Duurzaam kinderen (laten) schminken

In deze rubriek zoeken we naar de kleine dingen die we kunnen doen om onze wereld ietsje beter te maken. Want de wereld verbeteren, dat is makkelijk gezegd. Maar wat is haalbaar? En wat niet? Deze maand: duurzaam schminken.

Onlangs kwamen mijn kinderen terug van een uitstapje, volledig geschminkt. Ik had ze nog net herkend, al deed ik uiteraard alsof dat niet zo was. De ene was duidelijk herkenbaar als Spiderman, die zou ik ook kiezen als ik zelf moest schminken, en de andere als een soort dier dat ik het meeste op een beer vond lijken, zeker was ik daar niet van. Dat schminken op zich vind ik allemaal prima, maar het zijn de glitters die er als piece de resistance op het einde nog worden overgegooid, anders kan je het moeilijk verwoorden, die mij behoorlijk op de zenuwen werken. En ook deze keer was het niet anders, ze glitterden als nooit tevoren. En dus wist ik dat ik weer dagenlang overal te lande glitters zou vinden. Net zoals wanneer je een week naar de zee bent geweest, je twee weken later ook nog overal zand ontdekt. Nu hoorde ik onlangs vertellen dat die glitters een pest zijn voor ons leefmilieu. Want in essentie zijn het gewoon microplastics, we hadden het er vorige maand al uitgebreid over in deze rubriek. Ik besluit mijn licht op te gaan steken bij Iris en Babs van De Goedzak en Roos Met Witte Stippen in Geel, mijn vaste hulplijnen als het over het verbeteren van de wereld gaat. “Glitters zijn inderdaad een groot probleem”, bevestigt Babs meteen. “Het klopt dat dat allemaal microplastics zijn. En het ergste is dat die heel makkelijk in ons leefmilieu terechtkomen. Ze vallen gewoon op straat, maar ze komen zelfs in ons drinkwater terecht als je de kinderen na een feestje in bad zet en de schmink en de glitters weer afspoelt.” Nadat ik wat doorvraag, blijkt ook duurzaam schminken wel degelijk een ding te zijn. “Er zijn soorten die bestaan uit natuurlijke producten en er is vooral schmink die veel beter is voor de huid dan andere soorten.” Hoog tijd om de proef op de som te nemen. En omdat ik zelf geen zin heb om omgetoverd te worden tot prinses, clown of superheld vind ik thuis twee gewillige slachtoffers die met plezier de schminktest ondergaan.

PARABENENVRIJ
Nu moet je weten dat de schminkwereld voor Babs weinig geheimen kent. Regelmatig is ze ergens te velde te vinden om de jeugd te verblijden met kleurrijke nieuwe snoetjes. Maar ze doet dat dus wel degelijk op een weldoordachte manier. “Ik gebruik alleen professionele schmink”, begint ze haar relaas. “Dat betekent: parabenenvrij, zonder parfums waar de huid soms slecht op reageert en volledig op waterbasis. Makkelijk te verwijderen dus en uitwasbaar uit de kleren. Iets wat ouders altijd fijn vinden. Paraben dringen in de huid en zijn hormoonverstorend. Die moet je echt proberen te mijden.” Terwijl mijn jongste zoon rustig op een verhoogde stoel plaatsneemt, legt Babs verder uit. “Het probleem is dat kinderschmink vaak verkocht wordt als speelgoed. En dus niet cosmetisch goedgekeurd is. Omdat die op vetbasis is, smeert ie veel moeilijker uit en dringt alles bovendien veel harder in de huid in. Waardoor je zo’n waas overhoudt, ook al doe je nog zo je best om alles weer te verwijderen. Gezond is dat niet.” Het valt me op dat ze geen gezichtscrème gebruikt voor ze begint. “Daar zit vaak alcohol in die de doorlaatbaarheid van de huid verhoogt. Dat moet je dus net níet doen.”

