Radio Mol is veertig jaar én jong

Fons Zwinnen is immer goedlachs geweest, ook vandaag gniffelt hij als hij merkt dat op de enige overblijvende platenspeler in studio 2 een muntstuk gekleefd is om voor de juiste druk op de plaat te zorgen. Improviseren, roeien met de riemen die voorhanden waren, maar tegelijk streven naar een zender die met kop en schouders boven het maaiveld uitstak, het was elke dag opnieuw zijn credo. En dat leeft nog altijd door bij Jeroen Jacobs. Ook hij hamert op een informatieve radio, eentje die betrokken is. Al is er op technisch vlak natuurlijk één en ander veranderd. Als die discussie losbarst, moet ondergetekende passen.

Maar voor ik de kaarten op tafel gooi, eerst even over de historiek. Fons toch! Hoe illegaal ben jij begonnen? Met als allereerste plaat ‘Upon the roof’ van Viola Wills. Een beetje uitdagen?
Fons Zwinnen: “Tja, het mocht nog niet. Wij maakten in eerste instantie radio rond het bed van onze dochter. De klassieke ‘eierdozen’ als akoestische verpakking incluis. In die tijd reden de autootjes van de RTT ook nog rond om onze signalen op te pikken. Het was indertijd een heel politiek spel. De toenmalige BRT zag het helemaal niet zitten dat er lokale radio kwam en dus stak het lobbywerk de kop op.”
Jeroen Jacobs: “Ook nu is dat nog altijd het geval. Neem nu DAB-radio. Er worden projecten opgestart waarin lokale radio’s kunnen intekenen. Het kost wel behoorlijk wat geld. Er is plaats voor een x-aantal plaatsen, maar er zijn y-aantal gegadigden. Met als onderliggende boodschap: vecht het onderling maar uit. Er is geen enkele garantie.”

In 1984 kwam er dan toch een erkenning en waren er centen uit de reclame nodig.
Fons: “Dat was gewoon een noodzaak! Er was anders geen geld. Onze toenmalige studio aan de Keirlandse Zillen is praktisch helemaal gesponsord.”
Jeroen: “Het is nu niet anders. Die reclame is nog steeds nodig, want subsidies krijgen we niet of amper.”

Jeroen, hoe kom jij hier terecht?
Jeroen: “Ik werkte als jonge knaap bij Radio St.- Job in Retie. Toen die ophield te bestaan, wilde ik in die wereld blijven. Maar Radio Mol leek me te hoog gemikt. Dus ik solliciteerde bij Radio Gompel. En daar is mijn voorganger-voorzitter Frank Hus me komen weghalen.”
Fons: “We hebben er altijd naar gestreefd om de juiste mensen op de juiste plaats te krijgen. Ik mag er prat op gaan dat we destijds konden rekenen op goed tachtig medewerkers. En daar bleken dan toptalenten tussen te zitten die doorstootten of bij ons de top waren. In die periode maakten studenten eindwerken over lokale radio. Namen ga ik niet noemen maar daar zaten cracks tussen.”
Jeroen: “Wij rooien het momenteel met een veertigtal vrijwilligers. Meestal solliciteren de mensen zelf. In vergelijking met Fons is het gezellige, huiselijke in de studio rondhangen er niet meer. Mensen kunnen nu zelf thuis hun programma maken. Maar, net als in de tijd van Fons, zijn we nog wel bewust aanwezig in het straatbeeld. De ongelooflijke Stranddagen, de Witte Mol, de braderij… We willen echt wel de vinger aan de pols houden.”
Fons: “Ook lokale nieuwsgaring is belangrijk, zo breng je het eigen nieuws bij je eigen mensen.”
Jeroen: “Klopt! Zo zenden we nog altijd de berichtgeving van de lokale verenigingen uit. Maar zaken als een Gehuchtenquiz, dat zou wel populair kunnen zijn. Ik hoorde Fons onlangs nog vertellen over teams in de twaalf gehuchten die interactief quizzen. Dat kan best werken. Maar je moet de mensen vinden. En, als we eerlijk zijn, er is zoveel keuze.”

We hebben het al over het verleden en het nu gehad, hoe zien jullie de toekomst?
Jeroen: “Technisch is de evolutie enorm. Cd’ s zijn hier nog wel, maar worden niet meer of amper gebruikt. Alles gebeurt tegenwoordig via de computer. De nieuwslezer leest thuis zijn nieuws in. Praat niet meer van cassettes of bandopnemers. Maar Radio Mol moet een zender blijven die dicht bij de mensen staat, met de vinger aan de pols.”
Fons: “Dat moet ik beamen, informatie blijft de grote sterkte. Net als betrokkenheid. Ik vind het een straffe prestatie dat ze het met veertig mensen weten te rooien. Wat Jeroen net vertelde klopt, ook de adverteerders hebben het moeilijk, dus het draait om de centen. Maar blijf vooral mikken op informatie.”