Ludo Dierckxsens leert je over kasseien rijden

Nu het grootste deel van de bevolking is gevaccineerd, worden er eindelijk weer toertochten voor fietsers georganiseerd. De derde editie van ‘De Hel van de Kempen’ is één van de eerste ritten die zich aandienen. En in tegenstelling tot de meeste andere tochten uit de streek gaat ze niét door het Hageland, maar vormt het een pittige tocht door de Zuiderkempen. Hoofdingrediënten: windklieven tussen de velden, kasseien, de hellingen van Lichtaart en enkele onverharde stroken. Voor deze editie werd in het Retiese gehucht Hodonk een nieuwe strook van 700 meter op privéterrein gevonden, met de veelbelovende naam ‘Slachterij’. “Het is een verbindingsweg tussen twee boerderijen die je alleen die dag kunt doen”, zegt Guy Peeters, ceo van het Desselse fietsbedrijf Codagex Experience Center dat De Hel samen organiseert met de lokale wielerclub Kwaremont. “Met vlak voordien ook nog de Grensstraat in Retie en daarna een gravelstrook vlakbij het Prinsenpark belooft dat een zware finale te worden. We doen de rit dit jaar in omgekeerde richting.” De organisatie hoopt de schrik voor kasseien bij sommige wielertoeristen weg te nemen. “Iedereen kijkt graag naar kasseikoersen, maar op training rijden veel mensen er met een boog omheen”, zegt Robin Van Gestel van Club Kwaremont. “Jammer, want zo’n lastige strook kan een rit evenzeer kleuren als een venijnige helling. Enkele jaren geleden reden we met onze club de finale van Parijs-Roubaix, onder begeleiding van Johan Museeuw. Dat werd een onvergetelijke dag. Door het WK in Leuven, en het uitstel van Parijs-Roubaix naar 3 oktober, merken we wel dat veel mensen er zin in hebben.” “Door de evolutie van de fietsen zijn kasseien ook toegankelijker geworden”, zegt Peeters. “De meeste fietsen hebben nu schijfremmen. Daardoor is het minder erg als er een slag in je wiel staat, want de velg tikt niet meer tegen je rem. Bovendien zijn de moderne fietsen ook uitgerust met bredere banden van 28, 30 of zelfs 32 millimeter, waardoor je meer comfort hebt. Sommigen hebben schrik om hun dure fiets ‘zeer’ te doen op de stenen, maar die fietsen kunnen daartegen. Toch bieden we de mogelijkheid om de meeste kasseistroken te vermijden via een omweggetje.”

DE TIPS
Bij wijze van amuse-geule trekken we met Codagex-verantwoordelijke Ludo Dierckxsens naar de stenen van Geel Ten Aard voor een minicursus kasseien vreten. Ludo werd exact twintig jaar geleden zesde in Parijs-Roubaix. Halverwege de strook hou ik halt: mijn banden staan te hard, waardoor ik quasi elke steen voel. Door er een beetje lucht uit de laten, heb ik nadien het gevoel dat ik er veel beter over vlieg. En daarmee zijn we bij tip 1.

BANDENDRUK = CRUCIAAL
Als je een kasseirit afwerkt met 7 bar of meer in je banden, heb je één zekerheid: je lijf zal achteraf voelen alsof je een voormiddagje met de drilboor hebt gewerkt. Zorg ervoor dat je banden de schokken kunnen opvangen. Maar pomp ze ook niet té zacht. “Je moet een goed evenwicht zoeken”, zegt Ludo. “Je kunt je banden wel een stuk platter zetten voor de kasseien, maar dan riskeer je sneller lek te rijden en ben je minder snel op de gewone weg. Op de kortste afstand van 74 kilometer krijg je in De Hel van de Kempen bijvoorbeeld maar 6 kilometer kassei en een beetje gravel voor de wielen. Op de afstanden van 122 en 146 kilometer kom je aan 11 kilometer stenen en off-road. Dat is niet overdreven. Voor een niet-kasseirit zet ik mijn 28-millimeter-bandjes meestal op een goeie 6 bar achteraan en bijna 6 vooraan. Voor De Hel pomp ik 5,5 bar achteraan en 5 vooraan. Een 25-millimeterband, mag je iets harder zetten, afhankelijk van je gewicht. Als je 70 kilo of minder weegt, kun je voor de kasseien ook kiezen voor 5 of 5,5 bar. Daaronder zou ik niet gaan. Een gravelbike is een perfecte fiets om mee op kasseien te rijden: hij biedt meer comfort en is nog altijd snel. Als je met een koersfiets rijdt, zijn aero-modellen uiteraard minder geschikt dan endurance-modellen. Een mountainbike zou ik niet nemen, daarvoor is het percentage lastige kilometers te beperkt.”

MAAK SNELHEID
Als je traag over kasseien rijdt, lijkt het alsof je op elke steen botst. Het is dus slim om vlak voor een strook al te versnellen, maar zonder over je toeren te gaan. Je moet het tenslotte de hele strook kunnen volhouden. “Een soepele cadans is belangrijk”, vindt Ludo. “Veel wielertoeristen duwen op de kasseien graag een paar tanden groter. Dat mag, maar probeer toch te mikken op 85 à 90 omwentelingen. Als je op een lange strook zoals die van Geel Ten Aard ‘te groot staat’ en te enthousiast begint, ga je verzuren, moet je terugschakelen en begin je te sukkelen. Mensen met vermogensmeters weten natuurlijk wel welk wattage ze één tot drie minuten kunnen aanhouden.” Het kan ook geen kwaad om de week voordien een paar boterhammen met speculoospasta extra te eten. Want: “Lichtgewichten zijn in het nadeel.”

