Wereldreizigers

Frédéric en Kathelijne ruilden de Kempen voor de Vaucluse

Gepubliceerd: 15 december 2022  |  Door: Stijn van Osch  |  Onderox editie: 226

GEEL/KASTERLEE/CRILLON-LE-BRAVE — In een ververleden was Kathelijne Van Deun (40) gemeenteraadslid in Kasterlee en Frédéric Buelens (44) OCMW-raadslid en lid van de Raad van Beheer van het AZ St-Dimpna in Geel. Vandaag wonen de twee geboren Kempenaars met hun zoontjes Baudouin (7) en Valentin (3) — en cocker spaniel Îlot — in het Zuid-Franse Crillon-le-Brave. Ze runnen er een immokantoor en een eigen gîte.

“Crillon is een verborgen pareltje in de Vaucluse”, steekt Frédéric meteen van wal. “Een village perché dat vanop zijn heuvel uitkijkt op onder andere Les Dentelles de Montmirail, het dorpje Bédoin en de zuidflank van de Mont Ventoux. Door de aanwezigheid van het luxueuze vijfsterrenhotel ‘Hôtel de Crillon’ en de vele schitterende luxevilla’s wordt het vaak het ‘kleine Gordes’ genoemd. Wij wonen aan de voet van het dorp. Zes jaar geleden kochten we hier een kleine woning die we de voorbije jaren hebben uitgebouwd tot een warm nest, inclusief gîte waar we maar al te graag onze landgenoten verwelkomen.”

Hoe zijn jullie hier terechtgekomen?
Kathelijne Van Deun: “De regio rond de Mont Ventoux heeft ons altijd aangesproken: de vele zonuren, de prachtige natuur rondom de Mont Ventoux en les Dentelles de Montmirail, de heerlijke wijnen en streekproducten,… Wat ons hier het meeste bevalt, is het rustige leven. We hebben een drukke job, maar we bepalen zelf onze agenda. Wanneer we maar willen, kunnen we genieten van de rust en de zonneschijn. Heerlijk, toch?” Frédéric Buelens: “Voor we naar hier verhuisden, hadden we allebei een drukke job in hetzelfde bedrijf in Nederland. In 2008 sloeg de financiële crisis toe en werden we op dezelfde dag ontslagen. We hadden net een appartement gekocht in Geel en waren stilaan toe aan kindjes. De ouders van Kathelijne hadden het jaar voordien een huis gekocht vlakbij Vaison-la-Romaine. Zelf droomden we er ook van om ooit naar de Provence te trekken, dus het was een logische stap om daar even te gaan bekomen. We gaven onszelf één jaar. Ofwel bouwden we een nieuw leven uit in Zuid-Frankrijk, ofwel zouden we na één jaar terugkeren. Mét een betere kennis van het Frans en wat extra levenservaring.”

Het leven is gelukkig anders gelopen. Vandaag runnen jullie een eigen immokantoor, nietwaar? 
Frédéric: “Klopt. Via ons bedrijf Ventoux Immo Provence begeleiden we landgenoten bij de aankoop, het beheer en de verhuur van hun woning in het zuiden. Toen we hier pas toekwamen, startten we met het onderhoud en beheer van vakantiewoningen van Vlamingen. Al snel kwam daar de verhuur bij, en sinds 2016 ook de verkoop. Intussen zijn we bezig met de verbouwing van ons tweede kantoor op het marktplein van Mormoiron.” Kathelijne: “Afgelopen voorjaar deden we mee aan Huizenjagers Buitenland op GoPlay. De uitzendingen gaven een enorme boost aan onze zaak, maar we waren vooral blij met de schitterende reclame voor onze regio. Dat we achteraf de trofee mee naar huis mochten nemen, maakte het verhaal voor ons compleet. Een heel fijne ervaring.”

