Holven heeft weer een velodroom

De Nacht der Naastenliefde in het Antwerpse sportpaleis is al lang vervangen door optredens van stembanden in allerhande gradaties van bekwaamheid. Het Gentse Kuipke, dat bruist nog elke winter. Maar ook in Geel was er ooit een velodroom. Niet zomaar een piste, maar de grootste niet-overdekte wielerpiste van het land. Zo groot zelfs dat er op het binnenplein kon gevoetbald worden. Omdat de piste zo groot was, bood het mogelijkheden om er wedstrijden achter en met zware motoren te organiseren. Niemand minder dan den Antwerpsen duivel Jan Olieslagers — renner, motorrijder en luchtvaartpionier — racete hier ooit rond. Na WOII was er een criterium met de al even legendarische Rik Van Steenbergen. Begin jaren ’60 werd de piste afgebroken om plaats te ruimen voor een nieuwe woonwijk.

Johan, jij bent ongetwijfeld te jong om de piste nog effectief gekend te hebben?
Johan Alen: “Inderdaad, er zijn enkel nog twee straten die naar de piste verwijzen. Wat ik ervan gehoord heb, is dat het geen houten piste was, maar eentje uit beton. Ze was wel enorm groot. In het begin van de jaren ’60 was ze versleten en werden er huizen gebouwd. Ik laat me vertellen dat er in sommige tuinen nog stukken beton van de originele piste gebruikt zijn als verharding.”

Maar je hebt wel enige affectie met fietsen?
“Volgens mijn moeder kon ik al fietsen voor ik kon lopen. (glimlacht) Toen ik 15 was, sloot ik me aan bij een groep van de Geelse Wielertoeristen. Tegenwoordig ben ik lid van de fietsclub van KWB Larum. Ook mijn verplaatsingen van en naar het werk doe ik altijd met de fiets, heen en terug telkens 10 km. Weer, wind noch sneeuw kan me deren. En met vrouwlief doe ik graag meerdaagse fietstrips.”

Je bent ook voorzitter van de Geelse Fietsersbond?
“Dat is tien jaar geleden begonnen, maar het vlot goed. We tellen nu zowat 12 bestuursleden die maandelijks vergaderen om nieuwe agendapunten te bespreken. De aanleg van de fietstunnel op de Fietsostrade is één van onze realisaties.”

Hoe ben je eigenlijk op het idee gekomen om aan dit project te beginnen?
“Dat was iets wat me al langer door het hoofd spookte. Vroeger had je her en der van die ‘fietscrossparcourkes’ waar jong volk zich kon uitleven. Toen het stadsbestuur uitpakte met Burgerprojecten, kwam daar de klik. Waarom zouden we daar niks op poten zetten? Er was ruimte, de gronden waren eigendom van de stad, het was een rustige buurt… Maar ik wilde wel meteen de buurt mee in bad trekken. Mijn overbuur Ian stapte vlot mee in het verhaal samen met Koen en Gert. Ook Chiro Holven was meteen enthousiast. Eerst gingen we briefjes posten, maar later gingen we persoonlijk aanbellen en dat werkte. Meteen was er een hele ploeg bereid, al hadden we nog wel een administratief parcours af te leggen.”

Maar uiteindelijk kon de spade in de grond?
“Dat was ongelooflijk! Een ploeg van 25 man stond ’s ochtends om 8 uur klaar met de spade in de hand en nog voor de noen was de klus geklaard. Ter plaatse werden kenniskringen gemobiliseerd en alle creativiteit kwam boven water. Wat uiteraard resulteerde in een openingsfeestje voor de helpers. Wel leuk was dat we de foodtruck van een ander geselecteerd project meteen op bezoek kregen. Dat was een foodtruck die was opgestart binnen de kansarmenwerking. En nu blijkt ook dat de hele buurt vragende partij is om samen meer van dergelijke zaken op poten te zetten.”

En het plan heeft succes?
“Het jonge volkje laat zich de mogelijkheden best smaken. Crossen en hossen over de paadjes en stunten op de heuveltjes, het zal van alle tijden zijn, zeker?”

Ik kan me voorstellen dat er bij iemand als jij nog wel meer ideeën in de koker zitten?
“Op fietsvlak zou ik onze werking van Fietsersbond Geel in de deelgemeentes willen versterken. De lokale mensen kennen de situaties nu eenmaal het best. En in onze eigen wijk zijn we ondertussen een Tuinstraat geworden. We hebben al eens tagetes ofte Afrikaantjes ofte stinkertjes gezaaid onder de bestaande bomen. Nu broeden we op de aanplant van enkele bijkomende lindes en groene inkompoorten over de straten.”