Neel, Fee en Freek Hannes: Starten samen de voorbereiding van ‘Spiegel van de Plas’

Jullie nemen met drie kinderen van hetzelfde gezin deel aan ‘Spiegel van de Plas’. Hoe komen jullie daarbij terecht?
Neel Hannes: “We zijn ooit gestart met de kerstmusical in Geel. Dat was ook een productie van Luc Stevens (de regisseur van ‘Spiegel van de Plas’, nvdr.). We hebben dan meermaals meegedaan aan andere producties zoals de vorige Mol-in-Scène, Jeanne d’ Arc,…”
Freek Hannes: “Daar hebben we vooral geleerd dat het enorm plezant is om bij zo’n spektakel betrokken te zijn. Eerst namen Neel en ik deel, daarna zijn ook Fee en Sterre, onze andere zus, er mee ingerold. Sterre doet deze keer niet mee. Zij studeert theater in Nederland en heeft daar momenteel haar handen mee vol. Maar in het verleden heeft zij ook al deelgenomen.”

Neel, jij hebt muziektheater gestudeerd en daar intussen je beroep van gemaakt. Is de kiem dan destijds bij die producties gelegd?
Neel: “Ik weet niet of het daar begonnen is, maar ik heb mijn studiekeuzes wel altijd gemaakt vanuit mijn liefde voor muziek. Ik heb daarom in het middelbaar voor kunsthumaniora gekozen en daarna volgde ik muziektheater in Tilburg. Ik zit daar nu in mijn master of music bij Fontys Academy of the Arts. Het was voor mij op school vooral een verademing om nog dieper in die muziek te duiken. Om ook de technieken te leren, zowel over het spelen zelf als over bijvoorbeeld opnames maken. Dat vond ik heerlijk om allemaal te ontdekken.”

Wat is jullie taak tijdens ‘Spiegel van de Plas’?
Fee Hannes: “Ik maak onderdeel uit van de dansers. Ik deel ook de passie voor muziek en zang, maar ik dans ook enorm graag. Die microbe heb ik binnen de familie wellicht als enige te pakken.” (lacht)
Neel: “Ik ben ‘vocal coach’ binnen het artistieke team. Ik leid de zangstonden, zowel de groeps­sessies als de solo’s en schrijf de koorarrangementen. Ik ga dus niet op het podium zelf te zien zijn.”
Freek: “En ik speel Noah, één van de hoofdrollen.”

Wat kunnen jullie al verklappen over het verhaal?
Neel: “Dat het een hedendaags verhaal is over Mol. Het speelt zich af op de camping van het Zilvermeer waarbij we twee families volgen. Een artistieke familie waarvan de vader poppenspeler is en een andere ondernemersfamilie die het mooiste huis op de camping heeft. Noah, de zoon van de poppenspeler, wordt bevriend met Celeste, de dochter van de ondernemer. Maar dat heeft haar vader niet graag. En dan gebeuren er allerlei dingen die we nog niet kunnen verklappen.” (glimlacht)
Freek: “Het is een universeel verhaal dat iedereen uit de Kempen, en ook daarbuiten, gaat aanspreken. Je hoeft dus zeker niet van Mol te zijn om alles te begrijpen.”
Fee: “Ook belangrijk om te weten: voor de voorstelling leg je een wandeling af waarbij je wordt meegenomen in het Molse verhaal van de zandwinning. Onderweg wordt door acteurs uitgelegd hoe dat puur wit zand in Mol is terechtgekomen.”

Ook de productie zal in het Zilvermeer zelf te zien zijn.
Neel: “Klopt, niet op de camping, maar wel langs de grote vijver. Het podium zal deels op het water staan en deels op een pleintje aan de oever. De tribune voor het publiek is overdekt en een stuk van het podium ook. Maar we hopen dus wel op mooi weer.”

Er zijn vervelendere plekken om te repeteren, lijkt mij.
Freek: (enthousiast) “Absoluut! We hebben in het verleden al producties gedaan waarbij we ’s ochtends een donkere theaterzaal indoken en bij wijze van spreken pas terug buitenkwamen als het al donker begon te worden. Dan gaat de maand augustus lekker in het zonnetje doorbrengen nu veel aangenamer zijn. Echt een vakantiesetting. Ik word er nu al goedgezind van.” (lacht)

Regisseur Luc Stevens heeft er zijn levenswerk van gemaakt om samenhorigheid te brengen in zijn projecten. Dat is nu ook weer essentieel?
Neel: “Klopt, Luc is een schone mens die alles zo puur mogelijk wil. Alles samen doen, daarin schuilt zijn grote kracht. Hij kan enorm diep gaan in zijn emoties, dat is prachtig om te zien. Zijn hoofd staat nooit stil.”
Freek: “En hij zelf ook niet. (glimlacht) Zelfs als hij iets uitlegt tijdens een repetitie loopt hij enthousiast van links naar rechts. Laat ons zeggen dat het een leuke chaos is.” (lacht)
Fee: “Kijk, je vormt echt één grote musicalfamilie tijdens die maanden. Er gaan zo’n driehonderd acteurs en dansers op het podium verschijnen. En er werken ook nog eens een tweehonderd medewerkers achter de schermen mee. We spelen voor een tribune van 1.100 personen en gaan minstens 12 voorstellingen geven.”

Jullie doen met drie mee, maar er zijn nog familieleden betrokken.
Fee: “Ja, onze papa werkt achter de schermen mee en heeft ook de muziek mee geschreven en onze opa doet hospitality tijdens de shows. Op zijn tempo, maar hij ziet ons dan genieten tijdens die voorstellingen en daar geniet hij zelf ook van.”