Wat is jullie favoriete plekje in deze streek?
Kathelijne: “Eén favoriete plek? Dat is heel moeilijk. Er zijn hier zo veel prachtige locaties. De plaatsen die ons persoonlijk het meest na aan het hart liggen, zijn het dorpje Crestet, waar we in 2009 eerder toevallig terecht kwamen, Crillon-le-Brave, waar we nu wonen, en de Toulourenc-rivier met zijn watervalletjes en natuurlijke jacuzzi’s. Daar vieren we elk jaar onze huwelijksverjaardag. We genieten ook vaak van een daguitstapje of verlengd weekend met vrienden aan de Côte d’Azur of de Côte Bleue. Daar kan je prachtige strandwandelingen maken.” Frédéric: “Onze regio is één van de populairste vakantieplekken bij Vlamingen. Tijdens de zomerperiode is de voertaal op de markt van Bédoin of Vaison-la-Romaine eerder Vlaams dan Frans. De Ventoux is uiteraard bekend in heel België, maar om één of andere reden merken we dat die ‘kale berg’ vooral iets losmaakt bij Kempenaars. Het Sporta-evenement ‘Mon Ventoux’ lokt jaarlijks duizenden wielerliefhebbers naar onze regio. Deze streek heeft niet veel geheimen meer voor de Vlamingen. Het is voor velen hun tweede thuis.”

Verschilt het leven in Frankrijk sterk van dat in de Kempen?
Frédéric: “We denken wel eens dat het eenvoudiger zou zijn in Senegal of Japan, want in die landen verwacht je dat alles anders is. Crillon-le-Brave in de Vaucluse, dat kan toch niet zo veel verschillen van Geel in de Kempen? Toch stoten we soms op onverwachte kleine verschillen, vaak heel belangrijke. De Fransen zijn bijvoorbeeld erg formeel. Zo zijn er genuanceerde regeltjes over wanneer je iemand mag aanspreken met ‘tu’ in plaats van ‘vous’. Doe je dat verkeerd, dan zullen ze je dat als toerist zeker vergeven, maar wanneer je hier woont en werkt, dan blijken die details superbelangrijk.” Kathelijne: “Onze grootste ergernis is de logge administratie en het gebrek aan digitalisatie: de persoon voor je in de winkel die nog met een chèque betaalt en de hele rij ophoudt, de dossiers die je in vijfvoud op papier moet indienen op de mairie (het gemeentehuis, nvdr.). De keerzijde van de medaille is gelukkig dat je zelf ook rustiger leeft. We hebben hier eerlijk gezegd een veel betere balans tussen werk en privéleven. Met een eigen bedrijf is het de kunst een evenwicht op te bouwen: hoe meer je werkt, hoe meer je verdient. Maar soms moet je durven kiezen voor je gezin en gewoon genieten van een weekendje aan zee of een picknick op de Mont Ventoux.”

Is dat het grootste verschil met België? Het ritme van het leven?
Kathelijne: “Absoluut. Het leven is rustiger, ‘à l’aise’ zoals ze hier zeggen. Soms kan dat lastig zijn, maar als je alles afweegt, is dat een betere regeling.”

Zijn er nog dingen die daar veel beter zijn?
Frédéric: “Het zonlicht. Niet zozeer de warmte, maar gewoon het feit dat je hier zo goed als elke dag zonneschijn hebt. Enkele dagen geleden hadden we een regenbui. Valentin is er drie dagen later nog van onder de indruk. Hij is drie en half en heeft zelden in zijn leven regen gezien. De Provence is samen met Zuid-Spanje de Europese regio met het meeste aantal zonuren per jaar.”

Hebben jullie snel je plek gevonden in Frankrijk?
Frédéric: “Eigenlijk wel. Weet je, er is een cultureel verschil. De Provençalen zijn erg gesloten. Ze zullen je niet zomaar bij hen thuis uitnodigen. Desondanks hebben we in de jaren dat we hier zijn al enkele hele mooie vriendschappen en relaties uitgebouwd. Verder hebben we veel Belgische, Noord-Franse en Nederlandse vrienden. Vrienden die zich hier ook definitief gevestigd hebben of genieten van hun tweede verblijf.”

