Opvallende bezigheden

De familie Vreys brengt een ode aan The Cure

Gepubliceerd: 26 januari 2023  |  Door: Rune Smets  |  Onderox editie: 227

OUD-TURNHOU T — Dirk Vreys (50) is al acht jaar lang de frontman van de Kempische tributeband the obsCURE. Sinds twee jaar heeft de band een nieuwe troef: Dirks zoon, Jarne (22), speelt mee op basgitaar. Samen met de andere bandleden spelen ze in verschillende zalen en wanen ze zich volledig The Cure.

Dirk en Jarne, hoe is het om samen als vader en zoon op te treden?
Dirk: “Ik heb mijn eigen muziekprojecten en Jarne ook, we doen muzikaal gezien graag ons eigen ding. Maar twee jaar geleden hebben we geprobeerd samen op te treden. Dat deden we met ‘ZomBikIni’, een bandje waarmee we naar tuinen en terrassen trokken voor kleinschalige concertjes. Dat voelde in het begin vreemd aan, je staat daar tenslotte enkel met zijn twee. We hadden toen geen andere bandleden, wat het soms wel wat ‘naakt’ of ‘kaal’ liet aanvoelen. Later is Jarne begonnen als basgitarist bij the obsCURE, dat voelde meteen goed aan omdat we daar versterkt worden door andere bandleden.”
Jarne: “Toch vind ik dat het altijd heel dynamisch en organisch aanvoelt wanneer we samen optreden. We doen ieder ons eigen ding op het podium en weten van elkaar dat we beide goed zijn in wat we doen. We vertrouwen elkaar volledig, zonder al te veel communicatie tijdens optredens. Ik heb het nooit ongemakkelijk of lastig gevonden om met mijn vader op te treden, integendeel zelfs. Het is net leuk om die passie te delen en samen te uiten.”

Waarom The Cure?
Dirk: “Het idee om the obsCURE op te richten komt eigenlijk van onze drummer, Richard. Ik sloot mij acht jaar geleden aan omdat ik enerzijds enorm graag met muziek bezig ben, maar anderzijds ook omdat mijn stem lijkt op die van Robert Smith, de frontman van The Cure. Fans van de band kunnen meestal niet verdragen dat iemand anders hun nummers brengt, ik eigenlijk ook niet. Het is dus een hele opgave om die fans tevreden te stellen. Maar de reacties van het publiek leren ons dat we The Cure eer aan doen op de manier dat wij met hun muziek omgaan.”

Hoe wanen jullie je echt The Cure tijdens optredens?
Jarne: “Wij hebben geen vaste rituelen die we uitvoeren voor we op een podium kruipen. We laten ons eerder leiden door het moment. Ik bereid me voor op mijn ‘performance’ als basgitarist en laat mijn papa zich voorbereiden om te zingen. Zo komen we beide op onze eigen manier in de juiste sfeer.”
Dirk: “Onze optredens mogen geen poppenkast worden. Daarom proberen we eerder onze eigen stijl te creëren en niet die van The Cure te kopiëren. Wel doen Jarne en ik af en toe onze make-up en ons haar in de typische stijl van The Cure. Dat is ieder zijn eigen keuze, de andere bandleden doen dat bijvoorbeeld niet. Die ‘gestylede’ kapsels en make-up helpt vooral het publiek om de ‘gelijkenissen’ tussen ons en The Cure te zien.”

The Cure heeft een gigantisch muziekrepertoire om uit te kiezen. Hoe beslis je welke nummers je zal brengen en welke niet?
Jarne: “De oudere nummers spreken ons het meeste aan. Die kennen we ondertussen vanbuiten en moeten we niet meer oefenen. Toch is het ook leuk om eens een nieuw nummer in onze setlist op te nemen. Die moeten we nog vanaf nul leren spelen, dat maakt onze repetities wat gevarieerder. ‘The Hanging Garden’ is mijn favoriet nummer om te spelen op bas.”
Dirk: “We houden ook rekening met wat het publiek wil: zij willen graag de hits horen. Die hits vinden we zelf niet altijd even leuk om te spelen, maar we verwerken ze wel in onze setlist. Het is altijd een hele puzzel om die samen te stellen. We willen het publiek geven wat ze graag horen, maar willen er ook voor zorgen dat we nummers spelen die we zelf graag brengen. Voor mij kan het nummer ‘One Hundred Years’ daarbij echt niet ontbreken.”

