Sarah Cools en Lisa Van den Vonder op weg naar de internationale top van het beachvolley

Sarah en Lisa trainen aan De Hoogt in Oud-Turnhout, onder de vlag van VST Lions Beach. De drie beachvolleybalvelden liggen er prima bij, het zonnetje schijnt en je begrijpt meteen waarom deze sport tijdens de afgelopen Olympische Spelen in Parijs elke keer opnieuw 13.000 toeschouwers trok. Weinig sporten die zo zomers aanvoelen als beachvolleybal. Deze keer waren de Belgen nog niet aanwezig op de Spelen maar achter de schermen wordt hard gewerkt aan de structuur en het statuut van de speelsters. Dat is nodig om de kloof met de internationale top te dichten. In afwachting maken we alvast kennis met Sarah en Lisa.

Dames, ik waan me hier meteen aan de Belgische kust als ik de omstandigheden bekijk. Zeker met het leuke zonnetje erbij. Dit lijken me ideale omstandigheden om te trainen.
Sarah Cools: “Je zal ons vandaag zeker niet horen klagen. Het is inderdaad prettig trainen zo. Daar zijn we erg blij mee. Warmer moet het zeker niet worden. Want het mag dan allemaal wel zomers aanvoelen, het kan ook gewoon te warm zijn om te trainen.”
Lisa Van den Vonder: “En het blijft België hé. Vergeet niet dat we ook vaak in regen en wind staan. Beachvolleybal gaat altijd door, behalve bij onweer. Ik herinner me nog een wedstrijd dat het zo hard waaide dat het erg moeilijk inschatten was waar de bal naartoe ging.”
Sarah: “Het blijft uiteraard een zomersport maar we trachten toch tot en met oktober door te trainen. Dan kom je ook wel eens met ijskoude voeten van het veld.”
Lisa: “Het zand voelt uiteraard ook helemaal anders aan bij regenweer. Als je je dan afzet zak je eerst wat weg, wat springen een stuk moeilijker maakt. Maar je hebt gelijk. Bij dit weer zijn het hier ideale omstandigheden.”

Ik zou denken dat er ondertussen in elke gemeente wel ergens een veld voor beachvolleybal te vinden is. Maar dit is duidelijk van een ander kaliber.
Sarah: “Klopt. We worden hier prima ondersteund door onze club, VST Lions Beach. Oorspronkelijk waren we onderdeel van de volleybalclub maar door het succes hier in de regio en enkele hardwerkende vrijwilligers staat er een mooie club die echt alles doet om deze ideale omstandigheden te creëren. Zowel qua infrastructuur als qua omkadering met trainers en sparringpartners bijvoorbeeld.”
Lisa: “We mogen zelfs zeggen dat dit een referentieclub is. Niet alleen in de regio maar binnen België. Er komen dan ook geregeld bezoekers kijken om ideeën op te doen. Het kan de sport binnen België alleen maar ten goede komen. Want er is nog een hele weg af te leggen.”

Je bedoelt om op het niveau te komen van de internationale top?
Lisa: “Klopt. En dan heb ik het niet alleen over ons niveau, het niveau van de spelers en speelsters. Maar ook over de algemene omkadering. Je zal ons niet horen klagen over de accommodatie maar wij hebben bijvoorbeeld geen profstatuut. Dat maakt dat wij hiernaast nog een job hebben en bij wijze van spreken na de uren moeten trainen. Niet ideaal.”
Sarah: “Ik geloof dat Nederland een zestal profploegen heeft bij de mannen en twee bij de vrouwen. Zij hebben dan ook verschillende ploegen in de top tien van de wereld. Je kan hun omkadering niet vergelijken met die van ons.”
Lisa: “Daarom dat we de club ook zo dankbaar zijn. We doen veel internationale verplaatsingen. Niet wekelijks, maar veel scheelt het toch niet. Dat kost allemaal veel geld. Maar die buitenlandse tornooien zijn echt nodig om verder progressie te blijven maken.”
Sarah: “Zo zorgt de club niet alleen voor de velden en de accommodatie in het algemeen, uiteraard in samenwerking met het gemeentebestuur. Maar ze zorgen ook voor evenementen om geld in het laatje te krijgen. Zo werden recent de Vlaamse kampioenschappen voor de meisjes U16 en U18 hier georganiseerd. Maar bijvoorbeeld ook richting de bedrijven worden er after-works georganiseerd.”
Lisa: “En uiteraard mogen we ook onze trainer Eric Van Drom niet vergeten. Hij is ook cruciaal in onze verdere ontwikkeling.”

