De Vulkaaneifel houdt je ook 's winters warm

Daun ligt centraal in de Vulkaaneifel. Ik ken het stadje maar eigenlijk ook niet. Enkele keren vertrok ik er al met een groep fietsers voor de Maare-Mosel-Radweg, een 55 km lange fietsweg over een geasfalteerde spoorweg tussen Daun in de Eifel en Bernkastel-Kues aan de Moezel. We laten ons dan droppen aan het station van Daun en nemen daar de fietsweg die voor het grootste gedeelte lichtjes bergaf gaat. Tot nu waren de wat trieste stationsomgeving en het prachtige viaduct een beetje verder mijn enige aanknopingspunten met Daun. Tijd om daar verandering in te brengen.

GASONTPLOFFINGEN
De Vulkaaneifel dankt zijn naam aan de vulkanische activiteit die het landschap heeft gevormd. Getuigen daarvan zijn nog altijd de Maaren, meren die zich hebben gevormd in de kraters die het resultaat zijn van gasontploffingen die grote gaten in de bodem sloegen. Zo’n 60 miljoen jaren geleden begonnen de eerste vulkanen te werken. De laatste vulkaanuitbarsting dateert van 10.000 jaar geleden, in de geschiedenis van deze planeet niet eens zo gek lang geleden. Ondergrondse activiteit toont zich nog dagelijks in het plaatsje Wallenborn, waar een koudwatergeiser elk half uur een straal water zo’n 4 meter omhoog spuit.

DRIE MEREN BIJ MEKAAR
De bekendste stadjes in de Vulkaaneifel zijn Gerolstein, Manderscheid, Hillesheim, Nürburg – bekend van de autosportbaan Nürburgring – en dus Daun, meteen ook onze uitvalsbasis. Dat is niet toevallig want we willen wandelen langs de Maaren en in Daun liggen er drie bij mekaar: het Gemünder Maar, het Weinfelder Maar en het Schalkenmehrener Maar. De wandeling Maare-Glück bundelt die in één traject van 11 km. Perfect! De wandeling is trouwens een van de veertig zogenaamde HeimatSpuren.

WANDELINGEN GEBUNDELD
“Die wandelingen bestaan al verschillende jaren”, vertelt Angelika Krupp van de toeristische dienst GesundLand Vulkaneifel. “Twee jaar hebben we de rondwandelingen hier in de streek onder de merknaam HeimatSpuren samengevoegd.” Ze toont me de brochure waarin die allemaal staan. De kortste – de wandelweg Elfengrotte – is 2,4 km en de langste – De Grosser Dauner – is bijna 30 km. “De meeste wandelingen zijn tussen de 10 en 15 km. Allemaal zijn ze voorzien van een symbool dat je onderweg volgt.” We binden de wandelschoenen aan en gaan vanuit ons hotel in een gehucht van Daun op zoek naar het groene sympbool met de letters MG van MaareGlück. Dat vinden we al snel en na een korte klim spreidt het Gemünder Maar zich voor ons uit. Het is het kleinste meer van de drie die we zullen passeren.

GOUDKLEURING SPEKTAKEL
De zon schijnt en de bladeren van de bomen beginnen stilaan te verkleuren. Dat levert bij momenten een goudkleurig spektakel op. De signalisatie onderweg is perfect. Onze wandeling loopt deels gelijk met de Eifelsteig, een langeafstandswandelweg van 313 km tussen Aken en Trier, dwars door de Eifel. Die Eifelsteig werd in 2015 verkozen tot mooiste langeafstandswandelroute van Duitsland. Onze rondwandeling zou ook in deze verkiezing niet misstaan. We passeren een omheinde groeve met bordjes die ten strengste waarschuwen om de site te betreden. Beneden zie ik bergen lavastof liggen die uit de zichtbare, zwarte lavalagen is gegraven. Geen idee waarvoor het goedje wordt gebruikt, maar het doet er opnieuw aan herinneren dat we in de Vulkaneifel zijn.

DODENMEER
Het Weinfelder Maar komt in zicht. Een infobord leert dat dit meer ook de naam Totenmaar (Dodenmeer) draagt en geeft daar twee verklaringen voor. Door de grote diepte is er weinig tot geen watercirculatie tot de bodem waardoor er ook geen zuurstof rondgaat. En de tweede verklaring vindt zijn oorsprong in het verdwijnen van het dorp Weinfeld. Door een pestepidemie in 1512 werd het dorp verlaten en verdwenen ook de huizen, op een kapel na. Dit bijzondere gebouw staat er nog altijd en wordt ook nog gebruikt voor diensten. Errond ligt een kerkhof waar ook anno 2022 mensen worden begraven. Het dodenmeer doet zijn naam alle eer aan.

MERENRONDVLUCHT
Op naar het derde en laatste meer. Dat bereiken we na het kruisen van een drukke weg. Op dat moment scheert een sportvliegtuigje over de toppen van de bomen. Het is net opgestegen vanop de Flugplatz Daun-Senheld, een klein vliegveld met één landingsbaan. Ik zoek het even op en zie dat ze ook rondvluchten over de streek organiseren. Voor 49 euro per persoon boek je er een merenrondvlucht van zo’n kwartier.

TIJD VOOR EEN TERRAS
We komen aan in Schalkenmehren, een levendig dorp met winkeltjes en horeca aan het gelijknamige meer, en zetten ons op een terras in de zon. Het is midden oktober en we beseffen hoeveel geluk we hebben om net dit weekend uit te kiezen. Een krijtbord prijst Federweisser aan. We bestellen een glas van deze troebele, net gegiste wijn en een pint Eifeler Landbier. Kwestie van de lokale ondernemers te steunen. Op de terugweg passeren we de Dronketurm, een 11m hoge toren die in 1902 werd gebouwd op de 560m hoge Mäuseberg. Boven heb je een panoramisch uitzicht over de omgeving. De avond valt bijna wanneer we weer bij ons hotel zijn. Een snelle douche en dan de benen onder tafel. Dat hebben we wel verdiend.

BEKROONDE VULKAANTAART
De volgende dag lopen we het stadje in en dat doen we via het Kuurpark. Daun is een erkend kuuroord en het park toont zich als een van de rustbrengers voor lichaam en geest. Centraal ligt een grote vijver met fontein. Koppels hebben zich samengezet, terwijl de kinderen zich op de speeltoestellen amuseren. Het winkelaanbod is zeer uitgebreid en opvallend genoeg ontbreken de ketenwinkels die je in de meeste Duitse centra tegenkomt. Het is dat we net al een fors ontbijt achter de kiezen hebben, maar anders hadden de zoetigheden van Conditorei Schuler ons beslist kunnen verleiden. Een uithangbord maakt reclame voor een Vulkantorte (vulkaantaart). De zaak werd enkele jaren geleden door een landelijk radiostation uitgeroepen tot een van de beste eetzaken van de regio Reinland-Pfalz.

GOEDE ARCHITECT
Enkele keren al fietste ik in Daun over het 30m hoge en 103m lange viaduct dat deel uitmaakt van de Maare-Mosel-Radweg. Nu zie ik dit imposante bouwwerk, dat dateert van 1909, ook eens vanaf de onderkant. Het moet een goede architect zijn geweest die dit meer dan 100 jaar geleden heeft bedacht. De zon schijnt opnieuw en we zetten ons op een terras voor een afsluitende thee. De HeimatSpuren-wandelgids telt 39 wandelwegen die we nog niet hebben gedaan. We kunnen ons dus nog herhaalde keren komen verwarmen in de Vulkaaneifel. 

www.gesundland-vulkaneifel.de 

MEER INFO 
www.happyweekends.be