Jullie ‘tributeband’ kent zijn oorsprong in de Kempen, maar jullie doen ook optredens verder daarbuiten. Worden de podia steeds groter of blijven jullie nog wat rondzweven in de Kempen?
Dirk: “Momenteel blijven we vooral wat rondzweven in de Kempen en onze provincie. Dat was enkele jaren geleden anders. Toen traden we ook op in Nederland en Duitsland. Daar is de sfeer anders tijdens optredens dan hier. Al zit de zaal bij ons volledig vol, er is altijd nog die afstand tussen het podium en het publiek. In andere landen is die afstand er niet, dat maakt optredens veel intiemer.”
Jarne: “Ik heb helaas nog nooit in het buitenland gespeeld met the obsCURE, maar dat staat zeker nog op mijn bucketlist. Al zou ik ook graag nog meer optredens in de Kempen doen. Nu moeten we vaak een uur rijden naar een optreden. Als ze wat dichter bij huis zouden zijn, zouden we die tijd kunnen investeren in het repeteren van nieuwe nummers bijvoorbeeld.”

Welk optreden is jullie het meeste bijgebleven?
Jarne: “Ik vond W-Festival in Oostende het leukste optreden dat we al ooit hebben gedaan. Daar hebben we voor duizenden mensen mogen spelen, dat gaf een enorme kick.”
Dirk: “De sfeer die er op het moment van het concert heerst, maakt of kraakt je optreden. Maar we moeten eerlijk zijn: de grootte van het publiek doet er zeker ook toe. Het geeft altijd enorm veel voldoening om voor duizenden mensen te spelen. Wij zien een groot publiek als een teken van erkenning, dat is voor ons heel belangrijk.”

Hoe onderscheiden jullie je van andere tributebands?
Dirk: “Er is een groot verschil tussen tributebands die een band nadoen en tributebands die de originele band goed aanvoelen. Die eerste lijkt al snel op een parodie. De leden hebben geen voeling met de originele muzikanten en muziek. Wij proberen dat wel te hebben. Naar ons gevoel slagen we daar ook in. In plaats van de originele bandleden te vervangen, creëren wij onze eigen versies. Dat geeft zowel bij ons als bij het publiek de doorslag.”
Jarne: “Om die ‘nieuwe’ versies te kunnen doen slagen, moet het gevoel juist zitten. Als je het niet in je hebt om in de huid van iemand anders te kruipen, moet je er ook niet aan beginnen. Bij ons zit het gevoel wel helemaal juist, je kan dat niet forceren.”

Dat jullie je onderscheiden van andere tributebands is ook Stijn Meuris opgevallen. Hij noemt jullie de beste The Cure-tributeband. Wat voor gevoel geeft dat?
Dirk: “Het is een grotere eer dat Stijn Meuris ons zo noemt dan dat de naam Stijn Meuris gekoppeld is aan die uitspraak. Hij staat, net als andere The Cure-fans, niet snel open voor mensen die The Cure-muziek brengen zonder dat ze effectief The Cure zijn. Het feit dat de fans ons erkennen als tributeband is dan ook belangrijker dan Meuris zijn naamsbekendheid.”

Zijn jullie er ooit al in geslaagd om The Cure zelf te bereiken?
Jarne: “Met de huidige leden van The Cure hebben we nog nooit contact gehad. Enkel met hun allereerste drummer, Laurence ‘Lol’ Tolhurst. We hechten daar ook niet zoveel belang aan. Contact krijgen met The Cure is niet ons doel, hun muziek tot leven brengen wel.”

Wat zit er nog in de pijplijn?
Jarne: “In 2024 bestaat de band tien jaar, dan willen we een ‘feest’ organiseren. Grootschalig zal het wel niet worden, dat zou ons te veel werk bezorgen.”
Dirk: “We mikken eerder op een ‘normaal’ concert met een feestelijke insteek. Ik zou dan graag mijn andere zoon, Warre, betrekken bij de band. Het zou een hele eer voor me zijn om dan samen met mijn twee zonen op het podium te staan.” 

MEER INFO
Je kan the obsCURE en ZomBikIni vinden op YouTube. Op 10 maart 2023 treedt the obsCURE op in Djingel Djangel in Antwerpen.

Meer lezen van Rune Smets
Meer lezen over
muziek

Meer Opvallende bezigheden

Wil je op de hoogte blijven?

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.