Sylvain Westhof: de innerlijke en mentale rust van Lego

Een zestal jaar geleden verhuisde Sylvain zijn collectie van zijn woning in Oud-Turnhout naar een nieuwe hobbyruimte in Arendonk. En dat moet een hele klus geweest zijn want hij had destijds toch al ruim drie kamers gevuld. “Alles wat ik bouwde, moest ik opnieuw terug afbreken. En dat was niet altijd even prettig”, weet Sylvain. “Het bouwen is nog steeds een belangrijk onderdeel van de hobby, maar met de tijd is ook het zoeken naar collectors items een leuk aspect geworden.”

Sylvain, je hebt hier een prachtige collectie staan. Enig idee hoeveel uren werk hier staat uitgestald?
Sylvain Westhof: “Absoluut geen flauw idee. Maar laat ons zeggen, héél, héél, héél veel uren. Er staan stukken bij waar ik alleen al maanden aan gewerkt heb. Al mag ik het eigenlijk niet werken noemen. Het is puur hobby. Ik doe het wanneer ik zin heb. Soms een week niet. Sommige dagen meer dan twaalf uur. Niets moet, alles mag. Dat is een grote vrijheid.”

Vaak zeggen ze dan: “En het is allemaal begonnen met één doos.” Is dat hier ook het geval?
“Zo is het inderdaad letterlijk gegaan. Het zit zo: een twintigtal jaren geleden ben ik erg met mijn gezondheid beginnen sukkelen. Ik had een nierdialyse en moest vaak tot vijf uur per dag aan de machine. Ik had in die tijd een eigen zaak in Heultje-Westerlo. Die combinatie matte me helemaal af. Ik lag meer dan eens op een veldbedje in mijn eigen magazijn. ’s Avonds had ik geen enkele energie meer om nog iets te doen. Hoewel ik probeerde om daartegen te vechten, het lukte niet. Ik was fysiek en mentaal helemaal uitgeput. Dat heeft dan toch enkele maanden geduurd. Tot ik op een dag met mijn vrouw boodschappen ging doen. Er was ook een kleine afdeling met speelgoed waar mijn oog viel op een doos met een brandweerkazerne van Lego. Het was een erg mooie doos. Ik heb die gekocht en heb diezelfde avond tot een stuk in de nacht gebouwd. Ik was vertrokken.”

Ik heb er eigenlijk nooit bij stilgestaan dat Lego ook door volwassenen gekocht werd om te bouwen.
“Goh, ik heb daar eigenlijk altijd interesse in gehad. Als kleine gast kan ik me dat niet zo herinneren. Maar toen we kinderen hadden, was er dat typische cliché van die vader die voor zijn kinderen Lego koopt, vooral om zelf mee te bouwen.” (lacht)

Het is allemaal begonnen met een brandweerkazerne, zei je, maar als ik zo rondkijk dan ben je dat niveau al even ontgroeid.
“Tja, daar zit natuurlijk een hele evolutie in. Na die eerste doos volgde een tweede en een derde. En dan ga je hoe langer hoe meer naar ‘speciallekes’ zoeken. Niet meer de standaardsets die je in elke winkel vindt maar oude sets bijvoorbeeld die niet meer in de verkoop staan. Langzaamaan verschuift de aandacht van kopen en bouwen naar zoeken naar die speciale edities. Je moet weten, ik spreek nog over de tijd dat internet niet bestond. Het ging dus vooral over beurzen en rommelmarkten. Ook ging ik meer op bezoek bij de kleinere winkeltjes. Daar vond je soms wel eens een ‘verdwaalde’ doos die je bij de grotere warenhuizen niet vond. Het buitenland was ook interessant. Ik herinner me nog dat ik zo in een klein winkeltje in Praag een redelijk unieke doos heb gevonden. Ik was zo blij als een kind.”

