Clive John, frontman van Johnny Cash Roadshow: "Kempenaars verlegen? Dat heb ik nog nooit gemerkt"

De Britse zanger Clive John zit volop aan de strijk als we hem videobellen in Malvern, een parochie in het Britse Worcestershire. “Morgen vertrekken de band en ik op tournee en dus zit er niets anders op”, lacht Clive. “Mijn broeken strijken zichzelf niet.”

Gesteld dat je tijdens het strijken al zou zingen, welk nummer zou dat dan zijn?
Clive John: (denkt na) “Als singer-songwriter zou ik kiezen voor een nummer van mezelf, maar als het eentje van Johnny Cash moet zijn, dan ‘Man in Black’. Of ‘Hurt’, de song waarmee hij afscheid heeft genomen. Als die keuze mijn gevoel van de dag moet weerspiegelen, dan kies ik voor ‘A Thing Called Love’. Ik ben een gelukkig man, vandaar. En als ik me gelukkig ben, voel ik vooral liefde.”

Wij associëren jou in de eerste plaats met de Johnny Cash Roadshow (JCR), maar wie is Clive John in het alledaagse leven?
“Ik ben altijd al een singer-songwriter geweest, heb intussen acht albums opgenomen en leef al meer dan twintig jaar van mijn muziek. Mijn parcours is vergelijkbaar met dat van zoveel andere artiesten: begonnen in kleine bars en gaandeweg ook gaan spelen op festivals en in grotere concertzalen. In 2005 is daar de Roadshow bijgekomen. Die productie neemt zoveel tijd in beslag dat er weinig ruimte overblijft om op te treden met mijn eigen repertoire, al zal er in Turnhout wel één zelfgeschreven nummer te horen zijn: ‘September’, een lied over een gevangene die naar zijn vrijheid verlangt. Niet ver weg van het thema dat ook Johnny Cash nauw aan het hart lag, met andere woorden.”

Optreden als Cash, terwijl dat net zo goed zou kunnen als Clive John, wringt dat niet?
“Niet echt. Trouwens, waarom zouden muziekliefhebbers betalen voor een artiest wiens naam geen bel doet rinkelen? De Roadshow zou een springplank kunnen zijn om later terug te keren onder mijn eigen naam. Er zijn trouwens al plannen in die richting. In het voorjaar van 2024 gaan we de hort op met een show die deels zal bestaan uit liedjes van Cash en deels uit mijn eigen werk. Zoals het er nu naar uitziet passeren we met dat programma ook in België, wie weet zelfs in Turnhout.”

Hoe oud was je toen je voor het eerst onder de indruk raakte van Johnny Cash?
“Ik was nog heel jong toen dat gebeurde. Naarmate ik ouder werd, raakte ik nog meer geïnteresseerd. Cash heeft zoveel te vertellen en dat voel je in zijn nummers. Het zijn geen commerciële riedeltjes, maar rake vertellingen. Wat hij zegt en zingt, doét er echt toe. Wellicht is het de combinatie van dat alles die mij heeft doen besluiten een ode te brengen aan het werk en leven van Cash, en niet aan dat van andere artiesten uit zijn tijd.”

De JCR is de enige tribute die de zegen kreeg van de erven van Cash. Hoe heb je dat klaargespeeld?
“In 2013 traden we op in een kleine stad in de buurt van Manchester. Plots komt de zaalmanager de kleedkamer binnen met de melding dat de kleindochter van Cash aan de inkom staat en dat ze de show wil bijwonen. Dat is vast iemand die liegt en niet wil betalen voor een ticket, dacht ik nog, maar dat bleek niet zo te zijn. Het was wel degelijk Caitlin Rivers, de dochter van Rosanne Cash, de zus van Johnny. Caitlin was op bezoek bij haar vriend in Engeland, had de promotieposter opgemerkt en wilde de show absoluut gezien hebben. Achteraf liet ze weten dat ze ervan genoten had. Ook een oude vriend van Johnny die ons bezig zag, was in de wolken. Via allerlei kanalen krijgen we wel vaker complimenten. De ene beweert dat mijn stem bijna identiek is aan die van Johnny, anderen zeggen dan weer dat ze beter is. Stel je dat voor. Laatst zei iemand: ‘Je bent er bijna!’ Die vond ik geestig.”