DREIGENDE TANDEN
“Ik wil graag een tijger zijn”, vertelt het eerste schminkslachtoffer enthousiast. “Prima, dat gaan we doen”, reageert Babs meteen. Ze gebruikt eerst een sponsje en daarna een echt penseel om de schmink aan te brengen. “Deze schmink is hoger gepigmenteerd”, klinkt het. “Daardoor schminkt ie beter en is alles duidelijker zichtbaar. Je gaat minder gebruiken waardoor je langer doet met één setje.” Intussen legt ze ook tegen mijn zoontje rustig uit welke stappen ze uitvoert. Hij luistert alsof hem een razendspannend verhaal wordt voorgelezen. Opvallend snel is de transformatie voltooid. Het is duidelijk niet de eerste keer dat Babs de schminkdoos hanteert. Als afsluiter worden er enkele glitters voorzichtig over het kindergezichtje gestrooid. Mijn zoontje ondergaat het stokstijf, met dichtgedrukte ogen. En dan mag hij kijken. In de spiegel verschijnt een echte tijger die een apetrotse blik afwisselt met dreigend zijn tanden tonen, het blijft tenslotte een tijger. “Maar welke glitters gebruik jij dan?” vraag ik me hardop af, aangezien ik geen verschil zie met de glitters die ik bij mij thuis overal in spleten en kieren terugvind. “Deze zijn gemaakt van plantencellen”, legt Babs uit. “Je hebt er ook van bamboe, maar deze is op basis van suikerriet.” Het idee is eenvoudig: deze glitters vergaan vanzelf in de natuur of worden opgenomen door water en blijven dus niet bestaan om ons leefmilieu te teisteren.

EEN BELOFTEVOLLE MOP
Ongeduldig klimt mijn oudste zoon op de hoge stoel. Ik ga straks met een tijger en een piraat weer huiswaarts keren, zo blijkt. Of we gaan nog even langs een cafeetje om iets te drinken. Een tijger, een piraat en een journalist stappen een café binnen. Het klinkt als het begin van een behoorlijk geestige mop, nietwaar? Babs haalt me uit mijn dagdroom. “Op een ecologische manier schminken betekent ook dat zoveel mogelijk verpakt zit in karton, of dat er hervulbare paletjes worden aangeboden. Of dat je ze kan bijkopen per kleur. Dat hoef je niet het hele palet weg te gooien als de kleuren die je het vaakst gebruikt op zijn. Het zorgt er ook voor dat je meer keuze hebt in de verschillende kleuren. Meer tinten blauw, meer nuance in de kleuren. Dat vind ik persoonlijk een groot voordeel.” Intussen begint de piraat stilaan vorm te krijgen. Inclusief welige wenkbrauwen en een stoere stoppelbaard. Hij krijgt zelfs een gouden oorring en een stukje van zijn piratenbandana loopt nog schuin over zijn voorhoofd. Knap gedaan. En dan is het ook bij mijn oudste zoon tijd voor een sprankeltje glitters. Ecologische welteverstaan. De spiegel barst bijna van de trots die de nieuwbakken piraat tentoonspreidt. Als afsluiter geeft Babs nog enkele tips mee voor wie zelf aan het schminken wil gaan op een duurzame manier. “Probeer geen wegwerpdoekjes te gebruiken om te ontschminken, daar zit ook parfum in. Herbruikbare doeken zijn de beste optie. Nog een tip? Laat je borstels nooit in het water staan, dan komen de haartjes los. Was ze uit met water en zeep en leg ze liggend te drogen. Zo gaan ze het langst mee.”

SCHOONMAAKOPERATIE
En zo trek ik met twee geschminkte kinderen weer huiswaarts, dat cafébezoekje is voor een andere keer. ’s Avonds voor het slapengaan moet ik wel de schmink alweer verwijderen. Babs heeft me daar duidelijke instructies voor gegeven. “Water zet de poriën open, zeep en schuim sluit de poriën. Je moet dus veel zeep gebruiken, die zorgt ervoor dat de schmink niet in de huid trekt.” Ik doe zoals steeds — ik ben een brave jongen — wat mij gezegd is. In eerste instantie lijkt het erger te worden en creëer ik een grote vlek op het washandje waarmee ik aan de slag ben terwijl het gezicht van mijn zoon nauwelijks properder wordt. Maar al snel verdwijnt de schmink vlot. Van die waas waar Babs over vertelde, is inderdaad niks te merken. De kinderen kunnen proper gewassen en weer helemaal als zichzelf hun bed in.

CONCLUSIE
Duurzame schmink kiezen is zeker een optie. Al zit het ‘m vooral in de gezonde en natuurlijke producten die erin zitten en in de verpakkingen die de verschillende merken gebruiken. Ons klimaat gaan we er niet mee redden, vrees ik. Als je voor professionele schmink kiest, ga je meestal wel goed zitten. Bij de glitters is het een heel ander verhaal. Niet-ecologische glitters mogen wat mij betreft meteen verboden worden. Waarom je ongestoord microplastics in het rond mag strooien terwijl er plantaardige alternatieven zijn, dat moet een verstandig mens mij toch eens dringend komen uitleggen.