Lille, op ontdekkingstocht in eigen streek

De gemeente Lille ligt verscholen in het hart van de Antwerpse kempen. De naam van de gemeente doet doorgaans weinig belletjes rinkelen bij mensen buiten de regio, tenzij ze ooit De Lilse Bergen bezocht hebben, of ze ooit verkeerd gereden zijn, op weg naar de gelijknamige stad in het noorden van Frankrijk. Volgens Google gebeurt dat vaker dan je zou denken. En toch, Lille — in de Kempen — heeft meer te bieden dan je zou verwachten. We willen graag de proef op de som nemen dus trekken we tijdens een warm weekend in juni er voor twee dagen opuit met onze kinderen. Voor de eerste dag besluiten we om onze stoute schoenen aan te trekken, in dit geval onze wandelschoenen. Voor de tweede dag kiezen we ons stalen ros als trouwe metgezel.

DAG 1: WANDELEN EN GENIETEN
De website van de gemeente leert ons dat Lille eigenlijk een fusie is van vier afzonderlijke dorpen: Lille, Gierle, Poederlee en Wechelderzande. We vernemen zo ook dat er geen industrie is in Lille, u leest het goed, slechts enkele kleine kmo-zones. Is Lille dan ten prooi gevallen aan de bouwwoede die ons Vlamingen zo kenmerkt? Niets is minder waar. Maar liefst één vierde van Lille bestaat uit bos en heide, en je kan moeilijk beweren dat de overige 75 procent volgebouwd is. Ideaal om te wandelen dus. Aan mogelijkheden geen gebrek, de gekende knooppunten wisselen elkaar hier in sneltempo af en er zijn tal van bewegwijzerde wandelingen. Avonturiers die we zijn, kiezen we voor een voor ons onbekende manier van wandelen: de bolleke-pijl-wandelingen. Elk van de vier afzonderlijke dorpen heeft zo’n wandeling. Wij kiezen voor Wechelderzande.

ONGEGENEERD KLAUTEREN EN RAVOTTEN
Het startpunt van onze tocht is het Hof d’Intere. Het statige gebouw dat ons opwacht dateert uit 1649. Het staat nu leeg, maar de gemeente gaat samen met haar inwoners op zoek naar een nieuwe bestemming voor het gebouw. Achter het gebouw vind je een mooie tuin terug waar je gezellig kan picknicken en waar de kinderen ongegeneerd kunnen klauteren en ravotten in de nagelnieuwe speeltuin. We besluiten dan ook om hier eerst even halt te houden. Misschien was een droge set kleding geen overbodige luxe aangezien enkele van de speeltuigen boven een gracht gebouwd zijn. Al snel zitten onze kinderen op de apenbrug, de palen, en alles wat onze wandeling in de war zou kunnen sturen. Ik zei het al, avonturiers…

BOLLEKE-PIJL
Een bolleke-pijl-wandeling is een eenvoudig concept. De wandeling is gebaseerd op pictogrammen, die elk een stuk van de route uitbeelden. Aan de hand van deze kleine uitgetekende stappen weet je wat je te wachten staat in het eerstvolgende stukje weg. Vervolgens krijg je een nieuw pictogram met een nieuwe instructie. Je moet dus voortdurend bij de les zijn, want een keer je je vergist hebt, kloppen de volgende pictogrammen uiteraard niet meer, en moet je weer terug tot waar alles nog wel klopte. Onze jongste neemt haar taak echter zeer serieus en kan het maar moeilijk verdragen wanneer we ons willen verzekeren dat we nog wel goed zitten. Slechts één keer gaat het niet helemaal goed, maar we bevinden ons toch snel weer op de juiste route, en de pictogrammen snijden weer hout.

DEN HERT
De wandeling beperkt zich tot Wechelderzande, maar verveelt op geen enkel moment. Bossen, heide en weilanden wisselen elkaar af. De bolleke-pijl-wandeling voert ons langs kleine paadjes, bosweggetjes, maar evengoed langs de dorpskern en langs tal van oude, opgeknapte boerderijen. We naderen het einde van de wandeling, maar de meegenomen drinkfles is al een tijdje leeg. De massaal aanwezige pollen en de droge kempengrond doen de rest, onze kelen zijn droog. Om muiterij te voorkomen beloven we halt te houden bij het eerstvolgende terras. En dan plots: Den Hert! Het oudste stenen gebouw in Lille, een eer dat het deelt met de Johannahoeve. En wat meer is: de thuisbasis van Thuisbrouwerij Florik, en hun zeer gezellige café, mét terras aan de voor- en achterzijde. Een aanrader, zonder meer. Lekkere biertjes op een gezellig terras en een hartelijke ontvangst, wat wil je nog meer?