Is de musical nu al gesprekonderswerp nummer één binnen de familie?
Fee: (glimlacht) “Nu nog niet, maar dat gaat wellicht wel komen. Al is er zoveel om over te praten. En we hebben nog twee jonge pleegzusjes waar ook veel aandacht naartoe gaat, dus het gaat echt niet alleen over muziek en musicals aan de ontbijttafel hoor.”
Neel: “Al groeien zij nu ook wel op tussen de zingende broers en zussen en komen ze ook regelmatig nieuwsgierig kijken als er iemand piano zit te spelen. Ze proberen intussen zelf al toonladders te spelen. De musicalpassie wordt dus wel met de paplepel ingegeven bij ons thuis.”

Dat was vroeger bij jullie niet anders, neem ik aan?
Neel: (glimlacht) “Er werd wel altijd veel gezongen hier in huis, ja. Nu nog steeds. Er staat dus een piano in de woonkamer en dan begint er al eens iemand te spelen en iemand anders mee te zingen. Dat gaat heel organisch.”
Freek: “Er was wel één regel: aan tafel mochten we niet zingen. Op die manier wilden onze ouders toch nog enkele momenten van rust creëren, veronderstel ik.” (lacht)
Fee: “Dat gezang bleef eerst altijd binnen de muren van ons huis, maar we hebben dan ook een keer een liedje opgenomen in het kader van De Warmste Week van Studio Brussel. We wilden geld inzamelen voor het goede doel, maar wafels bakken was minder ons ding. Muziek maken was een keuze die meer logisch was. (glimlacht) Ik moet toen negen jaar geweest zijn.”
Neel: “Dat muziekfilmpje begon dan vrij snel te circuleren op internet en voor we het goed en wel beseften stonden we in de radiostudio in Brussel het liedje op te nemen en mochten we het samen bij Ketnet gaan zingen. We hebben het liedje dan ook nog tijdens de slotshow in De Schorre in Boom live gebracht.”
Fee: “En we zijn dat blijven doen. Tot op de dag van vandaag maken we als familie nog altijd op Instagram en TikTok filmpjes waarin we vierstemmig zingen. We staan o.a. bekend voor onze nostalgische intro’s van de kinderprogramma’s waar we vroeger vaak naar keken.”

De première van ‘Spiegel van de Plas’ is eind september. In welke fase van de voorbereiding zitten jullie nu?
Neel: “De startvergadering is geweest, de teksten zijn klaar en de rollen verdeeld. In mei beginnen de repetities.”
Freek: “Al hoor ik dat bijvoorbeeld het naaiteam al gestart is. Zij moeten voor iedereen, soms meerdere, kostuums voorzien. Zij zijn daar dus maanden mee bezig. Voor ons is dat ook spannend: welk kostuum ga ik mogen aandoen? Naar zo’n dingen kijk je altijd uit.”
Neel: (knikt) “De attributen die er allemaal nodig zijn, dat is een gigantische lijst. Daar staat bijvoorbeeld een motor met een zijkarretje op, ga het maar eens zoeken. Want dat moet ook die ganse periode beschikbaar zijn. Ook bij het maken en opstellen van het decor komt heel wat kijken, dat wordt volledig gedaan door vrijwilligers. Maar het maakt ook dat het mensen echt bij elkaar brengt omdat ze samen iets realiseren. Iedereen doet het met goesting en zal nadien trots kunnen terugkijken op de hele periode. Iedereen op zijn eigen manier. De ene zal trots zijn omdat het deurtje in het decor de hele periode is blijven werken, de andere omdat hij zijn stukje zang elke avond goed gezongen heeft. Dat maakt het zo bijzonder. Allemaal samen, maar ook ieder op zijn eigen manier.”

Wordt het heel druk de komende maanden?
Fee: “Het is een amateurproductie, maar er wordt wel veel engagement verwacht. Terecht, vind ik. Want we werken samen voor een prachtig eindresultaat. In juli repeteren we niet, er is dan wel gevraagd om deze zomer tijdens die maand op vakantie te gaan en niet meer in augustus als de repetities terug opstarten.”
Neel: “Er wordt inderdaad wel engagement verwacht. Maar daar staat heel veel tegenover. Het is bijvoorbeeld ook een kwestie van mensen kansen geven. Iedereen krijgt de kans om zich te tonen, ook de jeugd. Die kansen hebben we vroeger zelf ook gekregen. Maar vergis je niet, ook als je al meegedaan hebt aan vorige producties moet je je telkens opnieuw bewijzen tijdens de audities. En zo hoort het.”
Freek: “Het wordt intensief, met hier en daar misschien wat slaaptekort in de laatste weken. Maar het wordt ook genieten omdat je vertrouwen hebt in de mensen waarmee je samen iets creëert.”

Naar welke periode kijken jullie het meest uit?
Fee: (Denkt na) “Naar wat wij noemen de montageweken. Dan komt alles samen. De eerste keer met geluid, kledij en attributen. Dat is het leukste.”
Neel: (Knikt) “Er loopt dan nog enorm veel mis en het gaat stressvol zijn, maar het zorgt ook voor adrenaline. En de voldoening gaat tijdens de shows nog groter zijn omdat je weet waar je van komt.”
Freek: “En het spelen van de massascènes, daar kijk ik ook enorm naar uit. Met z’n allen op zo’n groot podium. Dat wordt fantastisch!”

MEER INFO
‘Spiegel van de Plas’ loopt in samenwerking met de gemeente Mol. Tickets zijn vanaf vrijdag 9 mei te koop via www.spiegelvandeplas.be.
Volg de familie Hannes via Instagram en TikTok hannessings.