Suzy Rombouts: Van de drukte van het podium naar de rust in het atelier

Je stond al op relatief jonge leeftijd op het podium. Waar haalde je die muzikale talenten vandaan?
Suzy Rombouts: “Daar hoef ik niet lang over na te denken. Ik ben ervan overtuigd dat ik de muzikale genen van mijn mama heb meegekregen. Zij was vroeger heel creatief en een hele goede zangeres. Mama werd trouwens ontdekt door de toen al legendarische Joe Harris. Helaas heeft ze het niet zo heel lang volgehouden, want niet veel later stapte ze in het huwelijk en toen er ook kindjes kwamen, was het nog moeilijk om met haar muziek door te blijven gaan. Maar ik herinner me nog dat ik haar als kleine bengel met grote ogen op dat nog grotere podium zag staan. Haar mooie stem heeft ze duidelijk aan mij doorgegeven, al kreeg ik de kans door al die jaren te blijven zingen om die beter te ontwikkelen. En een podium, dat was mijn ding wel. Dat ontdekte ik toen ik in het tweede middelbaar zat in het Sancta Maria Instituut in Kasterlee, het SMIK zoals ze zeggen. De school bestond dertig jaar en er werd een musical in elkaar gestoken. Leerkracht Esther Doemen geloofde in mijn stem en zo kreeg ik één van de hoofdrollen. Een heel schooljaar lang werd hieraan gewerkt, maar naast zingen moest ik ook de dansjes aanleren en werd ik er nauw bij betrokken. De repetities gingen door bij de zusters in het klooster en het was echt wel een leerrijke periode. Ook de musical zelf, waarin live werd gezongen, was een groot succes. Mijn verdere schoolloopbaan was dat misschien wat minder, al kwam in het laatste jaar het podiumbeest in me wel naar boven toen ik als mannequin mocht opdraven.”

En enkele jaren later stond je dan te pronken op het podium van onder meer Tien Om Te Zien?
“Ik was helemaal niet geschoold als zangeres maar ik deed het ontzettend graag. Ik wist dat ik voorbestemd was om op een podium te staan. Dus moest ik een tikkeltje harder mijn best doen om er te geraken. En wanneer de grote Bobby Setter wel iets in me zag kwam ik op zijn aanraden bij het orkest The Sunny Boys terecht. Die band begeleidde heel wat bekende namen uit binnen- en buitenland zoals Luc Steeno, Jo Vally, Lee Towers en Johnny Logan. Ik werd in de band meteen voor de leeuwen gegooid en dat bleek wel de beste leerschool te zijn. Het duurde dan ook niet zo heel lang voor mijn eerste televisieoptredens als achtergrondzangeres op de agenda stonden, dat was toch wel spannend. Maar ook dat verliep vlotjes en zo stond ik bijna wekelijks op het podium van Tien Om Te Zien. Niet enkel de opnames waren fijn om te doen ook de feestjes achteraf mochten er zijn. Zo leerde ik heel wat mensen kennen uit de muziekwereld, dat was een boeiende periode. Ik trad niet enkel op als achtergrondzangeres, want ik kreeg ook de kans om een jaar lang als solozangeres op te treden in Het Witte Paard in Blankenberge. En daarnaast zong ik nog in mijn zelfopgerichte bands D’Flow en later in Boogiewonderband, een groep die trouwens na meer dan twee decennia nog steeds bestaat. Al treden we nu niet meer zo vaak op.”

