MaGi(e): Herenthouts duo zet eerste stappen in de muziekwereld

Hoe MaGi(e) ontstaan is? “Daar is toeval mee gemoeid”, vertelt Gitte Kofler. “Ik ontmoette Manon vorig jaar op de Herenthoutse Parkfeesten. Toevallig, eigenlijk. Niet veel later werden we allebei gevraagd om op te treden op een feest, los van elkaar. We hebben toen besloten om dat samen te doen. De rest is geschiedenis.”

Eind augustus stonden jullie als duo op de bühne van diezelfde Parkfeesten, met charmezanger Christoff als hoofdact. Hoe was dat?
Gitte Kofler: “Geweldig. Tijdens mijn allereerste solo-optreden op dat festival, vorig jaar, had ik nog last van podiumvrees. Ik heb dat altijd al gehad, ongeacht of ik moet optreden voor vijf of vijfhonderd mensen. Dat vertaalt zich in bibberende handen, een trillende stem en veel stress. Sinds de aanwezigheid van Manon is dat een stuk beter geworden.”
Manon Adriaensen: “Die stress is mij ook niet vreemd. Gelukkig ebt dat gevoel weg nadat we het eerste nummer hebben ingezet. Zijn er veel toeschouwers, dan maak ik me sterk dat die ons écht wel aan het werk willen zien. Ik kijk de mensen ook graag aan. Dat rechtstreekse contact met het publiek, op één of andere manier heb ik dat nodig.”

Wanneer hebben jullie voor het eerst de liefde voor het zingen echt gevoeld?
Gitte: “Ik ben vooral van zingen gaan houden vanaf het moment dat ik mezelf met een instrument kon begeleiden.”
Manon: “Voor mij was dat ons eerste optreden met de schoolband: toen wist ik dat ik vaker op een podium wou staan. Als duo hebben we wel naar een gulden middenweg moeten zoeken. Gitte zingt nu vaker in het Nederlands, terwijl ze vroeger meer vertrouwd was met het Engels. Ik ben klassiek geschoold, maar zing nu vaak pop en rock.”

‘Sit with you in the dark’ en ‘Fantasy’, jullie eerste twee nummers, laten zich niet in hokjes drummen. Valt daar één genre aan toe te schrijven?
Gitte: “Op Spotify houden we het op ‘singer-songwriter’ en ‘pop’. De covers waarmee we als duo zijn begonnen maken deel uit van het popgenre, onze eigen nummers zijn eerder ballads.”

Met ‘Two Homes’, dat recent werd gelanceerd, zitten jullie al aan drie eigen songs. Dat kan tellen voor een jonge band.
Manon: “Dat klopt. Weet je wat ik leuk vond? Eén van onze nummers was nog maar pas gelanceerd en een vriendin kon de tekst al helemaal meezingen. Dat was best cool.”
Gitte: “En er is nog meer op komst. Eén liedje is klaar om gelanceerd te worden en we hebben nog een extra nummer in de pijplijn. We duiken de studio weer in als we meerdere nummers kunnen opnemen, want zo’n opnamesessie is duur.”

Hoe en waar komen jullie liedjes tot stand?
Gitte: “Soms starten we met een paar akkoorden en zoeken we daar een melodie of een tekst bij, maar net zo vaak beginnen we met een bepaald onderwerp en groeit daar weer een nieuw liedje uit.”
Manon: “Een nieuwe song voor de eerste keer aan anderen laten horen, dat is het spannendste onderdeel van muziek maken.”

Bestaat er binnen MaGi(e) een specifieke taakverdeling?
Gitte: “Ik neem de meeste instrumenten voor mijn rekening en verzorg de techniek als we gaan optreden, Manon is doorgaans het brein achter onze teksten. Ze ontfermt zich ook over de sociale media en de platformen die nodig zijn om ruchtbaarheid te geven aan het bestaan van onze band.”

Dan heb je het over het aantal volgers en streams. Zitten de cijfers goed?
Manon: “Absoluut. ‘Sit with you in the dark’ haalde al een kleine 5.000 streams, ‘Fantasy’ heeft er op dit ogenblik zo’n 1.300. ‘Two homes’ werd nog maar pas gelanceerd en moet zijn weg nog vinden.”

Eerlijk: luisteren jullie zelf wel eens naar jullie eigen werk?
Gitte: (lacht) “Ik luister niet zo vaak, tenzij één van onze nummers op Spotify passeert in onze Family Playlist.”
Manon: “Ik luister vooral als ik tot rust wil komen.”

Dat jullie repertoire een breed publiek aanspreekt, bewijst jullie finaleplaats in Nief Talent, een lokale wedstrijd voor opkomende bands.
Manon: “We hebben het tot in de finale geschopt, maar we zijn zonder prijs huiswaarts gekeerd. Niet erg, het was een leuke ervaring, die neemt niemand ons nog af.”

Wat mag de toekomst nog brengen?
Manon: “Ik hoop dat ik over tien jaar nog altijd op een podium sta. En ik droom ervan om ooit in het buitenland te kunnen optreden. Onze nummers zijn in het Engels, dus wat dat aangaat zit er geen rem op mijn ambities.”
Gitte: “Veel nummers en vaak kunnen optreden. En een hoop streams, als het even kan.”