Molse Europese school bestaat 65 jaar

De Europese School in Mol zit helemaal verpakt in het Kempens groen. Langs twee kanten laat een koekoek zich horen en dartelen staartmezen met andere gevederde vriendjes door de groene binnenruimtes. Het is een veilige site. Sinds de aanslagen in Brussel werd daar ook aandacht aan besteed. Wat meteen resulteerde in een veiligheidshand op de schouder van ondergetekende, als ik iets te nonchalant de slagbomen passeer. Maar het onthaal door Maria José Pérez Blanco, Jan Luyten, Tinne Van Opstal, Sandra Harthoorn en Els Van Houtven is hartelijk en leerrijk.

Wie loopt er eigenlijk school in zo’n Europese School?
Maria José Pérez Blanco: “In eerste instantie was de school bedoeld voor ambtenaren van het toenmalige Euratom. Maar ondertussen hebben ook verschillende andere gezinnen de weg naar de school gevonden. Ook lokale mensen vinden hier hun gading. We beschikken over een aanbod voor kleuteronderwijs, voor de lagere school en het middelbaar onderwijs. Onze leerlingen ontwikkelen zowel hun moedertaal als vreemde talen op een hoog niveau. Elk schools moment draagt bij tot taalontwikkeling.”

Een mens moet her behoorlijk polyglot zijn om zijn weg te vinden. Is dit niet Babylonisch?
Jan Luyten: (lacht) “Alles samen tellen we hier meer dan vijftig nationaliteiten. Dat is snel goed voor een 22 talen. Maar de drie talen zijn hier Nederlands, Frans en Engels. Maar het is wel zo dat bepaalde vakken in andere talen gegeven worden. En leerlingen kunnen lessen krijgen door lesgevers die bepaalde lesmomenten geven in native language. Juffen of meesters die precies die taal als moedertaal hanteren. Maakt het puzzelen soms best aardig maar tegelijk ook erg boeiend.”

Ik kan me voorstellen dat veel leerlingen niet meteen hier om de hoek wonen? Hoe wordt dat geregeld? Hebben jullie een internaat?
Jan: “Elke dag worden sommige leerlingen opgehaald vanuit de regio Brussel tot in de buurt van Eindhoven in Nederland. We hebben zelf geen internaat maar we werken goed samen met een internaat in het Turnhoutse. En we hebben zelfs een eigen kinderopvang, natuurlijk niet slecht op het vlak van rekrutering van leerlingen.”

Wat hier ook snel opvalt is het aanbod aan mogelijkheden voor jullie leerlingen. Een school met een eigen zwembad, buitensportterreinen… Ga er maar aanstaan?
Jan: “Wandel even mee. In het zwembad wordt er wekelijks zwemles gegeven. Een luxe als je geen extra busreizen moet organiseren. We hebben ook een meer dan uitgebreide bibliotheek in de drie talen. Die wordt op punt gehouden door gemotiveerde leerkrachten en dito vrijwilligers. Onze muziekklas mag ook gezien worden. En neen, ik ga hier geen Jerry Lee Lewis doen op de piano. De creaklas is best goed ingericht. En we doen ook veel buitenactiviteiten. Zo sleutelen we aan de aanleg van een heuse tuin.”

Mevrouw Van Opstal, ik hoor dat het hier in de middelbare school momenteel druk is omwille van een bevraging over wel of niet gsm-gebruik. Over die uitslag gaan we ons niet uitlaten. Maar hoe gaat het als de leerlingen hier de poort achter zich sluiten?
Tinne Van Opstal: “In de oriëntatiegraad (zesde en zevende jaar) zijn een aantal gemeenschappelijke basisvakken verplicht voor alle leerlingen. Daarnaast moeten de leerlingen een aantal vakken kiezen. Het curriculum van de Europese scholen is zodanig gestructureerd dat leerlingen op ieder moment in hun academische carrière weer terug kunnen keren naar hun eigen, nationale systemen.”

Op jullie lijstje alumni prijken behoorlijk wat invloedrijke mensen in diverse geledingen van de maatschappij.
Jan: “Klopt, je kent uiteraard zangeres Victor Lazlo nog wel of chef Peppe van La Botte, maar er zijn er veel meer, van Londen tot Tokyo en van Rio de Janeiro tot New York. En het hele leuke is dat die echt staan te popelen om als het kan – zoals nu – weer langs te komen.”