Buitenlandse plukkers helpen de aardbeienteelt redden

Desselaars Jan Vandenbergh (54), Anne Soeten (50) en Robin Vandenbergh (20) zijn aardbeientelers. Niet eenvoudig in deze tijden, maar het seizoen is aangebroken. En dus wringen zij zich in ontelbare bochten om hun zaak draaiende te houden.

Hoeveel gronden bewerken jullie om aardbeien te telen?

Jan Vandenbergh: “In totaal bewerken we zowat 20 hectare. Dat doen we al sinds 1999. Ze liggen langs ons huis in de Polderstraat in Dessel, nog andere velden liggen verspreid in de gemeente en ons eerste veld ligt aan Russendorp in Mol-Postel.”

Een intensief karwei, lijkt mij. Hoe gaat het in zijn werk?

“Moederplantjes beginnen we te planten in maart en april. De nieuwe plantjes die hier aan ontstaan worden in augustus manueel gerooid. Een deel van die plantjes komt op het definitieve bed terecht, de andere plantjes komen op een wachtbed te staan. Daar kunnen ze rustig groeien en sterke wortels ontwikkelen. In november worden die terug uitgedaan en ingevroren. Vanaf april worden ze opnieuw uitgehaald en uitgeplant om teeltspreiding te bekomen. Wanneer een plant in bloei staat  en bloemetjes heeft, komt de imker zijn bijen zetten. Bloemen die niet bevrucht zijn, groeien ook uit tot een aardbei maar hebben dan een grillige vorm. Wij noemen dat zelf raarbeien. Elke week komt een ingenieur langs die plantensappen neemt en de grond analyseert. Op basis daarvan sturen we beregening en be- mesting bij. Eerst plukken we de planten die onder plastic tunnels staan en na vijf weken gaan we naar de gekoelde planten. Dat gaat door tot eind september.”

Ik heb je hier al eens ontmoet toen je een veld ging inzaaien met ‘tagetes’, stinkertjes in de volksmond...

“We doen dat omdat de grond optimaal moet zijn voor we planten kunnen zetten. Spuiten en sproeien is niet meer van deze tijd. Die tagetes voorkomen aaltjes in de bodem. Om voor een optimaal bodemleven te zorgen, zaaien we op voorhand ook groenbemesters. Dat heet weerbaar telen.”

Over het plukken: jullie kunnen niet anders dan beroep doen op seizoenarbeiders. Geen lachtertje, in deze tijden, veronder- stel ik?

“Klopt. Maar we hebben beroep gedaan op de VDAB en zij hebben voortreffelijk werk geleverd. Er zijn ook veel mensen die tijdelijk werkloos waren door de coronacrisis spontaan komen solliciteren. Sommige van onze ‘vaste mensen’ waren hier al aan de slag net voor de crisis. Een kleine groep is nog hier geraakt met het vliegtuig. Dat is nodig want we kunnen niet starten met een ploeg volledig nieuwe plukkers. De ervaren mensen moeten begeleiden want plukken lijkt misschien makkelijk, maar dat is het niet.”

Ook administratief niet te onderschatten? “Het is andere jaren al hectisch voor het seizoen start, maar nu was het onmenselijk. Zwaar werk zijn we gewoon maar nu… Je had er ook geen vat op: hoe moet ik maatregelen implementeren? Gaat Hoogstraten nog kunnen exporteren? Er zijn veel momenten geweest waarop we de moed verloren, waarbij we zelfs voor dit jaar bijna wilden opgeven.”

Jullie hebben je eigen hotel waar ook alle geldende regels gevolgd moeten worden…

“Het uithangen van de maatregelen, handgels voorzien, extra poetsen, dat ging vlot. We hebben veel tijd gestopt in het uitleggen van hoe de maatregelen in België zijn. De wijkagent heeft ons daar goed bij geholpen. De eerste twee weken na hun aankomst werd er streng toegekeken dat ze het erf niet verlieten. We waren creatief: er werden boodschappenlijstjes gemaakt en Anne en Robin haalden die op. We hebben ook extra amusementspelen aangeschaft. En elke dag werd de temperatuur gemeten, het was, en is nog steeds, een huzarenstukje. De meesten doen goed hun best en wie het niet zo nauw meent te moeten nemen, wordt terechtgewezen.”

Jullie hebben niet enkel de veiling, maar werken ook met aparte verkooppunten. Welke maatregelen nemen jullie daar?

“De kraampjes zijn voorzien van plexiglas, er zijn handgels aanwezig, de medewerkers dragen handschoenen en hebben zowel mondeling als schriftelijk een briefing gekregen. Bordjes en linten zorgen voor het bewaren van de nodige afstand.”

Wordt dit ondanks alles nog een goed jaar? “Dat durven we echt niet voorspellen… We zijn te veel afhankelijk van factoren waar we geen vat op hebben, zeker in deze toestand. We houden ons hart vast, maar zijn toch blij dat we van start kunnen om mensen van gezond en lekker fruit te voorzien. En we putten energie en moed uit de reacties die we van de mensen krijgen.”