Bijzondere plaatsen

Wie het schoentje past, die gaat wandelen

Gepubliceerd: 22 september 2022  |  Door: Paul Huysmans  |  Onderox editie: 223

HAUENSTEIN (D) – Iedereen kent het Zwarte Woud maar bijna niemand het Pfälzerwald. Klopt toch, niet? Toch heeft het Pfälzerwald minstens evenveel troeven om wandelaars en andere rustzoekers te bekoren. Nergens in een straal van 400 km rond de Kempen zagen we zo’n spectaculaire rotsformaties. En nergens kennen we een stad met een gelijkaardig schoenenaanbod dan onze uitvalsbasis Hauenstein. 1 miljoen paar schoenen wachten in de verschillende (outlet)winkels op een koper, prijst de toeristische dienst de Schuhmeile aan.

Even oriënteren. Rij je vanuit België via Verviers en de Oostkantons de Duitse grens over, dan kom je eerst door de Eifel, bereik je de Moezel, steek je de Hunsrück door en zo kom je in het Pfälzerwald. Reken vanuit de Kempen op een kleine 400 km. Zegt de stad Kaiserslautern je wat? Ten zuiden hiervan moet je zijn.

UNESCO-ERKENNING
Het Pfälzerwald is het grootste aaneengesloten woudgebied van Duitsland. Samen met het natuurpark Noord-Vogezen vormt het een biosfeerreservaat, een wat moeilijke naam die duidelijk moet maken dat het om een regio gaat met een uitzonderlijk hoge natuurwaarde. De werelderfgoedorganisatie Unesco verleende de titel van biosfeerreservaat. Normaal levert zo’n Unesco-erkenning een toevloed van toeristen op, denk maar aan Wortel-Kolonie. Niets is minder waar in het Pfälzerwald. Dat blijft een onontdekte parel en daar zullen we wat verandering in brengen.

SCHOENENWALHALLA
Meteen bij het binnenrijden van Hauenstein wordt de nietsvermoedende toerist duidelijk gemaakt dat je een schoenenwalhalla betreedt. Links en rechts passeer je grote schoenenwinkels en wat verder staat een manshoge stiletto die zich erg goed leent tot het maken van Instagram/Facebook-foto’s. Je kunt er zelfs in plaatsnemen om je te (laten) fotograferen. Na een halve dagreis kiezen we ervoor om eerst in te checken in ons hotel en vervolgens de wandelschoenen aan te trekken. Het bijzondere aan Hauenstein is dat je na 5 passen in de natuur staat. En die natuur wordt gekenmerkt door opmerkelijke rotsen. Bij het binnenrijden van het centrum hadden we er links en rechts al opgemerkt, maar op onze wandeling komen we al snel nieuwe grillige rotsformaties tegen.

BIZARRE ROTSEN
“Ze bestaan uit bontzandsteen die hier miljoenen jaren geleden werd afgezet”, vertelde de receptionist bij aankomst in het hotel, die zich ontpopte als een echte regiokenner. “De bodem is samengesteld uit verschillende gesteentelagen. Door een spel van verwering en erosie van het zandsteen ontstonden de bizarre rotsformaties.” Dat die prachtig roodbruin kleuren, zullen we de komende dagen meermaals kunnen vaststellen. Het is zomer en behoorlijk warm, maar de uitstrekte bossen brengen schaduw en verkoeling. Onderweg naar onze bestemming hadden we veel door de droogte verkleurde bomen gezien, maar hier bespeur je daar amper iets van. Ook de enorme beuken waaronder we stappen, overleven één van de droogste periodes uit hun bestaan ogenschijnlijk probleemloos. Gelukkig.

LUCHTKUUROORD
Hauenstein mag de titel van luchtkuuroord dragen. Dat is een offi ciële onderscheiding van de Duitse overheid voor gemeenten waar het klimaat een positief effect heeft op gezondheid en welzijn. Luchtkuuroorden liggen meestal in landelijke gebieden en ver weg van industrie en drukke autowegen. We pompen onze longen vol lucht en zetten onze wandeling verder.

PREMIUM-WANDELINGEN
Wandelen is hier een zegen. De paden zijn prima onderhouden en de routes uitstekend gemarkeerd. De regio telt verschillende Premium Wanderungen. Dat zijn afgepijlde wandelingen die niet alleen bijzonder mooi zijn maar waar je ook geregeld zit- en picknickbanken tegenkomt. “Ze worden minstens één keer in de drie jaar gecontroleerd door de Duitse Wandelbond”, weet de onthaalbediende van het plaatselijk toeristisch kantoor, waar we op voorhand langs gingen voor wandelinformatie. Halfweg onze wandeling verheugden we ons op een fris glas bier bij wandelhut Dicke Eiche, maar helaas is die vandaag gesloten. Het laatste stuk gaat vooral bergaf en zo bereiken we opnieuw het centrum. Bij de plaatselijke bakker, die ook een tearoom uitbaat, vragen we naar een lokale taart, maar die blijkt niet direct voorhanden. Daarom bestellen we een stuk Zwarte Woud-taart, genoemd naar een regio die nog wat zuidelijker ligt.

