Onze reporter gaat Max Verstappen achterna

Elke maand neemt onze reporter een atypische, spannende of relaxerende activiteit onder de loep. Kritisch, maar met een kwinkslag rapporteert hij zijn wedervaren. Deze maand: karting.

Om met de deur in huis te vallen: snelheid is niet mijn meug en ik heb al van jongs af een broertje dood aan gamen. Het enige spel dat ik ooit gespeeld heb was spotgoedkoop en saaier dan verf zien drogen of een koe zien grazen. Hoewel, ik heb ooit een Oostenrijkse bergkoe zien grazen en die wist er wel raad mee. Wat een schouwspel was me dat, zeg. Enfin, u begrijpt waar ik naartoe wil. Of ik met die achtergrond wat te zoeken heb op een kartingcircuit? Op het eerste zicht niet, al wil ik dat graag aan den lijve ondervinden. Tegelijk ben ik benieuwd naar de adrenaline waar geoefende racers het altijd over hebben. En wat blijkt? Ik ben lang niet de enige die het voelt kriebelen. “Tegenwoordig vinden veel mensen weer de weg naar de Vlaamse kartingcircuits”, bevestigt Extreme Kart-uitbater Bart Couwberghs, die zelf een verleden heeft in de rallywereld. “Dat hernieuwde succes hebben we te danken aan Max Verstappen. We dachten dat ook de populariteit van landgenoot Stoffel Vandoorne in ons voordeel zou uitdraaien, maar dat effect is uitgebleven.” Toch plukt niet iedereen in de sector de vruchten van Verstappens succesvolle parcours. “We zijn ooit met 46 circuits gestart”, legt Bart uit. “Daar blijven er vandaag nog een zestiental van over. Dat is het gevolg van een strengere regulering vanuit de overheid én drie jaar corona.”

AVONTUURLIJK
Ik heb me compleet onvoorbereid aangemeld bij Extreme Kart in Herselt. Het indoor racecircuit oogt extreem avontuurlijk, al wordt het voor deelnemers pas toegankelijk na een gedetailleerde veiligheidsbriefing en het aanhijsen van beschermende kledij. “Is het gevaarlijk? Kan je overkop gaan? Het zijn vragen die we wel vaker krijgen”, vertelt Couwberghs. “Voor alle duidelijkheid: het is niet gevaarlijk. Alles hangt af van het gedrag van de chauffeurs, vandaar ook de voorafgaande briefing. En gaat er toch wat mis, dan grijpt ons personeel meteen in.” Wat volgt zijn de do’s en don’ts tijdens het racen: uitstappen tijdens de race is verboden, het belemmeren van een inhaalmanoeuvre van een tegenstander ook. Gaat de rode vlag de lucht in, dan wijst dat op asociaal rijgedrag en is een definitieve uitsluiting niet uitgesloten. “Doorgaans zien we alleen de klassieke fouten, zoals te snel de bocht ingaan, wat vaak leidt tot slippen en glijden. De ultieme rijstijl? Remmen voor elke bocht, aan de binnenkant blijven en na elke bocht weer gassen.” Op het programma staan twee races. Bij het eerste duel start ik in tweede positie. Lang niet slecht, maar mijn rijstijl is allesbehalve sportief. Ik geniet van het kronkelige parcours, het uitzicht over de arena en de vele haarspeldbochten, maar ik doe dat aan een snelheid die eerder doet denken aan die van een onervaren senior in een veel te grote wagen. De statistieken, die na elke wedstrijd op grote schermen worden geprojecteerd, zijn navenant: ik strand op de voorlaatste plaats en moet een gemiddelde tijd incasseren waarmee in kartingkringen eens deftig wordt gelachen. “Het traject is ongeveer 450 meter lang”, evalueert Bart. “Zesenveertig seconden per ronde is niet dramatisch slecht voor een beginner, maar je zou tijdens de volgende race toch beter moeten scoren.” Dat laatste is maar een woord. Tijdens de tweede kamp heb ik er schik in, scheur ik als een Alain Prost 2.0 over het parcours, rijd ik als tweede over de finish en blijf ik gemiddeld onder de 39 seconden per ronde. Ik moet in de slotfase alleen Nick laten voorgaan, maar die heeft — zo geeft ie achteraf schoorvoetend toe — een razendsnelle sportwagen uit de Alfa Romeo-stal én een zware voet. Zelf rijd ik met een oude Opel Corsa. Voor de autoleken onder u: dat scheelt een pak.

