pannen van het dak zagen, een eigen paard krijgen zat er niet meteen in. Tot hij op een gegeven moment van een paard kukelde en het zadel levenslang moest ruilen voor een rolstoel. Wie denkt dat de liefde voor de viervoeters dan wel bekoeld zou zijn, slaat de bal compleet mis. Er kwam zelfs nog een liefde bij: die voor kunst. Dat komt nu samen in het project ‘DRAF: het paard in beeld’.

Zagen en wenen voor een eigen paard lukte niet, maar je wist dat mooi te omzeilen?
Luc Van Craenendonck: “Je moet weten dat ik helemaal in het begin zelfs bang was van paarden. Maar die angst overwon ik. Ik kreeg geen paard, dus hing ik altijd rond bij de trainingen van LRV Pegasos. En na de training mocht ik op de duur rijden op het paard van Fons Lommelen. Zo ben ik begonnen met paardrijden. Stilaan mocht ik cavaletti’s lopen. Dat is een vorm van dressuur rijden waarbij het paard netjes over balkjes moet springen. Waar ik zot van was, was het rijden van kurkentrekkers op het einde van een tornooi. Bij een kurkentrekker voeren alle deelnemende paarden een show op, op maat van de muziek. De paarden worden van klein naar groot gepresenteerd. Zo rondrijden op de tonen van de Radetzkymars en de vlag van de vereniging mogen dragen… Ik krijg daar nu nog kippenvel van. Dat waren schitterende tijden.”

Mooie momenten tot je op een gegeven moment helemaal verkeerd van je paard totterde?
“Tja, dat was een bijzonder stom ongeval. Zoals ze dat dikwijls zijn, zeker? Ik reed op een heel braaf paard, maar op één of andere manier viel ik toch. De diagnose kon tellen. Ik had een dwarslaesie T12. Het verdict kon ook tellen, de rest van mijn leven zit ik vast aan een rolstoel. Het begon al met een jaar, anderhalf jaar in het ziekenhuis te liggen. En natuurlijk heel veel revalidatie om mijn leven verder te kunnen zetten. Maar ik trok en trek mijn plan sinds die tijd. Ik ben redelijk recent nog eens bijzonder slecht geweest, maar nu doe ik als marktkramer alweer de markten. Voor mij werkt het in beweging zijn en tussen de mensen functioneren heel erg therapeutisch.”

En sindsdien niks meer met paarden te maken?
“Zot! Ik heb daarna met mannen als Eric Wouters en Juul Ceulemans heel Europa doorkruist. Ik mocht dan groom (de vaste verzorger van de paarden, die de paarden voorbereidt op de ruiter, nvdr.) spelen en de paarden losrijden. Als de liefde voor het paard erin zit, gaat dat nooit meer weg.”

Een tweede luik in je verhaal is de liefde voor kunst. Jij had ooit een eigen kunstgalerij in wat in Mol bekend is als het Bokkenstraatje. ‘Cum Laude’, zo heet nu ook je huis?
“Die galerij heb ik tien jaar gehad. De interesse voor kunst heb ik van mijn moeder. Weet je dat ik ooit nog de hond van de weduwe van Jakob Smits gehad heb? In mijn galerij had ik toch best grote namen. De Latemse school, Berrevoets, JM Berkmans, Jan Dries…”

En nu zwengel je zowel de paardenliefde als het culturele luik weer extra aan met het evenement DRAF?
“Ik heb met Rik Van Braband en Karel Byl twee enthousiaste kompanen gevonden om er volop tegenaan te gaan. Het leek ons leuk om in juli voor een ‘cultureel bevrijdingsfeest’ te gaan. Onder de vleugels van Pegasus gaan we een boel activiteiten op poten zetten. Dat gaat over (schilder)kunst allerhande, maar even goed fotografie, film en drama. Er is shiatsu voor paarden maar jong en iets minder piep kan zich laten rondrijden in een huifkar. Ook het jonge volkje kan zich amuseren in een speciale boekenhoek, met een bijjzondere hippische act of met hobbelpaardjes en stokpaardjes. Voor hen is er ook de grote proclamatie van de Poëziewedstrijd voor de Molse scholen. Er is zelfs een aparte openluchtfilm en een bijzonder beiaardconcert met paardenliederen. Enfin, het paard, al eeuwen een onmisbare hulp in landbouw, vervoer en oorlog maar ook die trouwe vriend en inspiratiebron voor kunstenaars wordt ‘in de verf’ gezet.”

Tot slot, de opbrengst gaat naar een nobel doel?
“Elke cent die we over houden gaat naar Zaba Kina. Deze organisatie steunt in het Congolese Boma een school die er straatkinderen opvangt. Niet enkel de infrastructuur, maar ook de lonen van de leerkrachten neemt Zaba Kina voor hun rekening.”

MEER INFO
De evenementenkalender is voorzien op 3, 4, 9, 10, 11, 16, 17 en 18 juli 2021. Een groot deel van de activiteiten spelen zich af in en om galerie Cum Laude in de Fazantstraat in Mol-Millegem. Er zijn echter ook diverse activiteiten op andere locaties. www.gemeentemol.be.