Studentes lanceren autismevriendelijkheid in de jeugdwerking

Autisme, geen mens die er nooit van gehoord heeft. Heel wat mensen hebben er dagelijks mee te maken op diverse momenten. Toch blijft het vaak een onbekende waar het moeilijk is om mee om te gaan. Dat zal alvast niet aan Kristel Binnemans en haar team van ’t pASSt liggen. Via de vzw en haar privé-praktijk begeleidt ze 80 à 90 mensen.

Hoe ben jij bij deze werking betrokken geraakt?
Kristel Binnemans: “Dat is eigenlijk out of the blue gekomen. Ik had mijn achtergrond als sociaal verpleegkundige en ik heb me voortdurende bijgeschoold. Educatieve benadering van autisme, een graduaat auticoach, loopbaan coaching, verbindende communicatie,… Noem maar op. Niemand heeft me ooit een opdracht gegeven. Ik dacht bij mezelf: er is niets, dus ofwel blijft dat zo ofwel doen we iets. Ik kreeg en krijg zoveel energie door de komst van de mensen. Ze geven me de energie om ’s morgens uit mijn bed te vliegen.”

Ik kan me voorstellen dat autisme zich op diverse vlakken manifesteert?
“Een van onze gasten zei me ooit: ‘Ik zou graag een vriend hebben om eens weg te gaan en een pint te gaan drinken.’ Mensen met autisme kunnen meegaan in een proces als er duidelijk gecommuniceerd wordt. En als er problemen opduiken is het een uitdaging om het op te lossen. Voorspelbaarheid en duidelijkheid creëren is erg belangrijk. Stel: jij komt hier vandaag aan en een autist die je verwacht, merkt dat je een kwartier te laat bent. Die denkt dat je hem niet moet. Duidelijk maken dat je of een lekke band had, of je gsm vergeten, of dat er iets anders gebeurd was… Dat is niet eenvoudig. Verbeelding is voor hen heel lastig. Net als verwoorden wat er in hun hoofd leeft.”

Yinthe, Noralie, Marieke, Lauren, Julie en Pauline, jullie zijn student Sociaal Werk aan Thomas More Geel. Jullie drive komt vanuit het jeugdwerk. Loopt er daar iets mis?
Studenten: “Drie van ons zijn via Chiro actief bezig in de jeugdwerking. We merken toch op dat er verkeerd naar autisme gekeken wordt. Het is echt een verhaal van onbekend is onbemind. De stereotypen waarmee er naar mensen met autisme gekeken wordt, kloppen niet met hoe het in de realiteit is.”

Vertel!
“Je merkt het aan een veelheid van kleine dingen. Soms komen er op te korte tijd te veel prikkels binnen. Dan moet je tussenkomen en daarna lukt het meestal weer wel. Vaak gaat het ook om specifieke noden. We gaan de eerste keer mee op kamp, wat ga ik daar eten? Wat ga ik daar van lusten? We hadden ooit een meisje mee op haar eerste kamp, op de derde dag wilde ze weten wat we de volgende dag gingen doen. Gelukkig was ze mondig genoeg om dat te uiten en de rest van het kamp verliep vlekkeloos. Wij krijgen ook iemand met autisme in de leidinggroep, dat vergt het nodige overleg, maar dat lukt! Dat zijn de stappen die we willen zetten.”

Jullie hebben een Toolkit ontwikkeld met daarin de nodige tips en tricks hoe om te gaan met autisme?
“Daar komen fiches in met tips voor de leiding. Over hoe ze beter, praktijkgericht om kunnen gaan met autisme. Maar al deze tips mogen ook duidelijk opgehangen worden voor alle leden. Iedereen kan er het zijne uit bijleren. Voor de leiding moet dit een hulpmiddel zijn want we merken binnen onze eigen jeugdbeweging dat het moeilijk is wanneer enkele kinderen extra noden hebben. Soms ontstaan pesterijen gewoon door onwetendheid. Er zit ook een leuk spel bij dat de trigger moet zijn voor verdere verdieping. Onze Toolkit kan voor iedereen meer duidelijkheid brengen. Als ideaal toekomstbeeld zien we dat steeds meer kinderen met autisme kunnen meedraaien binnen de jeugdbewegingen, ook zij die er voordien veel moeite mee hadden.”

Hoe gaan jullie de Toolkit aan de man/ vrouw brengen?
“Ons werk is gebaseerd op resultaten die we ontvingen naar aanleiding van een enquête die we over het Vlaamse land verspreid hebben. Ook het boek ‘Geef me de Vijf’ was een inspiratiebron. We gaan met de verspreiding beginnen in Geel, maar het zit er in dat we het veel breder gaan uitbreiden.”