Wannes Cuypers schrijft en componeert minimalistisch maar echt

Toen ik enkele jaren geleden Wannes voor het eerst zag optreden, achteraf bleek het ook effectief zijn eerste optreden te zijn, heb ik ’s anderendaags meteen het stof van mijn gitaar geblazen en mijn oude liedjesteksten terug opgesnord. Helaas speel ik vocaal enkele klassen lager dan hem. Dus heb ik zelf nooit opgetreden met enkel een gitaar. Wannes deed dat dus wel. Al heeft hij eerst heel wat watertjes moeten doorzwemmen. 

Wannes, herinner je je dat eerste optreden nog?
Wannes Cuypers: “Absoluut. Dat was echt een jongensdroom die eindelijk uitkwam. Zoveel jaren gedroomd om ooit enkel met een gitaar op een podium te staan en de mensen mee te nemen in mijn eigen verhaal, verteld met mijn teksten. Bij een lied draait het vaak om de muziek, logisch. We worden aangetrokken door de klank en de melodie. Maar ik steek niet onder stoelen of banken dat ik zelf mijn teksten, hoewel deel van het geheel, minstens even belangrijk vind. De inhoud is even belangrijk als de verpakking.”

Je treedt op onder de naam Double You. We moeten niet lang zoeken om de betekenis hiervan te achterhalen. Maar wat mogen de mensen verwachten van Double You?
“Letterlijk een man en zijn gitaar, met een mondharmonica in de broekzak, die vertelt uit eigen ervaringen. Eenvoudige liedjes die voor mij op een ideale manier mijn teksten ondersteunen. Veelal uit het eigen leven gegrepen. Op die manier tracht ik een mooi verhaal te vertellen, zonder alle nuances prijs te geven. Dat is mijn stukje privé. Maar iedereen luistert met een andere achtergrond en geeft zo mogelijk een heel andere interpretatie aan de tekst. Ze lezen met hun eigen bril en voelen met hun eigen hart. Dat vind ik het allermooiste aan muziek.”

Vanwaar komt die fascinatie voor de tekst, eerder dan voor de muziek?
“Geen idee. Maar ik krijg daar wel zeer vaak complimenten over. En dat doet deugd natuurlijk. Uiteraard wil ik de muziek hier geen oneer aandoen. Maar het klopt dat bij mij de tekst de bovenhand neemt. Ook dat is een persoonlijk verhaal. Enkele jaren  geleden zat ik omwille van privéredenen erg diep. Dat is moeilijk uit te leggen en mensen onderschatten dat wel eens maar ik denk dat het iedereen kan overkomen. Alleszins heeft het me veel tijd en moeite gekost om uit dat dal te klauteren. Maar het mooie daaraan is, hoe moeilijk het toen ook was, plotseling zat mijn inspiratie niet meer gevangen. Vroeger heb ik zo vaak geprobeerd om mijn gedachten en mijn ervaringen op papier of op akkoorden te zetten. Maar dat ging niet. Dat lukte gewoon niet. Dat poortje stond toe. Maar tijdens die moeilijke periode stond ik letterlijk stil. Op alle vlakken. En die stilstand heeft mijn inspiratie duidelijk op gang getrokken. Het poortje is open gezet. En dat is een erg prettig gevoel om op die manier mijn langverwachte kinderdroom vorm te geven.”

Je hebt zelfs je liedjesteksten gebundeld in een boekje en laten schilderen door lokale kunstenaars.
“Klopt. Zoals ik al zei ervaar ik dat iedereen mijn teksten op zijn of haar manier interpreteert. Ik geef bewust niet alles bloot. Zo blijven alle pistes open. Dus ik was erg benieuwd hoe dat tot uiting zou komen in een schilderij. Ik heb via de kunstbib in Arendonk contact gezocht met zes kunstenaars en hen gevraagd een werk te maken op basis van één van mijn songs. Moet het gezegd dat ik daar supertrots op ben? Het zijn zes prachtige schilderijen geworden. En het boekje, met de titel ‘From The Ashes’, omdat ik me als een feniks uit mijn as herrezen voel, is er gekomen omdat ik regelmatig de vraag krijg waar men mijn muziek kan beluisteren of mijn teksten kan lezen. Het doel blijft om ooit een mini-album uit te brengen. Maar dat vraagt tijd en geld. Dat is nog niet voor morgen. In afwachting daarvan leek het mij een leuk idee om alvast mijn teksten te bundelen. Zo kan ik dat stukje honger tenminste al stillen. (lacht) En mag ik dan even van de gelegenheid gebruik maken om de mensen rondom mij te bedanken. Voor al het werk dat ze uit mijn handen nemen. Bij dit boekje, bij de website, bij optredens. Dankjewel daarvoor.”

