Talent van eigen bodem

Silke Bastiaensen mikt op derde Belgische titel in het zand van Lille

Gepubliceerd: 26 januari 2023  |  Door: Bert Huysmans  |  Onderox editie: 227

TIELEN/LILLE — Wielrenster Silke Bastiaensen (23) uit Tielen won het afgelopen jaar als G-sporter zowat alles wat er te winnen valt. Het komende jaar heeft ze dus heel wat titels en bijhorende wielertruien te verdedigen. Te beginnen met de Krawatencross in Lille, waar begin februari haar Belgische titel op het spel staat.

Silke Bastiaensen is een veelwinnaar. Sinds haar eerste wedstrijd in 2012 viel ze nog maar één keer naast het podium bij de G-sporters. En haar derde plaatsen zijn dan ook nog eens op enkele vingers te tellen. Het komende kalenderjaar verdedigt ze maar liefst vijf titels: ze werd Belgisch kampioen veldrijden, tijdrijden en op de weg. En kwam als eerste over de meet tijdens het Vlaams Kampioenschap in het veld en op de weg.

Laat ons beginnen bij het begin, Silke. Hoe ben je wielrenster geworden?
Silke Bastiaensen: “Vroeger was zowat heel mijn familie supporter van Bart Wellens. Mijn broer is ook zelf beginnen crossen en ik ging al van jongsaf mee. Ik turnde vroeger, maar daar ben ik mee gestopt. Ik moet toen 12 jaar geweest zijn. Het was in Lille dat ik in die periode aan een initiatie veldrijden ging meedoen en daarna nog eentje in Vorselaar. Ik had de smaak meteen te pakken. Mijn eerste koers was in Arendonk, op de weg. Dat was een wedstrijd georganiseerd door Liesbeth De Vocht (oud-wielrenster, nvdr.). Ik had aan mijn vader een fiets gevraagd. Ik kreeg er één, als het niet was om hem maar een paar keer te gebruiken. Hij heeft die fiets dus niet terug moeten verkopen. (lacht) Ik ben er zelfs helemaal door opengebloeid.”

Wat vind je er zo leuk, aan fietsen?
(Denkt na) “Het geeft me rust. Het is een goede manier om te genieten van de natuur. En het is gewoon leuk om te doen. Ik denk niet dat ik al ooit tegen mijn goesting op de fiets ben gestapt. Of het moest echt heel slecht weer zijn. Maar dan train ik meestal op de rollen.”

Hoe vaak train je zo per week?
“Dat varieert heel erg. Nu zit ik bijvoorbeeld in de voorbereidingsperiode richting het BK in Lille. Dan is het altijd wat intensiever. Als er geen wedstrijden zijn die week, dan train ik 3 à 4 keer. Als er wel een wedstrijd is dan 2 à 3 keer.”

Je hebt het afgelopen jaar zowat alle kampioenschappen gewonnen. Ga je die titels allemaal kunnen verdedigen?
“Ik ga mijn best doen.” (glimlacht)

De eerste afspraak is Lille, een thuiswedstrijd voor jou?
“Absoluut! Het kan mijn derde Belgische titel worden in het veld. Maar als ik win in Lille, wordt dat de mooiste overwinning uit mijn carrière. Ik ben er zeker van dat er veel supporters speciaal voor mij gaan komen kijken omdat het zo dichtbij is. Ik kom hier in de buurt ook vaak trainen.”

Zorgt het voor extra stress bij dat kampioenschap?
“Misschien een klein beetje. Maar ik leef wel echt voor de grote koersen. Het parcours moet me alleszins liggen. Ik hou wel van zand. Maar het is normaal dat je tijdens de kampioenschappen iets meer zenuwen hebt. Ik vind altijd dat dat wel meevalt, maar thuis zeggen ze toch wel eens dat het in de aanloop van zo’n belangrijke wedstrijd iets minder aangenaam is om bij mij in de buurt te zijn. (lacht) Op mijn werk (Silke werkt in een supermarkt, nvdr.) ben ik toch al een paar keer aangesproken over het BK in Lille. Ik hou wel van dat beetje extra druk. Ik kies ook altijd bewust voor de A-crossen waar er meer volk staat te supporteren. Andere meisjes kiezen net voor de B-crossen omdat ze meer rust willen.”

Kan je goed tegen je verlies?
“Dat valt wel mee ja. Ik probeer me gewoon altijd goed te amuseren. Dat blijft het allerbelangrijkste. Ik word vooral slechtgezind van dingen die je moeilijk in de hand hebt. Zo heb ik eens tijdens een cross in de aanloop van het Vlaams Kampioenschap mijn ketting gebroken. Dat was enorm frustrerend. Ik heb dan ook nog eens een hele week moeten zoeken naar de juiste ketting om het kampioenschap mee te rijden.”