Nooit grappige culturele of taalverwarringen gehad?
Kathelijne: “Oh jawel. Ik herinner me ons eerste contact met SFR, de grootste internetprovider van het land. Ik wilde ons abonnement aanvragen en na veel vijven en zessen was het geregeld: we moesten enkel nog op de link klikken in de mail die ze ons zouden sturen. Alleen... die mail kregen we nooit. Na enkele telefoons met de helpdesk begrepen we wat er misliep: het e-mailadres was fout. In plaats van de link te sturen naar Kathelijne. VanDeun@... Mailde SFR naar Kathelijne.22@... Vingt-deux. Van Deun.” (lacht)

We zitten in volle kerstperiode. Wordt kerst daar op dezelfde manier gevierd als in België?
Frédéric: “Kerst in de Provence is toch een beetje anders. Sinterklaas komt hier niet, en de kerstman neemt zijn taak over om de kinderen cadeautjes te brengen. Rond Kerstmis zijn er heel wat tradities. Uiteraard wordt ook hier in alle huiskamers een kerstboom gezet. Daarnaast zijn er de typische Provençaalse tradities, zoals ‘les 13 desserts’: zoetigheden die met kerstavond worden geserveerd als dessert.” Kathelijne: “Die grote Kempense kerststallen kennen ze hier niet. In de plaats daarvan zijn er de ‘Santons’. Vertrekkende vanuit de traditionele kerststal zoals we die kennen in de Kempen, voegt men daar in de Provence een volledig dorp aan toe, met typisch Provençaalse tafereeltjes. De constructies kunnen makkelijk 2 of 3 m² groot zijn, in meerdere niveaus. Mijn ouders zijn er, toen ze hier 15 jaar geleden een huis kochten, mee begonnen en intussen is hun dorpje uitgegroeid tot een impressionnant pareltje. Elk jaar opnieuw stellen ze het in Kasterlee met veel trots op.” Frédéric: “Voor ons is de kerstperiode het moment bij uitstek om de familie in België weer te zien. We komen in principe één keer per jaar naar België en dat is in de kerstperiode.”

Denken jullie ooit nog terug naar de Kempen te verhuizen?
Frédéric: “Ik denk het niet. Onze zoontjes zijn hier geboren en hebben hier hun leven. We keren met plezier elk jaar terug naar de Kempen. Daar liggen onze roots en wonen veel vrienden en familieleden. Definitief terugkeren naar de Kempen zou moeilijk zijn. We houden van de sfeer en missen de mensen, maar het leven is hectischer en het klimaat veel minder. Toen we nog in België woonden, waren er maanden waarin we de zon nooit zagen. Nu kunnen we zelfs in de winter genieten van de prachtige blauwe lucht en een glaasje wijn op ons terras.” Kathelijne: “En de vrienden en familieleden die we zo hard missen, komen gelukkig ook regelmatig op bezoek. Dat scheelt.”

Zijn er behalve de mensen nog dingen die jullie daar missen?
Kathelijne: “We hebben hier heerlijke baguettes en croissants, maar wat we hier toch missen, is het grote assortiment aan pistolets, sandwiches en koffiekoeken die je bij elke Belgische bakker vindt. Wat typisch Belgische producten betreft, kan je hier inmiddels zowat alles krijgen. Zelfs de sauzen van Devos-Lemmens, Belgische bieren en pralines. Voor de kinderen laten we vaak ‘Eigenbak wafels’ uit Arendonk meebrengen en witte choco van Kwatta. Zelfs hun klasgenootjes vragen om potjes mee te brengen.”

Meer lezen van Stijn van Osch

Meer Wereldreizigers

Wil je op de hoogte blijven?

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.