GEBREK AAN PROMOTIE
“Echt jammer dat onze regio zo onbekend is, alleszins toch veel minder bekend dan het Zwarte Woud”, foetert onze hotelbaas Magnus Zimmermann. “Dat komt door een gebrek aan promotie. Daar wordt echt te weinig werk van gemaakt. En dus doen we dat zoveel mogelijk zelf.” De eigenaar staat zelf achter het fornuis van het hotelrestaurant en kookt bijna uitsluitend met lokale seizoensproducten. Het moet gezegd: zijn schotels zijn voortreffelijk.

GROOTSTE WANDELSCHOEN
Een nieuwe dag en een nieuwe wandeling. Maar eerst trekken we naar de belangrijkste toeristische attractie van het stadje en dat is het Duitse Schoenmuseum. Na een renovatie van anderhalf jaar en een investering van 1,6 miljoen euro is dat in mei 2022 weer opengegaan. Verspreid over drie verdiepingen wordt hier het verhaal verteld van de schoennijverheid, gisteren en vandaag. Voor we binnen stappen, staan we oog in oog met de grootste wandelschoen ter wereld. Die prijkt sinds 2008 in het Guinness Recordboek en is ruim 7m lang, 2,50m breed en 4,2m hoog. Verder op het infobordje lezen we dat die met echt leder is gemaakt en zo’n 1.500 kilo weegt. Er hangt een etiket aan van Lowa, dus gaan we ervan uit dat dit de fabrikant of minstens de sponsor is. De recordschoen blijkt een geschenk aan het museum te zijn. Vreemd genoeg vinden van die grootste wandelschoen ter wereld nergens meldingen in onze toeristische informatie, terwijl dit toch een ferme publiekstrekker kan zijn. Heel raar.

ZELF JE SNEAKER ONTWERPEN
Dat het Schoenmuseum precies hier een onderkomen kreeg, heeft te maken met de schoennijverheid. Die ontstond op het einde van de 19de eeuw en kende in de jaren ’50 en ’60 zijn hoogtepunt. Nadien verplaatste de industrie zich naar lageloonlanden, maar niet helemaal. Josef Seibel heeft nog altijd een productievestiging in het stadje en het mooie is dat je die kunt bezoeken. Je loopt door de productie, kunt zelfs een praatje slaan met de medewerkers en toekijken hoe een populaire 1886-sneaker, hun bekendste product, wordt geassembleerd. Meer zelfs: met de confi gurator ontwerp je je eigen sneaker en die kan je dan wat later mee naar huis nemen.

DUIVELSTAFEL
Het wordt tijd om opnieuw de wandelschoenen aan te trekken, maar voor het zover is, nemen we een 10-tal minuten de auto. In het plaatsje Hinterweidenthal staat een natuurfenomeen dat tot de top-10 van Duitsland wordt gerekend, de Teufelstisch (duivelstafel). De paddenstoelrots – want die vorm heeft hij – is 14m hoog en ronduit spectaculair. Hoe de natuur zoiets voor mekaar krijgt, heb je het raden. Terwijl ik het natuurwonder in bontzandsteen aanschouw, denk ik: ooit moet dit toch omvallen.

GESCHENK UIT DE HEMEL
Naar de spectaculaire rots is de Hinterweidenthaler Teufelstisch-Tour genoemd, een 10 km lange Premium-wandeling die vanaf de parking beneden vertrekt. Opnieuw gaat het met klimmen en dalen en op een enkeling na, komen we op heel het traject niemand tegen. Dat is dan weer het voordeel om te vertoeven in een onbekendere regio. Ook de Teufelstisch-tour is perfect gemarkeerd. Brede en vlakke paden wisselen af met steilere slingerpaadjes langs een helling. Onderweg passeren we verschillende merkwaardige rotsen die allemaal een naam kregen. Iets over halfweg bereiken we de Schwammborn-bron. Water sijpelt uit de rotsen, vormt een minivijver en wordt via een houten constructie verder het dal ingeleid. Hoewel we de duivelstoer wandelen, beschouwen we deze verfrissing op een hete zomerdag als een geschenk uit de hemel. Verder verfrissen doen we op het einde van de wandeling in het Erlebnischpark Teufelstisch, een groot uitgevallen speeltuin met een horecazaak. Wanneer je in Duitsland ein grosses bier bestelt, dan brengen ze een halve liter. Dat bedoelen we dus met een verfrissing.

TOCH MAAR EEN PAAR
Hauenstein verlaten zonder een nieuw paar schoenen is eigenlijk not done. Waar anders dan op de Schuhmeile moet je hiervoor zijn. Die vergelijk je best met een Maasmechelen Village maar dan voor schoenen. Grote winkelcomplexen verdringen zich voor de aandacht van de shopper. Eigenlijk ben ik niet zo’n fan van dergelijke massaconsumptieplekken. Ik sla nieuwe wandelsokken in en pas een paar dat er tof uitziet voor het feest waar ik binnenkort naartoe moet. Ik beschouw ze dan maar als mijn souvenirs en aandenkens aan een heerlijke miniwandelvakantie in het Pfälzerwald.

www.urlaubsregion-hauenstein.de

MEER INFO
www.happyweekends.be

Meer lezen van Paul Huysmans
Meer lezen over
reizenvakantietoerisme

Meer Bijzondere plaatsen

Wil je op de hoogte blijven?

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.