Onze reporter laat zich transformeren tot Roxy Under

Elke maand neemt onze reporter een atypische, spannende of relaxerende activiteit onder de loep. Kritisch, maar met een kwinkslag rapporteert hij zijn wedervaren. Deze maand: travestie.

Drag queens of — kort — drags: er is vandaag geen ontkomen meer aan. Met dank aan ‘Make Up Your Mind’, het programma dat zowel op het Nederlandse RTL4 als bij VTM hoge kijkcijfers scoort. Of al die aandacht een opsteker is voor de travestiesector? Bram Pihay heeft er het raden naar. “Zo’n programma’s zijn leuk om naar te kijken, maar wekken tegelijk de indruk dat iedereen voor dit vak in de wieg is gelegd. Dat is lang niet het geval.”
Samen met Sam Geukens is Pihay de drijvende kracht achter de Geelse Floere Foefkes, die later deze maand op de planken staan met hun jubileumshow ’15 jaar Vedetten in Pailletten’. Bram liep eind februari ook al in de kijker, toen hij het tijdens Miss Travestie België tot tweede eredame schopte, werd verkozen tot Miss Sympathie én de publieksprijs op zak stak. Een stunt, maar Pihay blijft er nuchter bij. “Ik heb nieuwe vrienden kunnen maken. Zij zijn de echte hoofdprijs.” Dat ik de Floere Foefkes heb uitgekozen om me te laten transformeren tot een geloofwaardige drag queen, is geen toeval. Het succesduo kent het klappen van de zweep. “Er is een verschil tussen drag queens en travestieten”, stipt Bram aan. “Travestieten zijn bekend bij het grote publiek, drags vind je vooral in de uitgaansscene. Van jou zullen we straks een travestiet maken.”
De weg naar de ‘transformatiekamer’ is lang en hoog, en slalomt langs etages die kreunen onder het gewicht van duizenden attributen. “Hier vind je miljoenen glittersteentjes die op jurken aangebracht worden”, zegt Bram, terwijl hij ons langs het hoofdkwartier van Cherry Pop Design, zijn eigen atelier, gidst. “Of ik alle jurken kan maken? Ik denk het wel. Mijn specialiteiten zijn alles met rekstoffen en pailletten, gala- en dansjurken, en wedstrijdtenues voor discodansers.”

GLADGESCHOREN
Twee hoog in hun woning bevindt zich de zolderkamer waar de make-over zal plaatsvinden. Centraal staat een kleine grimetafel, omringd door tientallen kostuums uit hun eerdere shows en acts. “Laten we één ding afspreken”, zegt Sam vastberaden. “Tijdens de transformatie mag je niet in de spiegel kijken. Het is pas na de make-over dat je het resultaat mag beoordelen.”
Twee dagen eerder heeft Pihay laten weten dat ik gladgeschoren op de afspraak word verwacht. Ik ben ervan uitgegaan dat hij enkel refereert naar mijn stoppelbaard in wording. “De benen blijven inderdaad buiten schot”, lacht hij. “Nylonkousen zouden jouw haren kunnen verbergen, maar we gaan vandaag voor een kleed dat tot aan de grond reikt. Die keuze bespaart jou het ongemak van vier paar kousen over elkaar. Hakken dragen, daar ontsnap je helaas niet aan.”
Waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen? Waarom niet gewoon — ik zeg maar wat — kantklossen als nieuwe uitdaging? Waarom altijd zo extravagant, terwijl het leven van een journalist zoveel eenvoudiger zou kunnen zijn? Al die vragen komen te laat. Pihay heeft intussen een wagonlading poeders en crèmes laten aanrukken. Er is geen weg meer terug. “Ik ga eerst jouw wenkbrauwen ‘wegkleven’. Die stap is nodig, want hun vorm is allesbepalend. Ze mogen niet te groot zijn, maar evenmin te klein. Het mogen ook geen rupsen lijken die dicht bij elkaar zijn gekropen.”
Of het echt wat met een man doet, jezelf van kop tot teen uitdossen als vrouw? Sam en Bram knikken simultaan. “Ik ben erg verlegen, maar als travestiet ben ik een frank blad”, geeft Bram toe. “Bij het verwelkomen van de toeschouwers bij onze shows durven we wel eens te lachen met hun lelijke bloes of ouderwetse schoenen”, vult Sam aan. “Als Cherry Liz en Miss V-Gina, onze vaste personages, kunnen we ons dat permitteren.”

