Bijzondere plaatsen

De Moezel is altijd een beetje feest

Gepubliceerd: 17 november 2021  |  Door: Paul Huysmans  |  Onderox editie: 213

BERNKASTEL-KUES – Het waren geen lieverds, maar we hebben toch wel wat te danken aan de Romeinen. Denk aan aquaducten en mozaïeken. 50 jaar voor Christus veroverden ze de Moezelregio in wat nu Duitsland heet en begonnen ze met het massaal aanplanten van druivenstokken. Een iets of wat Romein was namelijk een liefhebber van wijn. Van de Romeinse inspanningen van weleer plukken we nu nog altijd de vruchten. Letterlijk.

Die Romeinen hadden namelijk in de gaten dat een in een leisteenbodem groeiende druivenplant een lekkere, mineraalrijke wijn oplevert. Zeker op de zuidelijk gerichte flanken staan de stokken lekker warm en vaak ook uit de wind. Nog een plus: de Moezelvallei heeft een microklimaat met meer uren zon dan vele andere delen van Duitsland. Het kan toeval zijn, maar dat hebben we ook gemerkt tijdens onze minivakantie begin oktober.

PIEPENDE ZON
Het miezert wanneer we even ten zuiden van Sankt Vith het bordje Bundesrepublik Deutschland voorbij rijden. Het gaat van kwaad naar erger. In de Eifel krijgen we er nog een lading mist bij. Vanaf Kreuz Wittlich begint het uit te klaren en wanneer we onze auto parkeren in het Moezeldorpje Lieser, komt de zon piepen.

Als bestemming kozen we de Mittelmosel, een streek die zich uitstrekt tussen Trier en Zell, en – om nog wat concreter te zijn – de streek rond het populaire stadje Bernkastel-Kues, waar zich de grootste aaneengesloten wijngaard langs de Moezel bevindt. Midden in die reuze wijngaard ligt het dorpje Lieser, 1.300 inwoners sterk en onze uitvalsbasis voor de komende dagen. Lieser is bekend van het gelijknamige kasteel, dat momenteel dienst doet als luxe hotel en prominent aan de dorpsingang ligt.

HONINGBERG
Wie ons kent, weet dat we van een flinke wandeling houden en daarom trekken we maar meteen de wandelschoenen aan. Autorijden hebben we vandaag al genoeg gedaan en dus kiezen we voor een wandeling die vanuit het dorp zelf start. We laten ons verleiden door de Honigberg-Tour, de honingbergtoer dus. De naam alleen al. De brochure kondigt de wandeling aan als makkelijk, ze is dik 7 km lang en aussichtsreich.

Om op de route te komen gaat het eerste stuk toch flink omhoog via een slingerweg door de wijngaarden. Eens boven op het plateau sta en stap je midden de druivenvelden. Het uitzicht is spectaculair. Zover je kijken kan, strekken wijngaarden zich uit. Een gedachte speelt de hele tijd door het hoofd: ‘Wie in godsnaam drinkt toch al die wijn op?’ Het kerkje van Lieser en de huizen errond doorbreken het lichtgroene woud. Intussen is de zon er helemaal doorgekomen. Zonnestralen schitteren op het wateroppervlak van de Moezel.

NORMALE OOGST
Hoewel het toch al begin oktober is, hangen er nog veel druiven aan de ranken, dik gezwollen van het sap. We ontmoeten een aantal plukkers die net klaar zijn met hun taak en als beloning voor gedane arbeid een fles rondgieten. Hoe de oogst dit jaar is, willen we weten. “De zomer was niet goed, veel te nat”, vertelt de man op de tractor. “Maar september heeft veel goed gemaakt. Als oktober nu nog goed blijft, gaan we dit jaar een normale oogst hebben.”

De Honigberg-Tour leidt ons naar het wijndorpje Maring-Noviand, dat niet direct aan de Moezel zelf maar langs het riviertje Lieser ligt. De wandeling is perfect afgepijld en de wijngaarden blijven ons vergezellen. Halfweg passeren we in het gehucht Siebenborn het imposante voormalige cisterciënzerklooster en de voormalige kloostermolen, nu een populair restaurant en café. Tijd voor een pauze en een eerste Riesling, de populairste wijndruif aan de Moezel.