Het was ook in die periode dat je Hilde Rens leerde kennen, bij het grote publiek beter bekend als zangeres Yasmine?
“Dat was inderdaad mijn eerste grote liefde en die vergeet je uiteraard nooit. Maar eenvoudig was het niet, want toen ze als zangeres doorbrak, moest het allemaal nog een groot geheim blijven. We woonden zelfs samen, maar niemand mocht het weten. Net als op het podium fungeerde ik ook in mijn relatie op de achtergrond. En dat was niet altijd even makkelijk. Maar we hadden een mooie tijd samen en de herinneringen zijn nog springlevend. Het is nu eigenlijk de eerste keer dat ik over haar praat naar de buitenwereld toe. Zoals ik al eerder aanhaalde, vergeet je je eerste grote liefde niet en elk jaar op haar sterfdag trek ik me terug in mijn atelier en maak ik een werk ter nagedachtenis van haar. Het lijkt dan ook dat ze bij me is en dat er een soort van conversatie is. Zo geeft ze me positieve inspiratie op een moeilijke dag en bepaalt ze toch mee hoe het werk er uiteindelijk uit zal zien. Ze begeleidt me bij het maken van mijn creatie. Vorig jaar was het een schilderij waarin ik een nieuwe manier van schilderen probeerde, dit jaar maakte ik een vaas die haar naam draagt, de Yasmine-vaas, en ik ben er ontzettend trots op. We waren tenslotte ook vijf jaar samen en beleefden een woelige maar toch fijne tijd met elkaar. De werken die ik dan maak zijn mooie herinneringen, maar tegelijk ook een manier om mijn verdriet te verwerken.”

Zo zijn we in je atelier beland. Hoe ben je bij deze kunstvorm terechtgekomen?
“Oorspronkelijk hield ik me vooral bezig met het inrichten van interieurs of zelfs met het verbouwen van huizen. Zo heb ik huizen verbouwd en opnieuw ingericht en dan kon ik mijn gangetje wel gaan. Ik was helemaal geen architect, daar had ik ook de studies niet voor gedaan, maar ik volgde gewoon mijn intuïtie bij het aankleden van de woning. Toen ik mijn eerste appartement kocht, bleven enkel de buitenmuren nog over en maakte ik er een loft van die ik volledig zelf inrichtte. Het duurde dan ook niet lang vooraleer vrienden mijn hulp vroegen. En bij de aankleding paste dan wel eens een kunstwerk. Dus toen na een tijdje mijn rug niet meer mee wilde, ging ik me nog meer op schilderijen toeleggen. Je kan ook niet elk jaar gaan verbouwen of verhuizen om je creatieve ei kwijt te kunnen. De schilderijen of andere kunstwerken maak ik in functie van de ruimte waar ze moeten komen. Zo kijk ik wat op een bepaalde plaats zou passen, welke kleuren of tinten en welke structuur hier het meest tot hun recht komen en dan ga ik aan de slag. Ik laat me eigenlijk inspireren door de ruimte en de nabije omgeving. Dat kan bijvoorbeeld een meubelstuk zijn, maar ook kleding kan een insteek vormen. Wanneer ik aan iets begin, weet ik zelden hoe het er op het einde uit zal zien, enkel de grote lijnen liggen vast. Dat maakt het ook zo boeiend om te doen.”

Je beschikt over een atelier dat de nodige rust uitstraalt. Hier moet het wel prachtig werken zijn?
“In mijn atelier kom ik helemaal tot rust. Het is een grote oase van licht waar ik voldoende ruimte heb om creatief bezig te zijn. Hier komen mijn schilderijen of sculpturen tot stand. Het zijn geen alledaagse werken. Momenteel maak ik bijvoorbeeld veel vazen in papierklei. Het is natuurlijk meer een kunstobject dan een vaas. Ik sta wel eens op een kunstmarktje en organiseer ook workshops. Ik hoop zo vooral jong en oud te stimuleren met hun creativiteit. Ook zijn er al plannen voor 2025 wanneer ik met Truus Druyts (radiostem, actrice en zangeres, nvdr.), die in haar vrije tijd ook met kunst bezig is, een expo ga organiseren. De eerste stappen hiervoor zijn gezet, het wordt ongetwijfeld iets om naar uit te kijken.”

MEER INFO
www.studiosuz.be
IG: @suzsstudio
FB: Studio Suz