OBSTAKELS
Van Herselt gaat het richting Sportpark Wolfstee in Herentals. Ik heb het racen min of meer onder de knie — denk ik — en hoop die pas opgedane ervaring onmiddellijk te kunnen verzilveren bij BattleKart. Het verschil tussen de aanpak en vormgeving van beide circuits is als dag en nacht: Extreme Kart maakt gebruik van Honda-consoles met een klassieke benzinemotor op een fysiek parcours, BattleKart doet het met elektrische karts op een geprojecteerd circuit, vergelijkbaar met een videogame. “Alles werkt via meer dan twintig projectoren en een heleboel sensoren”, legt Evelien Vanden Bosch uit. “Naast het standaard racen kan je ook andere spelletjes spelen, zoals BattleColor, BattleSnake en BattleVirus, geïnspireerd op het coronavirus. Tijdens het spel kom je als deelnemer terecht in een levensgroot videospel. Je hoeft geen helm of speciale kledij te dragen, je draagt enkel een gordel.” “Beginnen doe je best met een gewone race, eerst op een eenvoudig circuit, later eventueel ook op een bochtig of een technisch circuit. Elk parcours heeft zijn eigen obstakels: een olievlek, schoten die op jou worden afgevuurd of de mogelijkheid om extra energie te halen uit het aantikken van een geprojecteerde batterij, waardoor de kart sneller gaat rijden. Alles is gericht op één ding: het spelplezier. Zelfs als je verliest, heb je nog een leuke tijd gehad.” Verliezen is geen optie, laat ik mijn tegenstanders weten. Ik zeg het luid en met een bezwerende blik. Het maakt nauwelijks indruk.

ADRENALINE
Tijdens BattleRace is er van verliezen alvast geen sprake: ik eindig op een tweede plaats, al heb ik de indruk dat ik door mijn ongecontroleerde slippartijen alle hoeken van de arena heb gezien. Meer dan eens heb ik op de valreep de kart van een tegenstander kunnen vermijden, al waren die inspanningen volgens Vanden Bosch volstrekt overbodig. “Dreigt er een aanrijding, dan merken de sensoren dat op en gaat de kart trager rijden, of zelfs stoppen. Veiligheid is onze belangrijkste zorg.” Mijn excuus dat de winnaar van de race een ervaren gamer is en hij met een mentale voorsprong aan de wedstrijd is begonnen, houdt helaas geen steek. “BattleKart lijkt op een videogame, maar valt in niets te vergelijken met welke spelconsole ook. Zelfs geoefende gamers beginnen hier van nul.” Snelheid maken met de elektrische karts wordt al snel mijn nieuwe uitdaging. De adrenaline die daarmee gepaard gaat, is van een ongekende orde. “Daarmee is alvast één misopvatting de wereld uit”, lacht Evelien. “Sommigen denken dat BattleKart enkel bestemd is voor jonge mensen. Dat klopt dus niet. We kregen onlangs een 86-jarige vrouw over de vloer, en die vond het allemaal ontzettend leuk. BattleKart is voor alle leeftijden.” Spelen en spelplezier zijn één ding, punten scoren blijft toch een ander paar mouwen. Hoe meer ik me uitsloof om als winnaar uit de bus te komen, hoe meer ik mijn tegenstanders de kans geef om dat ambitieuze plan te dwarsbomen. Of het nu Snake, Color, Foot, Pool of Virus is: het gaat razendsnel, maar nét niet snel genoeg, waardoor ik in het eindklassement vrede moet nemen met een roemloze tweede plaats. Doorgaans ben ik een goed verliezer, maar dit keer wringt het. Hoeveel zou zo’n Alfa Romeo kosten?

MEER INFO
www.extremekart.be
www.battlekart.com