Elin Van Gestel: als veertiger terug op de schoolbanken

Elin, na een loopbaan als boekhoudster heb je je job stopgezet en ben je terug beginnen studeren. Waarom heb je die sprong gewaagd?
Elin Van Gestel: “Als ik nu terugblik op mijn loopbaan als boekhoudster moet ik constateren dat ik toen eigenlijk absoluut niet gelukkig was. In de beginjaren viel dat uiteraard nog mee omdat de financiële wereld toen nog helemaal nieuw voor me was. Maar na jaren in dezelfde sector te werken, was ik de passie en ‘drive’ voor de job volledig kwijt. Ik werd absoluut niet meer gelukkig van mijn job, integendeel zelfs. Ik heb toen voor mezelf besloten dat het beter was om te stoppen met mijn carrière als boekhoudster en de financiële sector tout court.”

Je koos voor de studierichting verpleegkunde. Vanwaar die keuze?
“De zorg voor mensen heeft mij altijd al aangesproken. Het omgaan met mensen en het humane aspect van de job hebben me overtuigd om voor verpleegkunde te kiezen. Ik heb zelf genoeg familieleden met een uitgebreide medische geschiedenis en weet dus perfect wat de dagelijkse zorg voor mensen kan inhouden. Ik zou graag een positieve schakel worden in dat hulp- en zorgsysteem van onze samenleving.”

Zijn er nog andere achterliggende redenen?
“Uiteraard is het met een fulltime gezin, inclusief twee studenten waarvan één op kot, geen optie om één van de twee lonen van de ouders te laten wegvallen. Of dat was alleszins geen optie specifiek voor ons gezin. Ik moest een belangrijke afweging maken: ik wou een studierichting en beroep kiezen waarvan ik wist dat ik de job met veel liefde zou uitoefenen, maar het was ook belangrijk om mijn inkomen deels te behouden. Aangezien verpleegkunde een knelpuntberoep is en ik daardoor maandelijks een bepaald bedrag van de overheid krijg om te studeren, leek mij dat de perfecte combinatie. Het financiële aspect is wel echt een achterliggende reden, absoluut niet dé reden waarom ik voor verpleegkunde heb gekozen.”

Waarom nu en bijvoorbeeld niet vijf jaar geleden of pas over vijf jaar?
“Vijf jaar geleden had ik zelf nog niet het inzicht dat ik mijn job als boekhoudster eigenlijk helemaal niet graag deed. Vrienden en familie merkten dat al wel aan mij, maar bij mezelf drong dat besef nog niet door. En over vijf jaar sta ik ook weer verder in het leven en zou ik er, naar mijn eigen mening, niet op vooruit zijn gegaan. Het was een moment van nu of nooit in mijn hoofd. Enkele jaren vroeger of later zouden al die gedachten nooit gekruist zijn.”

Word je anders onthaald dan ‘jonge’ studenten op stage of in de les?
“Absoluut niet! De klasgroep is heel divers en met iedereen wordt hetzelfde omgegaan. We hebben verschillende achttienjarigen in de opleiding, maar ook kersverse ouders met jonge kindjes. Ik ben trouwens niet de oudste in onze klas, er is nog één iemand ouder dan mij. De docenten maken geen onderscheid, ze behandelen ons allemaal hetzelfde.”

Merk je verschillen tussen de student die je vroeger was en nu?
“Ik ben altijd heel graag naar school gegaan, zowel op mijn achttien als nu op mijn 48. Ik heb het nooit erg gevonden om naar de les te gaan, te studeren en examens af te leggen. Ik ben blij dat ik dat enthousiasme sinds mijn achttien jaar niet ben kwijtgeraakt. Uiteraard zijn er in de afgelopen 30 jaar ook dingen veranderd. Zo gaat het onthouden van leerstof iets minder vlot, maar gelukkig heb ik daardoor nog geen grote hinder ondervonden. Ik doe daarnaast wel alles veel bewuster. Vroeger studeerde ik maar om te studeren en om uiteindelijk een diploma op zak te hebben. Nu heb ik doelbewust voor de richting verpleegkunde gekozen.”

Waar kijk je het meest naar uit in je opleiding?
“Ik kijk voornamelijk uit naar de verschillende stages die ik nog ga mogen doen. Binnen de medische wereld, en de verpleegkunde specifiek, zijn er talloze disciplines en afdelingen die ik één voor één wil ontdekken. Ik wil al doende leren en ontdekken welke afdeling of discipline mij het best ligt. Momenteel heb ik daar nog geen flauw idee van. Ik hoop dat de stages mij meer duidelijkheid gaan brengen over welke richting ik binnen de verpleegkunde nu eigenlijk uit wil gaan. Daarnaast kijk ik ook uit naar al de leerstof. Ik merk aan mezelf dat de cursussen me blijven verbazen en ik elke les wel iets nieuws bijleer. Vaak vertel ik thuis dan trots wat ik die dag allemaal heb bijgeleerd.”