Vertel eens, hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Lisa: “Ik speelde eigenlijk al van kindsbeen af volleybal. Later kreeg ik de kans om naar de Topsportschool in Vilvoorde te gaan en te spelen bij Asterix Kieldrecht, toch de referentie binnen België. Daar leerde ik Stefanie van Bree kennen die me de kneepjes van het beachvolley leerde. Ik was meteen verkocht en vond uiteindelijk in Sarah mijn gedroomde partner. We spelen nu een zevental jaar samen.”
Sarah: “Lisa en ik kennen mekaar al van de Topsportschool en we speelden nog samen bij Kieldrecht. Dus het is misschien wel logisch dat we elkaar vonden voor het beachvolley. En ik denk dat we ondertussen al een heel erg mooi parcours hebben afgelegd. Maar er is nog honger naar meer.”

Hoe ziet een standaard training eruit?
Sarah: “Zoals in veel sporten is het een combinatie van techniek en tactiek. Net zoals bij volleybal trouwens. Toch is het een heel andere sport. Je kan het amper vergelijken. Een speelveld bij volleybal is 9 op 9 meter. Maar dat verdeel je over zes spelers. Nu is het 8 op 8 maar moet je het met twee belopen. En dat in het zand. De fysieke paraatheid moet dus zeker in orde zijn. Daarnaast worden er ook veel tactische keuzes gemaakt tijdens het spelen.”
Lisa: “Er wordt inderdaad veel getraind op die tactiek. Je ziet bij volleybal ook altijd de voorste speler tekens doen met de hand naar de achterste speler. Op die manier worden keuzes gemaakt van al dan niet rechtdoor blokken of zo. Maar uiteraard is je uithoudingsvermogen, lenigheid, techniek en dergelijke ook belangrijk.”
Sarah: “En kracht. We trainen altijd tegen mannelijke sparringpartners. Onder andere om die kracht voldoende aan te scherpen.”

Jullie hebben geen profstatuut, spelen vaak in het buitenland, trainen driemaal per week. De impact op jullie sociaal leven moet erg groot zijn.
Sarah: “Klopt. Je mag dat niet onderschatten. Veel van de wedstrijden zijn in het buitenland. Daar beginnen de tornooien al vaak op vrijdag. Dus het gebeurt dat we dan donderdagavond al ter plaatse zijn. Vroeger moesten we vaak kwalificaties spelen, dat maakte de wedstrijddagen nog langer. Gelukkig komt dat niet vaak meer voor. We zijn dus zeker blij als we in België of Nederland kunnen spelen. Dat maakt het organisatorisch wel makkelijker.”
Lisa: “We weten ook nooit op voorhand wanneer onze laatste wedstrijd is. Het kan altijd na één wedstrijd gedaan zijn. Maar voor hetzelfde geld speel je de finale. Dus we boeken steeds de terugvlucht na onze laatste match. En dat is vaak wel wat geregel. Gelukkig kunnen we hiervoor op het thuisfront rekenen om ons hiermee te helpen.”

Is het realistisch dat we het duo Cools-Van den Vonder terugzien op de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles?
Lisa: “Evident gaat het niet zijn. Maar het speelt uiteraard wel in ons achterhoofd. Het zou alleszins fantastisch zijn om België te vertegenwoordigen in het beachvolleybal. Maar we moeten eerlijk zijn, een profstatuut lijkt me de enige mogelijkheid om de kloof met de internationale top eventueel te dichten.”
Sarah: “Investeerders met een hart voor beachvolleybal mogen zich dus altijd melden.” (lacht)

Foto’s: Conny Kurth

MEER INFO 
www.vstlionsbeach.be