Wim Janssens: een leven geïnspireerd door Jan zonder Vrees

“Ja, wat gebeurde er met Wim?” Met Wim, Wimpie… van Johan Verminnen weten noch de zanger noch ikzelf het nog steeds niet (kent u het liedje?), maar in het levensverhaal van deze Wim duikt er nu wat meer inzicht op. Het moet zijn dat het verhaal van de volkse bengel, kleinzoon van moeder Neeltje uit de Antwerpse Krabbenstraat toch wel indruk gemaakt heeft. Misschien omwille van de gedroogde tong die boven haar winkeltje hing, maar toch zeker ook omwille van de onversaagdheid en doortastendheid. Eigenschappen die schrijver C. De Kinder misschien niet zal herkennen in Wim Janssens. Maar hij is wereldwijd dan weer wel de grootste fan van één van de meest fameuze worstelaars die ooit op deze aardkloot rondliepen.

Dag Wim, die vrijdagnamiddagvertellingen over Jan, Dokus, Kludde en consorten moet dan toch indruk gemaakt hebben?
Wim Janssens: “Zeker weten! Ik was in die tijd een ventje dat zot was van dingen als He-men en the A-team. En dan zo een verhaal over die jongen, die dwars door alles heen eerlijk en oprecht zijn eigen ding deed, dat maakte een diepe indruk. Zeker omdat ik een eerder bang iemand was, voelde ik me daar door gesterkt. Zo een verhaal paste in mijn innerlijke wereldje. Ondertussen heb ik het verhaal ook op dvd. Dat past dan weer perfect in mijn meer dan omvangrijke collectie. Eentje waar ook nogal wat worstelen aan te pas komt, want ik ben een grote worstelfan. Al ben ik een ventje met veel schrik. Zo kan ik geen auto rijden. Ik klap gewoon dicht als ik al die andere weggebruikers voor en achter me zie. Van mijn ouders moest ik destijds toch maar voor een rijbewijs gaan. Theorie, dat lukte me vlot, de manoeuvres heb ik geoefend en toen was het afgelopen.”

Over dat worstelen gaan we het nog hebben, maar wat doe jij tegenwoordig zoal beroepshalve?
“Van opleiding ben ik maatschappelijk werker. En ik heb me herschoold en een tijd voor de vakbond gewerkt. Maar tegenwoordig ben ik maatwerkcoach. Ik begeleid dus mensen die niet meteen in het reguliere arbeidscircuit terecht kunnen. Bij Sprong begeleid ik die gasten – echt toffe gasten zijn het – in het verzorgen van de fietspunten in de regio. En bij Nike houden we ons bezig met RAS. Dat gaat om reeksen schoenen die niet klaar geraken of die om één of andere reden niet verdergezet worden. Die producten worden dan vermalen en herbruikt in bijvoorbeeld de aanleg van atletiekpistes.”

Ik merk behoorlijk wat tatoeages op je armen. Daar zit nu Jan zonder Vrees bij?
“Ja, hier op deze arm! (laat de tatoeage zien) Sinds december 2023. Jan zonder Vrees past in mijn wereldje. Zo wordt hij tastbaar en hij is iemand van hier. Hij heeft géén schrik, ik dus wel. Maar dus niet van tattoos. (lacht) Ik herinner me dat ik mee ging met mijn zus Ann toen ze oorbelletjes kreeg: zij huilde om die gaatjes te laten prikken. Ik huilde ook, maar dan wel omdat ik er géén kreeg! Aan deze tattoo – om mijn angst te verbergen – hebben ze in het Wolvennest in Geel toch wel ruim twee uur gewerkt. Degene die de tattoo moest zetten, kende de figuur Jan zonder Vrees niet, zijn baas kende hem wel.”

Jan zonder Vrees is één ding, maar ik zie nog een resem andere afbeeldingen op je armen staan. Bijzondere items?
“Ja, een afbeelding van Jake ‘The Snake’ Roberts, een bijzonder grote naam in het Amerikaanse worstelwereldje. Zijn palmares in ongelooflijk. Ook in die jaren ’80 was hij voortdurend in de top vijf van de wereld te vinden. In 2019 heb ik eens zeven uur in de rij gestaan — met een gebroken voet zelfs — om een foto te laten handtekenen. Achteraf heeft zijn dochter laten weten dat ik voor haar pa wereldwijd zijn grootste fan ben.”

Vertel je intussen ook zelf het wedervaren van Jan en Dokus met de kroost op schoot?
“Dat komt er tot op heden niet van, neen. Ik heb een zoontje, Lars. Maar hij heeft én een vorm van autisme én hij heeft een geestelijke achterstand. Dus dergelijke verhalen snapt hij niet, hou het maar op Bumba. Hij is wel een vrolijk ventje en hij zingt alvast stukken beter dan ik. Misschien zal ik later wel eens over het Krabbenstraatje vertellen.”