Als ik bijvoorbeeld naar die miniatuurauto’s kijk, dat is al een stuk technischer dan steentjes bouwen.
“Klopt. De techniek is bij die sets erg belangrijk. Ik vraag me wel eens af wie dat allemaal uitvindt. Dat moeten al architecten, ingenieurs of andere experten zijn. Want weet je, het klopt en past altijd. En hoe meer je die techniek kan doorgronden, hoe leuker het wordt. Soms denk je wel eens halverwege: dit komt niet goed. Maar uiteindelijk valt ook dat laatste stukje steeds op zijn plaats. Ik herinner me wel dat ik ooit een auto op afstandsbediening bouwde. Alles was klaar en hij deed het niet. Dat was een grote ontgoocheling uiteraard. Ik heb die auto stuk voor stuk moeten demonteren. En elk tandwieltje deed het. Tot het allereerste tandwieltje dat ik had gebruikt. Dat zat vast. Alles terug opgebouwd, met engelengeduld. Maar een belangrijke les geleerd: elk tandwieltje eerst testen alvorens verder te bouwen. Dat leer je met de jaren.” (lacht)

Ik zie hier ook een fantastisch mooi portret van Nick Cave. Dat lijkt me weer een heel andere techniek.
“Die mozaïeken zijn eigen ontwerpen. Daar ben ik momenteel erg intensief mee bezig. Ik vertrek dan van een bestaande foto en probeer die zo goed mogelijk na te maken. Belangrijk dat je dan zeer subtiel omgaat met de verschillende kleurschakeringen. Momenteel ben ik een bekend portret van Michael Jordan aan het afwerken. Dat is 1,80 meter op 1,20 meter. Daar ben ik toch al enkele maanden aan bezig. Ook de Tower Bridge die je hier ziet is een eigen ontwerp. Je vindt die in het klein in een doos. Maar ik probeer dan, door te techniek te doorgronden, het ontwerp vijf- of tienmaal groter te maken."

Het is echt prachtig. Nog niet ingeschreven voor de volgende reeks van Lego Masters op VTM?
“Goh, het programma kan me eerlijk gezegd maar matig bekoren. Ik ben als liefhebber uiteraard geïnteresseerd in de gebruikte technieken maar dat komt helaas weinig of niet aan bod. Al geef ik toe dat het vaak schitterende creaties zijn.”

Hoe komt het dat Lego terug zo populair is?
“Ze hebben zeer goed ingezien dat meesurfen op bestaande hypes rendabel kan zijn. Denk maar aan Star Wars. Maar dat geldt ook voor Harry Potter, The Simpsons, Minecraft en ga zo maar door. Zelfs Netflix-series vind je momenteel in Lego. Op dit moment is de sitcom Friends helemaal terug. Ze zijn er trouwens ook in geslaagd om meisjes helemaal te betrekken. Ja, ze hebben niet alleen slimme ingenieurs maar ook slimme marketeers. (lacht) Dat is meteen ook de reden waarom het zo duur is. Zo kost een origineel Star Wars-mannetje al gauw 19 euro.”

Je hebt ondertussen een prachtige collectie opgebouwd. Maat wat raad je jonge Legobouwers aan?
“Eerst en vooral moeten ze zeker eens gaan kijken naar de grootste Legobeurs van Europa in Utrecht. Dat is werkelijk fan-tas-tisch! Zo goed als levensechte dieren. Olifanten bijvoorbeeld op ware grootte. Je moet zelfs geen fan zijn om dat fascinerend te vinden. En verder, er is veel verschil op het vlak van prijzen. Zowel tussen winkels onderling als de periode in het jaar. Zelf wacht ik vaak tot sinterklaas en kerst, dan kan je wel koopjes doen. Maar geniet er vooral van. Dat is het belangrijkste.”

Nog een kort vraagje om af te sluiten. Wat vind je poetsvrouw van je collectie?
(lacht) “Ook stof afdoen doe ik zelf. Ik kan dan alles nog eens vastpakken, bekijken en bewonderen. Zeer ontspannend en zeer rustgevend. Net zoals het Legobouwen zelf. Probeer het maar eens.”

Ik zet het op mijn lijstje!