Sylvia Tops tekent na tien jaar haar 26ste stripverhaal

Het stond in de sterren geschreven dat Sylvia nooit kapster of verkoopster in een winkel zou worden, hoewel ze daarvoor wel een opleiding had gevolgd. “Ik wilde tekenen, al vanaf het moment dat ik als kleuter een krijtje kon vasthouden. Mijn leerkrachten zagen daar iets in en spoorden me aan om naar de tekenacademie te gaan, maar dat wilde ik niet. Ik wil zelf tekenen, niet wat anderen zeggen dat ik moet doen.”

Hoe ben je dan, zonder specifieke opleiding, in het striptekenen gerold?
Sylvia Tops: “Het is begonnen toen ik dertien was. Op Ketnet speelde het feuilleton ‘de Elfenheuvel’. Ik vond het zo leuk dat ik die figuurtjes ben beginnen tekenen en ik verzon er meteen een verhaaltje bij. Dat mini-albumpje stuurde ik naar Ketnet. ‘Je weet maar nooit’, zei mijn moeder. Enkele weken later kreeg ik telefoon van de zender. Niels Destadsbader, die in de Elfenheuvel meespeelde, vond mijn tekeningen zo goed dat hij ze in een uitzending wilde laten zien aan de kijkers. Even later hoorde ik hem op televisie zeggen: ‘Dit stripverhaal is zo goed, Sylvia, je moet daar je job van maken.’ En ik heb naar hem geluisterd.” (glimlacht)

Hoe ben je dan bij je eigen stripfiguren geraakt?
“Ik kon natuurlijk die figuren van de Elfenheuvel niet blijven kopiëren. Het was mijn hond Lou die me inspireerde. Rond hem heb ik een heel team gebouwd met figuren die ook allemaal in het echt bestaan. Olivia is gebaseerd op mijn moeder. Altijd nieuwsgierig, magazines lezen en steeds op zoek naar de nieuwste mode. Boeh is de computerfreak en herleidt alles tot wetenschap. Wat hij niet kan verklaren, daar is hij bang van. Alex is de sterke man en repareert alles wat stuk is. De mannen zijn allebei geïnspireerd op mijn ooms. Ik tekende ook mezelf, dat is Kim geworden. Altijd aan de slag met kunst en animatiefilms. Kim is ook geïnteresseerd in paranormale verschijnselen, daar kan je in een stripverhaal veel mee doen. Oliver is er gaandeweg bijgekomen, hij wordt het vriendje van Kim. En dan is er mijn hond Lou natuurlijk. Een slim baasje, voortdurend bezig met zijn voornaamste hobby: eten. Lou kan ook schilderen en dat is niet verzonnen.”

Hoezo, Lou kan schilderen? Een hond kan toch geen penseel vasthouden?
“Dat denk je maar. Lou is altijd bij mij in de buurt als ik aan het werk ben en kijkt dan aandachtig naar de tekeningen. Op een dag duwde ik een penseel in zijn pootjes, gewoon om te zien of er iets van kwam. Hij begon meteen met het schilderen van strepen op een blad, in alle kleuren. Weinig mensen geloven dat maar het is echt zo. Zelf werk ik met acrylverf maar voor Lou heb ik wijselijk toch maar waterverf aangeschaft. In de stripverhalen heeft Lou ook een belangrijke collectie: van alle schurken die Team Lou overmeestert, scheurt hij een lap uit hun broek.”

Waar haal je de inspiratie voor je verhalen?
“Een stripalbum begint uiteraard met het uitschrijven van een scenario. Meestal heb ik een aanknopingspunt zoals bijvoorbeeld een oude legende van Heultje. Dan zoek ik in archieven naar meer informatie en heb ik de verhaallijn meteen te pakken. Ook dorpsgenoten of bedrijven vragen al eens of ze een keertje in een stripverhaal mogen meedoen. Soms krijg ik ook een echte opdracht, zoals van de stationschef in Kalmthout die tot aan zijn pensioen in zijn stationsgebouw een heus Suske & Wiske-museum had gemaakt. Het verjaardagalbum dat binnenkort wordt voorgesteld is er gekomen op vraag van een kapster. Als het storyboard helemaal in mijn hoofd zit, begin ik aan de tekeningen. Ik teken nog altijd de figuren met potlood, het inkleuren en de tekstballonnen gebeuren nu met de computer. Maar ik koester de eerste vijf albums die ik nog met waterverf heb ingekleurd.”