MOSELSTEIG
Wandelliefhebbers komen aan de Moezel volop aan hun trekken. Meest bekend is de Moselsteig, een lange-afstandspad dat grotendeels het traject van de Moezel volgt. De Steig vertrekt in Perl, het drielandenpunt tussen Duitsland, Frankrijk en Luxemburg, en neemt je helemaal mee tot de monding van de Moezel in de Rijn in Koblenz. Het 266 km lange traject is verdeeld over 24 etappes. Wie dat niet genoeg vindt, kan zogenaamde Seitensprünge maken. Dat zijn zijtrajecten naar bezienswaardigheden onderweg. De Moselsteig is – trouw aan de Deutsche Gründlichkeit – perfect aangeduid. Onderweg passeer je rustbanken, picknicktafels, mooie uitzichtspunten en infoborden over de omgeving.

Het is stilaan tijd om ons hotel op te zoeken en dat ligt aan de Moselstrasse. Elk dorp, gehucht en stad heeft hier wel zijn Moselstrasse. Uitbaatster Anke Kalles verwelkomt, overhandigt de kamersleutel en zal later op de avond ook nog eens het eten komen opdienen in het restaurant. Om ’s morgens bij het ontbijt al opnieuw paraat te staan. “Personeel vinden is momenteel een groot probleem”, zucht ze. Ook in Duitsland moesten door corona de hotels sluiten. Medewerkers gingen elders werken en keerden maar gedeeltelijk terug. “Ik ben al een hele tijd 7 dagen op 7 aan het werken”, vertelt ze. Niettemin zijn de kamers in het hotel prima onderhouden, is het eten ’s avonds lekker en het ontbijt rijkelijk.

OP NAAR BERNKASTEL-KUES
We willen ook wel eens ervaren hoe het is om te fietsen aan de Moezel en hadden daarom de fiets in de koffer gestoken. Zoals de Moselsteig er is voor de wandelaars, bestaat er een Mosel Radweg voor fietsers. Die is 248 km ver en strekt zich eveneens uit tussen Perl en Koblenz. Gaan de wandelaars vooral over de heuvelkammen, dan blijven de fietsers uitsluitend in de vallei. Dat betekent dat je zo goed als vlak fietst. We hebben er de kaart bijgehaald en de Mosel Radweg blijkt ter hoogte van Lieser aan de andere kant van de stroom te liggen. Gelukkig is er een brug vlakbij en die leidt ons naar het plaatsje Mülheim, van waaruit we koers zetten naar het bekende Bernkastel-Kues, zo’n 5 km stroomafwaarts.

Fietsen over de Mosel Radweg is zalig, zeker nu de zon vandaag opnieuw van de partij is. Je fietst zo goed als overal autovrij en blijft altijd wel de Moezel in je vizier houden. Ook op deze oktoberdag zijn we hier lang niet de enige fietser. Wat opvalt, is het groot aantal fietsers dat een fietshelm draagt, ook op een vlakke weg. Een fietshelm is voor volwassenen in Duitsland niet verplicht, maar velen volgen de aanbeveling. Laten we dat voorbeeld ook bij ons volgen, denken we dan.

FIETSKELDER
Toeristenboten varen voorbij, zo ook flink geladen binnenschepen. In de buurt van Bernkastel ligt een binnencruise aangemeerd. Van ver zien we de Burgruine Landshut, de ruïne van een vroegere burcht waar je met de auto maar ook met een soort treintje vanuit het centrum naartoe komt. Wij besparen ons de beklimming. In de plaats parkeren we onze tweewieler in de Fahrradkeller, een fietsenstalling onder de gewelven van een oud gebouw temidden het historische centrum. Als service naar fietstoeristen kan dit tellen. Er zijn zelfs oplaadpunten voor e-bikes.

UIT EEN POSTKAART
Het centrum van Bernkastel lijkt zo uit een postkaart te zijn weggelopen. Honderden jaren oude vakwerkhuizen kleuren het marktplein. Het is druk in de middeleeuwse winkelstraatjes en op de pleinen zitten de terrassen vol. Naast een Weinstube bevindt zich een Vinothek en wat verder stap je een Weinkeller binnen. Om maar te zeggen: wijn is hier overal. De Moezel blijft toch altijd wel een feest. Een affiche kondigt de kerstmarkt aan, dit jaar van 19 november tot 19 december. Vorig jaar is de bekende kerstmarkt niet kunnen doorgaan wegens corona. “Dit jaar gaat die wel degelijk door”, bevestigt de dame aan het loket bij de toeristische dienst. “De historische vakwerkhuizen zijn dan mooi verlicht, overal staan kraampjes en er is volop muzikaal amusement”, maakt ze nog wat reclame.

