Lex Paeshuyse: Jong dartstalent wint internationaal toptornooi

Eerst en vooral proficiat, Lex. Wat betekent het voor jou om als Belg de WDF World Masters te winnen?
Lex Paeshuyse: “Dat voelt sowieso goed, want er kan maar één iemand per jaar winnen. Het is een hele eer dat ik dit jaar de titel mag dragen. Maar eerlijk gezegd denk ik daar niet zo veel over na. Ik denk gewoon: ‘Ik heb een toernooi gewonnen’. Voor veel mensen is het iets heel groots, maar ik aanschouw het gewoon als een toernooi zoals een ander.”

Je treedt met je overwinning in de voetsporen van de jonge Brit Luke Littler. Hoe voelt het om met zo’n talent vergeleken te worden?
“Dat is wel leuk om te horen, al weet ik zelf ook dat dat een uitzondering is. Ik vind het natuurlijk tof dat mensen dat zeggen dat ze mij zien als ‘de nieuwe Luke Littler’. Dat betekent gewoon dat ze het beste voor mij wensen. Maar eigenlijk denk ik niet dat ik zo anders ben dan andere jonge spelers. Er zijn veel spelers van mijn leeftijd die ook goed kunnen gooien, maar ik ben wel blij dat het op dat moment voor mij net wat beter ging. Ik wil zeker niet dat mensen denken dat ik ‘de beste’ ben. Het ging gewoon goed in dat toernooi en dat maakt voor mij nu het verschil."

Wat was het eerste dat door je hoofd ging toen je besefte dat je gewonnen had in Boedapest?
"Eerlijk? Eigenlijk niks! (glimlacht) Het was zoveel ineens dat ik gewoon dacht: ‘Oké, ik heb gewonnen’. Misschien beseffen andere mensen beter wat het allemaal betekent dan ik. Mijn ouders waren ‘enthousiaster’ en uitbundiger net na de overwinning. Uiteraard was ik dolgelukkig dat ik gewonnen had, maar ik heb het eerder in mezelf gevierd. Pas op, ik ben heel trots op mijn prestatie hoor.”

Wat zijn volgens jou vereiste eigenschappen om een goede darter te zijn?
“Je moet vooral rustig kunnen blijven. Ik denk dat ik dat best goed kan: kalm blijven, en niet te veel nadenken tijdens het gooien. En natuurlijk veel trainen, maar zonder jezelf druk op te leggen. Als ik bijvoorbeeld een slechte match gooi, dan baal ik wel, maar ik probeer niet te lang te blijven hangen in die slechte momenten. Ik denk gewoon: volgende keer beter. Een mindere dag of toernooi maken me niet heel veel uit, want ik weet van mezelf wat ik kan.”

Heeft deze titel al veel deuren geopend voor jou?
"Ja, zeker! Ik heb me gekwalificeerd voor Lakeside, het wereldkampioenschap darts dat eind november plaatsvindt in Engeland. Dat is natuurlijk wel iets groots. Stel dat ik daar goed presteer of zelfs win, dan ben ik wereldkampioen. De acht beste jeugdspelers van de wereld nemen het er tegen elkaar op. Het zal dus een opgave worden om er een titel te bemachtigen, maar gekwalificeerd zijn is al een eer op zich. Dat had ik enkele jaren geleden niet durven dromen.”

Waarom ben je ooit begonnen met darten? Wat spreekt er je zo in aan?
"Dat begon eigenlijk gewoon met tv-kijken tijdens de lockdown. We hadden toen niet veel te doen, dus mijn broer en mijn papa zaten samen naar darts te kijken. Eerst vond ik het niet zo boeiend, maar toen mijn papa een bord kocht, deed ik soms mee en begon ik het leuk te vinden. Zo ben ik uiteindelijk zelf gaan gooien. Het is dus eigenlijk een uit de hand gelopen ‘lockdownhobby’. Dat ik nu, nog maar enkele jaren later, op internationale toernooien zoals in Boedapest sta, is onwerkelijk.”

Wat betekent winnen voor jou? Is dat iets dat je belangrijk vindt?
“Ik wil altijd mijn best doen en ik zal echt teleurgesteld zijn als ik verlies. Maar ik leg mezelf niet de druk op dat ik élk toernooi moet winnen. Ik heb geleerd dat het belangrijker is om je op je spel te focussen en stap voor stap beter te worden. Als ik verlies, probeer ik te kijken naar wat er goed ging en wat er minder was, zodat ik er iets van leer. Ik probeer mijn verwachtingen vooral realistisch te houden en te beseffen dat ik nog maar 13 ben en nog heel veel kan groeien. Het plezier blijft op de eerste plaats staan, want zonder dat zou ik het niet elke dag met zo veel zin kunnen doen.”

Wat is je grootste dartdroom?
“Ik droom ervan profdarter te worden. Het lijkt me fantastisch om op het hoogste niveau te spelen. Dat hoeft niet per se te betekenen dat ik alles moet winnen, maar ik wil gewoon bij de beste spelers horen en er elke keer staan. Ik ben pas 13, dus ik heb gelukkig nog tijd om te groeien, om mezelf te ontwikkelen en nog heel wat te leren. Voor nu ben ik gewoon blij met elk toernooi dat ik kan spelen en met elke stap die ik kan zetten.”

Foto: Rune Smets