Wil je op de hoogte blijven?
Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.
ARENDONK – De gitaren en straps van heel wat bekende namen zoals Bazart, De Kreuners, Frank Vander linden en Alides Hidding werden al bekleed en gestoffeerd in een unieke stof. En dat door Doortje van Herwaarde (31) in haar atelier in Arendonk. Zij is de enige die zich eraan waagt. “In de hele wereld zwerven er zo’n dertig door mij beklede gitaren rond”, vertelt ze.
Wanneer ben je begonnen met het bekleden van gitaren?
Doortje van Herwaarde: “Elf jaar geleden, toen ik mijn vriend leerde kennen op een jamavond in Kid’s Rhythm ’n’ Blues Kaffee in Antwerpen. Hij stond daar op het podium en het was meteen liefde op het eerste gezicht. Tijdens onze eerste week samen had hij een droom over een paarsfluwelen gestoffeerde gitaar. Niet veel later vertrok hij samen met zijn vader op reis voor twee weken. Ondertussen had ik stiekem zijn witte Fender-gitaar van hem afgepakt en helemaal uit elkaar geschroefd. Natuurlijk was hij helemaal in paniek toen ik hem een foto daarvan stuurde. (lacht) Maar toen hij thuiskwam, had hij een paarsfluwelen gitaar met gouden details. Hij was er vol lof over, de gitaar zou zelfs beter afgesteld zijn. Onmiddellijk ging hij ermee naar jamsessies en optredens. Zo kwamen op den duur meer en meer bevriende muzikanten over de vloer voor hun eigen gestoffeerde gitaar en groeide ik steeds dieper het juiste wereldje in.”
Waar ging je dan aan de slag met die gitaren?
“Ik begon in Antwerpen, in mijn toenmalige studentenkamer. In Arendonk heb ik gedurende een jaar een pop-up winkeltje gehad, dat was puur voor het stofferen voor de gitaren maar mensen kwamen ook wel eens langs met een stoeltje of zo, en die stoffeerde ik dan ook. Nu ben ik in het dagelijkse leven gekke professor en geef ik wetenschapslessen aan kinderen op een leuke manier. Ik doe praktijkgerichte opdrachtjes en experimenten met hen, ik schiet raketten de lucht in of ik doe chemische reacties. Dan ben ik ‘professor knal’. (lacht) Ik doe dat voor scholen in de hele provincie Antwerpen. Daarna kom ik thuis in mijn atelier en focus ik mij op de instrumenten, straps en artistieke projecten. Men weet me te vinden hier in Arendonk, in de Kempen, ondanks dat het voor sommigen toch ver gelegen is.”
En de liefde voor stofferen, vanwaar is die gekomen?
“Mijn mama was interieurstoffeerder. Zij maakte stoelen, gordijnen en alles wat je je van stof kan inbeelden. Dankzij haar zijn er rollen stof à volonté en een behoorlijke grote stoffenkast te vinden in mijn atelier. Ik heb hier dus altijd wel iets om mee te werken. Ze woonde op de benedenverdieping, nu dus mijn atelier, en wij wonen boven. Twee zomers geleden is ze overleden. In de toekomst zou ik graag een atelier in de tuin bouwen maar nu is het wel fijn om hier te werken, in de sfeer van haar die me wel inspireert. Ik heb altijd gezien hoe zij dingen stoffeerde, ik heb nooit ergens les in gehad. Er bestaan ook geen lessen gitaar stofferen natuurlijk. Ooit vond ik wel iemand die in de jaren ’70 zijn eigen gitaar gestoffeerd had, maar dat was het dan ook. Ik ben de enige die dit doet.”
Heeft die creativiteit dan altijd in jou gezeten?
“Zeker en vast. Mijn vader was kunstschilder. Dus ik ben uit een kunstenaarsgezin gekomen en ik weet niet beter dan dat mensen in hun atelier bezig zijn. Een nine-to-fivejob zag ik echt niet zitten. In de lagere school behaalde ik altijd goede resultaten op tekenen en verder was het wat minder goed. (lacht) Creatief bezig zijn is iets wat me altijd al heeft gelegen.”
