Benny Geens is radiomaker in hart en nieren

Benny, Hoe is de liefde voor muziek bij jou ontstaan?
Benny Geens: “Muziek zit al van kinds af in mijn bloed. Toen ik mijn plechtige communie deed, kreeg ik mijn pickup met cassetterecorder en trok ik wekelijks naar de platenwinkel. In het weekend draaide ik regelmatig plaatjes voor mensen die bij ons op bezoek kwamen.”

Enkele jaren later werd je gebeten door de radiomicrobe?
“In 1982 begonnen lokale radio’s op te komen. Ik besloot mijn stoute schoenen aan te trekken en een brief te sturen aan radio Noordzee uit Gompel. Uiteindelijk mocht ik na een demo-opname met mijn fiets tot in de studio komen, maar dat vond ik nogal overweldigend. Toen ik de radiomast aan de brug zag staan, dacht ik er zelfs even over na om terug te keren. Uiteindelijk zette ik door en kon ik starten met een opleiding. Twee weken later was ik voor het eerst te horen op de radio. Dat was best een grote verantwoordelijkheid, want niet veel later kreeg ik als dj een bijkomende aanbieding bij dancing Starlight in Mol. Daar heb ik drie jaar plaatjes aan elkaar gedraaid, tot er weer een nieuwe, moderne discotheek opende in de buurt, waar ik ook aan de slag mocht.”

Je hebt dus vooral veel gewerkt in je jeugdjaren?
“Uiteindelijk heb ik zo’n zes jaar op rij quasi elk weekend in de discotheek meegedraaid, waar ik ook mijn vrouw heb leren kennen. Na die periode hebben we beslist om ons eerst toe te leggen op ons werk en gezin, maar zodra de kinderen wat groter werden, heb ik terug contact opgenomen met Radio Gompel. Radio is een echte passie die ik niet uit mijn leven kan wegdenken. Naast presenteren legde ik me de laatste jaren al vaker toe op het reilen en zeilen achter de schermen.”

Je zette je ook in als voorzitter van de lichtstoet?
“Klopt, de medewerkers van de lichtstoet van Ginderbuiten zagen een goede kandidaat-voorzitter in mij. Dat heb ik 28 jaar lang gedaan. Recent heb ik de fakkel doorgegeven omdat de ideale opvolging klaarstond.”

De vete tussen de lichtstoet van Rozenberg en Ginderbuiten is iedereen in de Kempen wel bekend?
“In het begin was de sfeer tussen de twee stoeten vijandig. Aanvankelijk had ik het daar moeilijk mee, maar nu ben ik enorm fier om te kunnen zeggen dat we nauwer met elkaar hebben samengewerkt, zodat elke stoet zijn karakter kon behouden. Ik ga nog elk jaar helpen bij de voorbereidingen van de stoet. Het is fijn om iedereen nog eens terug te zien. Als je 28 jaar lang als voorzitter verkozen wordt, geeft dat veel voldoening.”

Sinds vorig jaar ligt de volledige focus op Radio Gompel?
“Het plotse overlijden van Jan Mertens, onze bezieler, was een moeilijke periode. We moesten beslissen om te stoppen of door te gaan. Dat is een grote verantwoordelijkheid. We hadden niet verwacht dat het zo snel zou gaan en dachten eraan om de boeken neer te leggen. De zoektocht naar een nieuwe locatie duurde even, maar uiteindelijk zijn we blij met de oplossing van onze collega’s bij Radio Mol, die een ruimte voor ons ter beschikking stellen. Door nauw betrokken te zijn bij alle regelingen hebben we met het ganse team unaniem beslist dat ik Jan als voorzitter zou opvolgen.”

De laatste maanden zijn behoorlijk druk geweest met de bouw van de nieuwe studio?
“Toen we de kans kregen om een nieuwe studio te bouwen, contacteerden we verschillende partners die ervaring hadden bij de opbouw. De werken duurden langer dan we aanvankelijk dachten, omdat we besloten om volledig van nul te starten. Zo konden we de studio naar onze eigen smaak inrichten.”

Doorheen de jaren ben je een bekend gezicht geworden in Mol?
“Het verenigingsleven in Mol leeft enorm. Als voorzitter van Radio Gompel en de verschillende contacten die ik heb opgebouwd door de lichtstoet, word ik vaak herkend. Toen ik in een paar dancings speelde, kwam ik ook op veel plaatsen, maar ik blijf een simpele mens en loop niet graag naast mijn schoenen.”

Je zou bijna vergeten dat je alles nog combineert met een voltijdse job?
“Ik werk al 16 jaar als ploegleider in de houtafdeling bij Lidwina in Mol, een maatwerkbedrijf dat zorgt voor werkgelegenheid bij mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ik hou ervan om met mensen te werken. Dat is het beste wat me ooit is overkomen. Het is fantastisch om te zien hoeveel liefde je terugkrijgt. We werken vooral met pallets, maar beschikken ook over een PVC-afdeling.”

Hoe moeilijk was het om als nieuwe ploegbaas opgenomen te worden in de groep?
“Dat lukt niet van vandaag op morgen. In het begin ging iedereen ervan uit dat ik als monitor de baas was, maar ik vond het belangrijk dat iedereen met plezier kwam werken. Dat was voordien niet altijd het geval. Ik probeer altijd goed te doen voor de mensen en durf mezelf wel eens overslaan. De zorgzaamheid is er met de paplepel ingegeven en zit in de familie.”

Vind je het lastig om mensen teleur te stellen?
“Teleurstellingen probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Ik probeer voor iedereen goed te doen, maar dat lukt niet altijd. Het is belangrijk om de dingen op een subtiele manier aan te pakken, zodat iedereen met een goed gevoel naar huis gaat.”