Ellen Leysen: met ambitie naar de 24 Uur van Zolder

Ik tref Ellen tijdens een drukke periode. Zij is zich, samen met haar vier collega’s, keihard aan het voorbereiden op de 24 Uur van Zolder. Ze slaagde voor een doorgedreven selectieproef waarbij ze uit een groep van veertig kandidaten werd geselecteerd. Fysieke proeven, interviews, refl ectie- en simulatortesten,… Ze overleefde het allemaal. En nu nog snel een racelicentie behalen.

Ellen, even voor de zekerheid. Jij staat in augustus aan de start van de 24 Uur van Zolder maar je had tot vorig jaar nog niet met een racewagen gereden. Wat is er sindsdien allemaal gebeurd?
Ellen Leysen: “Er is veel gebeurd. (lacht) Maar begin dit jaar zag ik een berichtje passeren dat Xwift Racing Events een team van dames wou samenstellen voor de 24 Uur van Zolder. Ervaring was niet meteen nodig. Rookies dus. Ik dacht, waarom niet? Ik heb me kandidaat gesteld, een vragenlijst ingevuld en ik werd uitgenodigd. Uit meer dan veertig meisjes werden er vijf gekozen. Et voilà. Wij staan binnenkort aan de start.”

Ik zie de glinsteringen al in je ogen. Ik neem aan dat je de enige schoonheidsspecialiste bent die aan de start komt?
“Die kans is groot. (lacht) Nu is het wel zo dat ik initieel de studies Autotechnologie heb gevolgd. De interesse is er dus altijd wel geweest. Mijn vader is een echte autoliefhebber. Hij ging vaak naar salons en garages. En daar is bij mij ook wel de interesse ontstaan. Eerst in de auto’s zelf, later ook in de technologie. Bij ons thuis stonden ook wel een verreiker, bulldozers en dergelijke. Daar reed ik ook wel graag mee. En mijn oudere broer had zo’n Honda QR 50cc. Ik weet niet of mijn mama dat ooit geweten heeft maar ik was nog erg klein toen ik daar af en toe mee rondcrosste.” (lacht)

Allemaal goed en wel. Maar dat is nog geen racewagen.
“Klopt. Op de vragenlijst die we bij Xwift moesten invullen of we al een racelicentie hadden, of we ervaring hadden, of we al met een simulator hadden getraind,… Ik moest telkens nee invullen. Ik heb enkel ervaring met een kart. Met wat vrienden deden we dat af en toe wel. Maar de afgelopen jaren had ik omwille van de zaak erg weinig vrije tijd, dus dat karten stond op een laag pitje.”

Hoe was je eerste ervaring op het circuit?
“Erg plezant. Ik merk dat de tijd vliegt als ik aan het racen ben. Het vraagt uiteraard opperste concentratie als je aan het rijden bent. Vandaar dat het relatief korte sessies zijn. Op training rijden we vaak sessies van zes keer twintig minuten. Die vliegen voorbij. Vaak denk ik, ik ben er net aan het inkomen.”

Wat doe je verder nog om je voor te bereiden?
“Heel vaak trainen met de simulator. Dat is uiteraard niet hetzelfde als live op het circuit maar het benadert het toch wel erg goed. Je moet je wagen goed leren aanvoelen. En daar helpt zo’n simulator toch wel bij. Dat wordt zeer veel gebruikt, ook door professionele piloten. Die circuits zijn levensecht nagebouwd. En ook het gevoel als je aan het rijden bent voelt ‘echt’ aan, bijvoorbeeld de weerstand in je pedalen en dergelijke. Het leert je ook om je geheugen te trainen. Want op een circuit moet je altijd vier seconden vooruit denken. Dus je moet weten wat er komt. Hiernaast doen we ook nachttrainingen. Bij de 24 Uur rij je uiteraard ook ’s nachts en dat is toch weer heel wat anders. Daar moet je je ook specifi ek op voorbereiden.”

Lukt de combinatie met het schoonheidssalon nog?
“Dat lukt zeker wel. En iedereen heeft nood aan een beetje ontspanning, niet? Voor mij is dit de ideale manier om te deconnecteren van het werk. Een perfecte uitlaatklep. Andere mensen gaan misschien wandelen, fietsen of ze doen yoga. Ik ga graag racen. Deze kans mocht ik echt niet laten schieten. Het sluit helemaal aan bij mijn studies en interesses. Het onderste uit de kan halen van een motor vind ik interessant. En door mijn studies kan ik ook wel mee babbelen als het specifiek over de technologie van de motor gaat. Want laat ons eerlijk zijn, het blijft een echte mannenwereld waar we ons keihard moeten bewijzen. En dat kunnen we alleen maar door uitstekende tijden te rijden.”

Hoe ziet de wedstrijd zelf eruit?
“We zijn een team van vijf dames. Allemaal dus op dezelfde manier geselecteerd. Er zijn twee Nederlandse dames bij. Ze hebben wel meer ervaring dan ik. Maar dat maakt de uitdaging voor mij des te groter. (lacht) In principe rijden we elk telkens negentig minuten maar dat kan variëren. De tactiek die gehanteerd wordt, kan je niet altijd voorspellen. Het weer heeft bijvoorbeeld een impact. Maar ook het verloop van de wedstrijd bepaalt uiteraard de tactiek. Er wordt op 24 uren heel wat gewisseld. Het is belangrijk om die juist te timen. Dat heeft ook met de bandenwissels te maken. Je rijstijl bepaalt mee de slijtage van de banden. Daar moet je allemaal rekening mee houden. Dat is dus 24 uren continue adrenaline.”

En tussendoor nog ergens trachten te slapen?
“Zeker. Als je niet rijdt, en geen reserve bent, dan eet je, slaap je of ben je je aan het opfrissen. Slapen is niet evident met die adrenaline, maar wel noodzakelijk. Zoals gezegd, je focus verliezen is geen optie. Je moet elke sessie van begin tot einde bij de les blijven, elke bocht is belangrijk.”

Met welke ambitie starten jullie?
“Met veel ambitie uiteraard. (lacht) Al ga je me zeker niet horen zeggen dat we voor een podium gaan. Er kan veel gebeuren tijdens de wedstrijd. Zowel bij ons als bij de andere teams. Een technisch probleem kan zich altijd voordoen. En als je dat niet meteen ter plaatse kan oplossen, is de wedstrijd voorbij. Dat mag absoluut niet gebeuren. Dus de wedstrijd uitrijden is al een goed begin. Als dat lukt, mikken we uiteraard zo hoog mogelijk. We hebben binnen het team best wat ervaring in wedstrijden. Voor mij is dat nieuw. Dus we zien wel.”

En wat na de 24 Uur?
“Goh, goeie vraag. Het zou jammer zijn als het hier stopt. Dus ik hoop van harte dat er nog een seizoen volgt. Verder blijven trainen, verder die limieten blijven opzoeken. Zowel van je wagen als van jezelf. De smaak heb ik alleszins te pakken, mocht je daar nog aan twijfelen. En als ik me nog meer kan bewijzen in dat mannenwereldje, zal ik dat zeker doen.” (lacht)