Je vader is ook de inspiratie achter de naam van jouw atelier: Harlequin.
“Klopt. Hij schilderde altijd pierrots, de trieste clown of de getalenteerde clown en andere gemaskerde mensen die hun eigen gezicht niet willen tonen. Hij vond ook dat iedereen op de wereld eigenlijk een masker draagt tot er doorheen gebroken wordt. Maar ik wilde niets triestig. Ik wilde wel iets met een pierrot in verwerkt, dus ik koos voor een harlequin. Die is wat vrolijker en gekker, met veel toeters en bellen.”
Ondertussen zijn er al heel wat bekende namen bij jou over de vloer gekomen. Maar wat waren voor jou de grootste hoogtepunten?
“Het coolste vind ik dat Tom Vanstiphout bij mij is geweest. Hij is ook het grote idool van mijn vriend. Hij wordt niet snel verlegen, maar toen Tom Vanstiphout hier binnenkwam, durfde hij niets meer zeggen. Ik stoffeerde een gitaar voor hem om mee op tour te nemen met Roxy Music. Het idee dat Bryan Ferry (zanger Roxy Music, nvdr.) naast mijn gitaar gestaan heeft, vind ik geweldig. Ik vroeg Tom Vanstiphout nog om een foto te maken met Ferry en de gitaar erbij, maar dat is helaas niet gebeurd. In ieder geval namen ze de gitaar mee op hun tour in Amerika, dus die is daar gezien geweest. Ik stoffeerde ook nog een strap voor hem. Ook Jan Van Eyken, de gitarist van De Kreuners, is al enkele keren langs geweest en stuurde zelfs enkele andere muzikanten mijn richting uit. Axl Peleman en Frank Vander linden kochten een strap. De band Bazar kocht een beklede versterker. Alides Hidding van Time Bandits heeft twee gitaren bij mij laten maken voor het televisieprogramma Beste Zangers. Dat is de Nederlandse variant van ‘Liefde voor Muziek’. Dus die twee gitaren zijn gewoon op televisie geweest. Tot nu toe zijn dat de coolste dingen die er gebeurd zijn. En nu hopen dat Lenny Kravitz eens afkomt.” (glimlacht)
Hoelang ben je bezig met het bekleden van zo’n gitaar?
“Dat ligt er een beetje aan hoe zot de klant het wil, maar zeker een week. Laagjes moeten drogen en dan ben je al snel een dag verder. De gitaar moet je eerst uit elkaar halen, dan opschuren, ik moet stoffen kiezen en knippen, en vervolgens beschilderen. Dat vraagt tijd. En het kan enkel bij elektrische gitaren en basgitaren. Een akoestische gitaar heeft zijn klankkast echt nodig, dus die kan niet afgestompt worden. Ik werk uitsluitend met de eigen gitaren van muzikanten. Verder bekleed ik ook straps en koffertjes voor saxofoons, bijvoorbeeld. Mensen hebben zelfs al schoenen laten stofferen door mij. Dan brengen ze een oud paar schoenen mee en plak ik er iets leuks overheen. Dus het kan vanalles zijn. Zolang het leuk en creatief en gek blijft, vind ik het helemaal prima.”
Heb je nog ambities om te groeien?
“Ik zou dit gegeven nog graag willen doorzetten tot ik bij iemand als Lenny Kravitz beland. Dan zou het heel mooi geweest zijn. Ik heb nog zoveel andere passies, alleen blijven ze nooit tientallen jaren duren. Ik zou voor Amnesty International willen werken, ik zou videograaf willen worden, ik wil vanalles doen. Wetenschap interesseert me ook heel erg. Vroeger dacht ik dat het saai was, tot ik me verder begon te verdiepen in kwantumfysica en het ontstaan van het universum. Ik begon lezingen in universiteiten bij te wonen en dan zelf les te geven erover. Ik heb fotografie gestudeerd en er uiteindelijk niets mee gedaan maar ik heb er altijd een kleine passie voor overgehouden. Als ik 100 jaar kan worden, kan ik elke 10 jaar iets anders gaan doen. Zo blijft het interessant, toch?”
Foto’s: Doortje van Herwaarde
Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.