Welke dorpsfiguren komen er nog voor in je albums?
“De burgemeester speelt graag mee en ook het muziekgroepje The New Blabbers van Westerlo. Zij hebben me trouwens ook al gevraagd om in hun band mee te zingen maar dat heb ik nog niet toegezegd. Je bent dan veel van huis en ik wil liever tekenen. Ik volg momenteel wel een opleiding als stemactrice. Dat zal ik nodig hebben als mijn volgende project definitief vorm krijgt.”

Een nieuw project? Vertel!
“Ik werk aan een animatiefilm. Het verhaal gaat over de Beddermolen waar de oudste legende van Westerlo zich afspeelt. Het is een kortfilm en ik teken alles zelf. Daar wil ik echt goed in worden. Het betekent 25 tekeningen per seconde filmbeeld, zoals de oude tekenaars van de Disney Classics het deden. Er staat ook nog een knuffelversie van mijn hond Lou op het programma. In de tien jaar dat ik bezig ben, heb ik al heel wat stappen gezet maar het kan nog altijd beter.”

Zijn er nog meer legendes die in je strips verteld worden?
(enthousiast) “Oh ja, zelfs die niet eens heel oud zijn. Ik maak zoveel mee. Op één van de signeersessies kwam er een oudere mijnheer op me af die wat bezorgd keek. Hij vroeg of Team Lou, dat in de stripverhalen alles kan oplossen, ook in het echt bestaat. Toen vertelde hij me het verhaal van het spookkasteel. Iedereen in Westerlo kent het witte gebouwtje dat er al jaren verkommerd bijstaat en de mijnheer die me aansprak, kent het hele verhaal ervan. Ik heb dat verwerkt in de strip ‘de Spookachtige City-trip’. Team Lou heeft de spoken kunnen vastzetten waar ze oorspronkelijk zaten maar als de klok opnieuw dertien keer slaat op het middernacht-uur, dan kunnen ze weer loskomen. Westerlo wacht dus in spanning af!”

Een goed stripverhaal heeft codes, hoe pas jij die toe?
“Eén van de belangrijkste is dat in de laatste tekening van elke bladzijde er iets spannends gebeurt zodat de lezer meteen goesting krijgt om de pagina om te draaien en verder te lezen. Ik teken ook vaak in de achtergrond figuurtjes of objecten die later in het verhaal een belangrijke rol krijgen en op de voorgrond komen. En Team Lou is natuurlijk tijdloos, we worden niet ouder. Of ik ook karakters of gebeurtenissen laat vastleggen, voor als ik Team Lou niet meer zelf zal of kan tekenen? Ik weet dat Willy Vandersteen aan zijn opvolgers heeft opgedragen dat Sidonia en Lambik nooit mogen trouwen. Maar zelf ben ik daar nog niet mee bezig. Ik weet alleen dat Oliver altijd het vriendje van Kim zal blijven.”

Je tekent ook de Goednieuwsstrips voor Gazet Van Antwerpen. Hoe pak je dat aan?
“Klopt, tweemaal per week krijg ik van de krant een foto die lezers hebben ingestuurd en die ik moet ‘verstrippen’. Ik tel eerst het aantal personen, ik wil het niet meemaken dat ik in de verstripping iemand vergeet. (lacht) Het verhaal dat erbij verteld wordt, inspireert me om de achtergrond op te fleuren met bijvoorbeeld een verjaardagstaart of een teletijdmachine. Het is leuk om te doen.”

Wie zou je nog eens graag ‘verstrippen’?
“Ik heb geen idolen of zo maar als ik van één persoon een tekening zou mogen maken, dan zou dat Nicholas Arnst zijn. Hij is de goochelaar die in 2013 de halve finale haalde van Belgium’s Got Talent. Goochelaars en striptekenaars hebben veel met elkaar gemeen. Wat Nicholas met zijn goocheltrucs doet, doe ik met mijn tekenpen. Wij kunnen allebei door de kunst van de magie de mensen even de realiteit doen vergeten.”

MEER INFO
Je kan Team Lou volgen op Facebook. Het jubileumfeest vindt plaats op zondag 17 juli 2022 in het ontmoetingscentrum van Zoerle-Parwijs, van 13 tot 18 uur. Het filmpje met Niels Destadsbader is nog altijd te bekijken op de Facebookpagina van De Elfenheuvel.