ROXY UNDER
Dat laatste brengt ons bij de naam van mijn toekomstige alter ego, want geen travestiet zonder een klinkende titel. “Wat denk je van Roxy Under?”, oppert Sam. “Als knipoog naar Onderox.” Roxy Under zal het zijn. Die herkenbare naam kan nog van pas komen voor wie mij in de toekomst graag wil boeken. Een beetje ambitie kan nooit kwaad.
Na het optrekken van de wenkbrauwen en het aanbrengen van de oogschaduw volgt het ‘wegplamuren’ van de eigen huid. Geen slecht idee, want die fase maakt komaf met alle rimpels. Denk ik. “Fout gedacht”, giert Bram. “Die blijven gewoon zichtbaar. Als je hoopte op een voorhoofd zoals dat van Lesley-Ann Poppe, dan moet ik jou teleurstellen. We maken van jou trouwens geen extravagante travestiet, maar een allround type.” In de slotfase volgt nog een flinke poederlaag en wordt de schmink gefixeerd. “Nadien krijg je ook nog een valse poep en heupen aangemeten, fake borsten, een kleed, een pruik, juwelen en laarzen.”
De grime neemt dik anderhalf uur in beslag, maar het resultaat is fe-no-me-naal. Ik kijk verbaasd toe, inspecteer gedetailleerd, schuif nog wat dichter bij de spiegel, maar geloof mijn eigen ogen niet. Dit is ronduit kunst. Ik bén Roxy Under, klaar om de bühne te bestormen en volle zalen te imponeren. Of dat ooit samen met de Foefkes zou kunnen, vraag ik me luidop af. Ik kan het maar proberen. “Er hebben al velen gesolliciteerd, maar vergeefs”, lacht Sam. Einde discussie.
Ik moet dus alleen de baan op, als ik hier mijn nieuwe loopbaan van wil maken. Dat doe ik ook echt, ondanks de eerdere afspraak dat ik me na de fotoshoot meteen weer zou ontschminken en omkleden. Het resultaat is te imposant om al afscheid te nemen van Roxy Under. En dus loop ik vijf minuten later ongegeneerd de lokale Lidl binnen. Ik oogst verbaasde blikken, maar merk ook signalen van appreciatie. Of ze met mij op de foto mogen, vragen een mama en haar dochter. “U doet maar”, antwoord ik bescheiden. “Gratis?” Jawel. Ik wil hier geen munt uit slaan. Nog niet.
Naarmate de avond vordert, til ik mijn act naar een nog hoger niveau. Atypisch voor mijn doen, want doorgaans ben ik van het verlegen soort. Ik klop onaangekondigd aan bij de ouders van mijn lief. Die herkennen me aanvankelijk niet, maar bellen stante pede een bevriend koppel om het schouwspel live mee te kunnen maken. Een kwartier verder trotseer ik zowaar een eerste eigen publiek: twee nietsvermoedende streekgenoten die — toeval bestaat echt niet — nog geen enkele episode van ‘Make Up Your Mind’ hebben gemist en nét niet door hun dak gaan.
Hen maak ik wijs dat ik binnenkort te zien zal zijn bij VTM, dat we bij wijze van stunt hebben aangebeld bij een random huis, maar dat de cameraploeg intussen al is vertrokken. Het naïeve stel trapt er met beide voeten in en wil absoluut achterhalen welke BV ik dan wel mag zijn. Mijn pret kan niet op. Of ze één vraag mag stellen, smeekt de vrouw. “Die neus, is die echt van jou?”
Flink in mijn gat gebeten, ondanks de valse derrière die ik draag, maak ik abrupt een einde aan mijn act. Want jawel, die neus is zowat het enige dat nog echt is. Mijn carrière als drag eindigt sneller dan ze is begonnen. Is er iemand die mij volgende maand wil leren kantklossen?

MEER INFO
De jubileumshow ’15 jaar vedetten in pailletten’ speelt op 25 en 30 april en 2 en 9 mei in ’t Geel Volkstoneel. Meer info op de Facebook- en Instagrampagina ‘Floere Foefkes’.

Foto’s: Sam Geukens en Peter Briers