Welke muziek zet je zelf thuis op als je even de tijd wil nemen?
“Goh, dat is zeer ruim. Dat kan alle kanten uit gaan. Vaak zit ik wel ergens in een andere tijdsgeest. Zo herinner ik mij nog zeer goed de vele optredens die ik, als een echte Elvis, op mijn slaapkamer heb gegeven. Duizenden uitzinnige fans. (lacht) Dat was toen al pure rock’n roll. Ook al was Elvis vijftien jaar daarvoor al overleden. Zelf ben ik opgegroeid met klassiekers als The Eagles, Queen en Bruce Springsteen. Maar je kan me dus met vele soorten muziek blij maken.” 

Droom je ondertussen al van een begeleidingsband? Of sta je het liefst alleen op een podium?
“Dat is een moeilijke vraag. Je had al wel begrepen dat zowel tekst als muziek in mijn geval nogal persoonlijk is. Ik denk dat het moeilijk te combineren is met een echte band. Maar als je spreekt over een begeleidingsband, dat zou ik dan weer wel zien zitten. Ik kan me voorstellen dat enkele toppers van muzikanten achter je nog zoveel meer waarde geven aan de nummers. En dat op die manier tekst en muziek zichzelf nog meer versterken. Het zou alleszins een mooie uitdaging zijn. Maar voor mij is het vooral belangrijk dat ik in de juiste setting kan optreden, dus voor een luisterend publiek. Je zult me dus niet zo snel op het podium bij een jongerenfuif vinden. Waar ik wel actief mee bezig ben is het organiseren van workshops over tekst en muziek.”

Je sprak daarstraks over een mogelijk album. Zijn er al concrete plannen?
“Die zijn er zeker. Ik zal zelfs meer zeggen. De release van de eerste single is voor eind april. En daar kijk ik uiteraard heel erg naar uit. Toch weer een stap vooruit gezet. En ook dat vind ik net prettig. Kleine stapj s zetten op weg naar een groter doel. En genieten van elk stapje zodat de weg ernaartoe minstens even leuk is als het doel zelf. Het is de single ‘Cinderella’ geworden. Het gaat over jezelf blijven. Niet per se willen voldoen aan ieders verwachtingen. Wat we op sociale media toch vooral wél doen. Ook de plannen voor een tweede single zijn al erg concreet, waarschijnlijk zelfs al voor eind mei. Dus je ziet, ook achter de schermen werken we hard om die kinderdroom nog meer vorm te geven.” 

Je spreekt van een groter doel. Wat mag dat zijn?
“Ben ik te ambitieus als ik zeg dat ik graag in culturele centra zou willen spelen? En ja, dat mag met een begeleidingsband zijn. Waarom niet? Maar zoals gezegd, dat hoeft niet per se morgen al te zijn. En als ik écht mag wegdromen zou een goedgevulde Lotto-Arena me ook wel wat lijken.” (lacht luid) 

Tot slot nog één vraag. Je zingt hoofdzakelijk in het Engels. Nooit gedacht om in je moedertaal te schrijven?
“Zeker wel. Er komt misschien wel eens een moment dat ik mijn teksten terug naar het Nederlands vertaal. Wie weet? Maar voor nu heb ik gekozen om in het Engels te schrijven. Is ook internationaal hé. Of ben ik nu echt te ambitieus?” (lacht)

MEER INFO
Je kan Wannes volgen via sociale media. Op zaterdag 4 mei treedt hij op, om 11 uur en om 13 uur, op Sjas-Patat in Gierle.