Even terzijde: gebeurt dat echt, mensen die onder een voorwendsel een gratis ticket willen bemachtigen?
“Gelukkig niet zo vaak, maar het gebeurt. Het is dan moeilijk om uit te maken wie je moet geloven en wie niet. Probeer het vooral niet in Turnhout, want nu ben ik voorbereid.” (lacht) 

Terug naar de show. Wat zou Johnny Cash er zelf van vinden, denk je?
“Wat wij met zijn liedjes doen zou hem wel interesseren, vermoed ik. Wij brengen ze ietwat anders, omdat ook de tijden nu eenmaal anders zijn. De instrumenten zijn geëvolueerd, onze stemmen zijn niet dezelfde. We proberen er nog meer energie in te brengen. Dat is wat we na de show vaak te horen krijgen: dat het publiek die energie heeft gevoeld. Ach, misschien moeten we het concert niet te veel analyseren, maar gewoon genieten van wat we te zien en te horen krijgen.”

Het leven van Cash was lang pure seks, drugs en rock ‘n roll. Herken jij dat?
“Ik ben getrouwd en heb drie kinderen, die situatie laat weinig ruimte voor seks buitenshuis. (lacht) Er komt ook geen drugs bij kijken, misschien wel een biertje nu en dan. En wat de rock ‘n roll betreft: wij houden het vooral op countrymuziek. Het voortdurend op de baan zijn, dat hebben Johnny en ik wel gemeen. Ik hou van toeren, maar het onderweg zijn en de vele files die ons pad kruisen zijn minder aangenaam. Als we optreden in Groot-Brittannië zit ik altijd zelf aan het stuur, ik weet dus waarover ik spreek. Maar kijk, eenmaal op het podium zijn we al die verkeersellende alweer vergeten.”

In een eerder interview verwees je expliciet naar jouw Belgische vriendenkring. Hoe is het daarmee gesteld?
“Ik ben blij te kunnen zeggen dat die vrienden er nog altijd zijn. Enkele van mijn beste kameraden wonen in Turnhout. Ze kwamen een show bijwonen en we zijn in contact gebleven. Ze zijn bijna elk concert van de partij, zelfs als we in het buitenland optreden. Na de show maken we tijd voor een praatje en een biertje, wat zorgt voor een aangenaam thuis-gevoel, ook als ik in Turnhout ben.”

Je hebt jouw affectie voor de Kempen nooit onder stoelen of banken gestoken. Vanwaar die hechte band?
“Ik hou van de gezellige concertzalen in jullie regio. Als ik moet kiezen tussen een kleine zaal waar ik dichtbij het publiek kan staan of een grote zaal met veel meer volk, doe mij dan maar de gulden middenweg. Ik hou van arena’s die plaats bieden aan zo’n vijfhonderd toeschouwers en die vind je op veel plaatsen in jullie contreien. Er hangt altijd een gemoedelijke sfeer.”

Het Kempense publiek staat bekend als verlegen, soms terughoudend. Heb je dat zelf al gemerkt?
“Niet echt. Het valt me op dat ze daar opvallend snel rechtveren, meedansen en meezingen. Verlegen? Terughoudend? Niet bepaald. Ze maken er altijd een feestje van. Zo hebben wij het graag. Ik denk nu plots aan één specifiek moment. In Zoerle-Parwijs werden op een avond alle lichten gedimd. De toeschouwers grepen spontaan naar hun mobiele telefoons en staken hun zaklamp aan. Ronduit schitterend. Ik zal die concertpassage nooit vergeten.”

Wat verwacht je van de fans die straks in Turnhout van de partij zullen zijn?
“Niet veel. Klap en zing mee. Have fun. Kom na afloop van de show even hallo zeggen, meer vraag ik niet. En wil je mij per se trakteren op een biertje, dan graag een doodgewone Jupiler.” 

MEER INFO
De Johnny Cash Roadshow, op vrijdag 17 maart 2023 (20.15 uur) in De Warande in Turnhout. Info en tickets: www.warande.be