RELAX!
Hoe vermijd je dat een pisbeurt ’s avonds een pijnlijke affaire wordt? “Als je normaal weinig last hebt van zadelpijn, zul je dat van die paar kilometer kasseien ook niet hebben”, sust Ludo. “De handen hou je best boven op het stuur. Bij het ingaan van de strook, kun je ze onderaan de beugel houden. Maar eens je op snelheid bent, is het beter om ze boven op je stuur te plaatsen. Niet te hard knijpen! En zorg ervoor dat je je duim altijd achter het stuur houdt, zodat je handen niet van je stuur kunnen schuiven. Als je ontspannen op je fiets zit en je laat je stuur dansen in je handen, zul je achteraf weinig spierpijn ondervinden. Probeer enkel op je armen te trekken, als je een versnelling inzet. De rest moeten je benen doen. Op de kasseien moet je ‘gerust’ zijn. Slechte dalers zitten vol schrik en twijfel op de fiets. Ze verkrampen en daardoor maken ze fouten. Dat is op kasseien ook zo.”

RIJD OVER DE ‘RUGGENGRAAT’
Op sommige kasseistroken, zoals die aan het Vijverzicht in Dessel, lijkt het alsof je over de smalle ruggengraat van een dinosaurus aan het balanceren bent. Niet iedereen durft op die hoge, scherpe middenrand te rijden. “Als je goed voor je uit kijkt en je maakt een beetje snelheid, zul je daar niet afschuiven”, zegt Ludo. “Het is altijd het beste om het midden van de kasseien te kiezen, waar ze wat hoger liggen. Wie dat echt niet durft, kan ook uiterst links of rechts rijden, maar daar heb je meestal meer gaten. Als je mensen wilt voorbij steken, kún je natuurlijk niet anders. Ga je van het midden af, zorg dan wel dat je een tijd aan de buitenkant blijft. Als je te bruusk manoeuvreert, riskeer je onderuit te gaan, zeker op natte stenen. Die zijn bijna zoals ijs. Blijf dan ook zoveel mogelijk van je remmen af.” Ook belangrijk: ver genoeg voor je kijken. “Minstens twintig tot vijftig meter”, zegt Ludo. “Zo weet je wat er komt, net als in afdalingen. Slechte dalers kijken alleen naar wat vlak voor hun wiel ligt, en naar de plek waar ze niét willen uitkomen: het ravijn of de buitenkant van een bocht. Daardoor sturen ze daar onbewust ook naartoe. Een goede daler bestuurt zijn fiets met zijn ogen en kijkt dóór de bocht, op zoek naar de volgende ideale lijnen.”

VERZORG DE DETAILS
Tom Boonen reed Parijs-Roubaix altijd zonder handschoenen, maar wel met een dubbel stuurlint. Dierckxsens kiest voor een enkel stuurlint, mét handschoenen. “Die vangen schokken op en vermijden dat je blaren krijgt. Zorg wel dat ze groot genoeg zijn en niet knellen rond je vingers. Een handschoen is ook nuttig bij een eventuele valpartij: mensen hebben altijd de neiging om hun handen te zetten.” Een ander belangrijk detail zijn je drinkbushouders. Zorg dat ze hard genoeg knellen, zodat je bidon er niet uit kan wippen. “Het is ook nuttig om vlak voor een strook je drinkbussen nog even wat dieper in de houder te duwen en na de kasseien opnieuw te controleren of ze niet omhoog zijn gekomen.” Laatste detail, maar niet onbelangrijk: begin aan de rit met een fiets die perfect in orde is. Een haperende ketting kun je echt wel missen op de kasseien.

OOK STIG BROECKX RIJDT MEE
Voormalig Lotto-Soudal-renner Stig Broeckx revalideert nog altijd na zijn vreselijke val in de Ronde van België van 2016. Toch zal hij op 11 september een dertigtal kilometer van het parcours afleggen op een gravelbike. Het filmpje van zijn trainingstocht vind je op de Facebook-pagina van De Hel van de Kempen. Als ambassadeur van het goede doel ‘Hersenstrijd’ zamelt Stig geld in voor onderzoek naar hersenletsels. Onderzoek dat levens kan redden. De organisatie raadt geïnteresseerde fietsers wel aan om Stig bij voorkeur aan de aankomst of bevoorradingen aan te spreken. Tijdens het fietsen heeft hij zijn concentratie nodig om z’n evenwicht te bewaren. Per inschrijving gaat er 5 euro naar Hersenstrijd. Voorinschrijvingen (met keuze tussen drie starterspaketten) kunnen op de website van Codagex en Hel van de Kempen, maar ook daginschrijvingen zijn mogelijk. Aan de finish staat er een pastabar en Kwaremont-caravan. ‘De derde helft’ zou wel eens de zwaarste kunnen worden.