KNORRENDE MAGEN
Eten. Juist. Na onze kelen gesmeerd te hebben, zetten we een punt achter een geslaagde namiddag. Onze magen beginnen te knorren. Alle hens aan dek, want er zijn er een paar die dit zeer persoonlijk nemen… Waaronder ondergetekende. We zetten koers richting restaurant Nicoty, waar we een tafeltje gereserveerd hebben. Tijdens de heerlijke maaltijd blikken we, moe maar tevreden, terug op een fijne dag.

DAG 2: FIETSEN EN GENIETEN
De fietsen worden in en op de auto geladen. We zetten onze wagen op de parking van het parochiecentrum van Poederlee, dat op een boogscheut ligt van het startpunt van onze fietstocht ‘Op toer met de boer’. Met deze tocht zet Lille in op plattelandsontwikkeling en willen ze de kinderen dichter bij de boer brengen. Er zijn vier rustpunten voorzien waar een grote picknickbank staat en waar de kinderen niet enkel even kunnen spelen, maar ook meer te weten komen over het boerenleven. We besluiten om onze picknick hier en nu te verorberen, hij heeft het tweede rustpunt niet eens gezien.

MUL ZAND
De fietstocht voert ons langs de vele akkers en velden die Lille rijk is. Mooie vergezichten worden afgewisseld met schaduwrijke wegen die omgeven zijn door bomen. Aangezien onze kinderen al wat ouder zijn, besluiten we enkele kleine omwegen te maken, die meer dan de moeite waard blijken te zijn. Na het tweede rustpunt, slaan we een onverhard bospad in. Iedereen die veel in de Kempense bossen fietst, weet wat dat betekent: mul zand! Het was van mijn kindertijd geleden, maar eens ik voelde dat de rest niet meer kon volgen was ik de piste uit. Ik hoor ze nog roepen — geen mooie verwensingen, dus ik ga ze niet herhalen — maar ik ben weg, tot spijt van wie het benijdt. Even waan ik me weer op mijn “crossfiets” in de galbergen in Mol. Mijn vreugde is van korte duur, mijn echtgenote heeft de route, dus niet veel later moet ik noodgedwongen wachten tot iedereen weer aangesloten is. Maar ik kan het dus nog wel, zelfs zonder crossfiets. Onze eerste omweg leidt ons naar Bar Basil, de plaatselijke zomerbar en eventlocatie. Centraal bevindt zich een grote houten schuur, die in de winter onder een andere naam, Bar Den, als middelpunt van ‘Winter in Antwerpen’ dienst doet. In Bar Basil kan je kiezen tussen ligstoelen in de zon, stoeltjes onder de grote tent — allemaal in bamboe — en kan je genieten van lekkere hapjes en drankjes. De kinderen kunnen terecht in het springkasteel, geniet dus maar van de rust.

RUSTEN AAN DE WATERKANT
We zetten onze tocht verder en al snel bevinden we ons in Gierle. Na het derde rustpunt besluiten we om even de snelweg over te steken, op zoek naar de Achtzalighedenboom. We passeren ook De Lilse Bergen, waar alle toegangstickets op deze warme zondag uitverkocht zijn. We hebben echter al een kampeerweekend geboekt, dus binnen twee weken staan we hier terug. We besluiten om nog even verder af te wijken van de geëffende paden en halt te houden aan de waterskiclub van de Warandeplas. Hier heerst een gezellige drukte, en we zetten ons even in het gras aan de waterkant, zodat we kunnen genieten van ons ijsje en van de kunstjes van de waterskiërs. Nadien steken we opnieuw de E34 over om weer aan te knopen met ‘Op toer met de boer’ voor een bezoek aan het laatste educatieve rustpunt. Niet veel later draaien we de parking op waar onze auto geparkeerd staat. Moe maar tevreden.

MEER INFO
www.genietvanlille.be