In Bernkastel en Kues, gescheiden door de Moezel maar bestuurlijk verenigd tot één stadje, voel je je op-en-top toerist. Je koopt een kaartje voor een rondvaart op het water, je neemt plaats in het reuzerad of je gaat aan boord van het toeristische treintje. Of je doet het allemaal.

Vanuit Bernkastel-Kues is het nog zo’n 25 km fietsen tot in Traben-Trarbach, ook een tof stadje weten we uit het verleden. En ook nu blijft de Moezel onze metgezel, samen met de Radweg aan wie ze haar naam gaf.

GRATIS TIP
We hebben nog een gratis tip voor wanneer je aan de Moezel wilt fietsen en we hebben hem zelf eerder gefietst. Tussen de Eifel en de Moezel loopt de Maare Mosel Radweg. Die vertrekt in Daun en laat je over een geasfalteerde spoorweg naar Lieser rijden. De afstand bedraagt zo’n 55 km en je fietst overwegend bergaf. De eerste kilometers na het vertrek bij het station van Daun gaan lichtjes hellend, maar vanaf dan hoef je vaak maar amper te trappen. Het traject is prachtig. Onderweg rij je over drie viaducten, weliswaar van een latere datum dan die van de Romeinen, en door vier tunnels, waarvan de langste meer dan 1 km is. Dagelijks rijdt er een autocar met fietsaanhangwagen tussen het busstation van Bernkastel-Kues (Forum) en Daun om je weg te brengen. Neem je de bus van 10.15 uur, dan ben je om 11.45 uur in Daun en kan je aan je fietstocht beginnen. Zeker in het toeristische seizoen reserveer je op voorhand je plaats op de bus.

WIJNBOER EN EX-BURGEMEESTER
Voor een wijndegustatie hebben we afgesproken met Gerhard Stettler van het gelijknamige wijnhuis in Lieser. Weingut P. Stettler & Söhne is een van de grotere wijnbouwbedrijven in de streek en maakt een 20-tal wijnen, van een Riesling Trocken tot een Spätlese. “We hebben 15 hectare wijngaarden verdeeld over 151 wijnbergen in Lieser en Bernkastel”, duidt de 67-jarige Gerhard, die nog 20 jaar burgemeester was van het dorp. Hij haalt een diploma van de muur en dat blijkt het getuigschrift te zijn van zijn grootvader toen die 120 jaar geleden afstudeerde als wijnbouwkundige. Het is zaterdagavond en druk in de Weinstube. Niet alleen toeristen maar ook mensen uit het dorp komen een glas drinken, zo oordelen we aan de hartelijkheid waarmee ze de patron begroeten.

“We hebben ook klanten in België. De burgemeester van Duffel is een vriend van mij”, vertelt hij. Hij giet een aantal proevers uit en die zijn prima. Onder meer de Sekt (Duitse schuimwijn) kan ons bekoren. Of het momenteel druk is in de wijngaard, willen we weten. “We zijn nog niet echt aan het oogsten. Wel een paar kleinere rassen, maar de Riesling nog niet. Dat zal voor rond 10 oktober zijn. Net zoals overal aan de Moezel is de Riesling onze belangrijkste druivensoort.” En dan staat hij weeral op om de glazen te vullen bij de volgende tafeltjes. Zoon Mario is intussen als wijnmaker in het bedrijf actief. Vader Gerhard, officieel met pensioen, concentreert zich op de verkoop en public relations en doet dat voortreffelijk, zo kunnen we zelf een avond meemaken. We zijn blij dat we niet meer naar huis moeten en dat het hotel maar 500m verder ligt. Na opnieuw een heerlijke nacht en ontbijt pakken we onze koffer. Intussen regent het lichtjes. Na zonneschijn komt regen, ook aan de Moezel.

MEER INFO
www.happyweekends.be

Meer lezen van Paul Huysmans
Meer lezen over
reizenvakantietoerisme

Meer Bijzondere plaatsen

Wil je op de hoogte blijven?

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.