Wat zijn jouw sterke punten als wielrenster?
(Denkt na) “Ik blijf altijd kalm. Ik heb een goede sprint in de benen en ik hou er wel van om een mentaal spelletje te spelen. Op een toffe manier uiteraard. Ik ga de andere meisjes echt geen stoten geven hoor.” (Glimlacht)

Is de G-sport erg veranderd de laatste jaren?
“Ik vind van wel. Toen ik begon, was er van G-sport eigenlijk nog geen sprake. In het begin was het ook echt nog een familiegebeuren waar iedereen elkaar kende. Bij de start gaf iedereen elkaar eerst een hand. Dat zijn zaken die wel niet meer gebeuren nu. Het is iets serieuzer geworden.”

Is er genoeg aandacht van het grote publiek voor G-sport?
“Er is doorheen de jaren wel duidelijk meer aandacht gekomen in de media. Dat mag wat mij betreft altijd nog wat meer zijn, maar je merkt wel dat er een duidelijke stijgende lijn is. Hier en daar eens een samenvatting van een kampioenschap op televisie tonen, dat is misschien wel een goed idee.”

Je bent in 2018 al op de Special Olympics in Schotland geweest. Hoe was dat?
“Heel bijzonder, om verschillende redenen. Ik had bijvoorbeeld nog nooit gevlogen. En ik kende er mijn tegenstanders niet, dat vond ik eigenlijk wel leuk. Al was het er wel een stuk minder professioneel dan bij ons hier. Zo werd de wedstrijd daar gereden op een looppiste. Dat was ook een bijzondere ervaring. (glimlacht) Ik was ingeschreven voor drie wedstrijden, maar bij de laatste wedstrijd moesten we de organisatie toch nog overtuigen om me mee te laten doen. Ik heb dan uiteindelijk mee mogen doen tussen allemaal jongens. Ik werd er toch nog vijfde. Voordien had ik al goud en zilver gewonnen.”

Dit jaar trek je ook naar de Special Olympics in Berlijn.
“Klopt. In juni. Dat is na het BK in Lille mijn volgende grote doel. Ik heb me al laten vertellen dat het deze keer niet meer op een looppiste gaat zijn. (lacht) Het zou een vlakke race worden op een parcours dat vergelijkbaar is met de ChampsÉlysées in Parijs. Dat moet me wel liggen.”

Al die kampioenschappen die je al gewonnen hebt, zit er hier een rijke sporter voor mij?
(Lacht) “Helaas, in de G-sport wordt er geen prijzengeld uitgedeeld. Wij bekijken het puur als een hobby. We moeten dus al ons materiaal en ook onze reizen naar het buitenland allemaal zelf betalen. Mijn familie helpt me gelukkig in alles. Financieel, maar ook tijdens de wedstrijden. Mijn broer staat bijvoorbeeld samen met een kameraad in de materiaalpost en mijn mama is mijn verzorgster. Maar het blijft een hobby. Al let ik meestal wel op mijn voeding, zeker in aanloop van belangrijke wedstrijden. Anders eet ik wel eens een frietje hoor. En na het BK staat er zeker steak met frieten op het menu. Dat is een soort traditie geworden.”

Word jij intussen, met al die titels op je palmares, al vaak herkend op straat?
“Op straat niet nee. Maar in het crosswereldje kennen de meeste mensen mij wel en ik merk dat de supporters mij wel in heel Vlaanderen beginnen te herkennen. Vorig jaar vroeg een meneer mij of zijn kleinzoon met mij op de foto mocht, wat ik met plezier deed. Ik stond toen zelf te supporteren. Hij liet me toen een andere foto zien waarop ik zo’n jaar eerder al eens met zijn kleinzoon poseerde. Dat vond ik wel heel tof.”

Je begeleidt ook mee jonge wielertalenten.
“Inderdaad. Bij de wielerschool in Herentals begeleid ik de miniemen mee, dat zijn kinderen van 8 en 9 jaar. Ik ondersteun daar de trainer en help de kinderen als hun ketting er bijvoorbeeld af gaat. Ik doe dat nu een jaar of vijf in Herentals en sinds twee jaar ook bij mijn eigen ploeg (NetConnect Cycling Team, nvdr.).”

Ellen Van Loy, die binnenkort afscheid neemt bij de dames elite, is zowat jouw mentor?
(Enthousiast) “Absoluut! En één van mijn allerbeste vriendinnen! Ik heb haar in Mol leren kennen, bij de cross op het Zilvermeer. Zij was toen het parcours aan het verkennen. Als je mij kwijt bent op de cross, dan ben ik bij haar. (lacht) We hebben ook dezelfde trainer en ik ga vaak voor haar supporteren. Maar Oostmalle gaat haar laatste wedstrijd worden. Dat wordt een emotioneel moment, ook voor mij. Het is altijd een droom geweest om bij haar in de ploeg te rijden, maar dat zal helaas niet meer lukken.”

Wat zijn je andere toekomstdromen nog in de sport?
“Zoveel mogelijk kampioenschappen winnen. Misschien eens een wereldkampioenschap rijden, dat zou ik wel leuk vinden. En met een medaille terugkeren uit Berlijn.” 

MEER INFO
De Krawatencross in Lille vindt plaats op zondag 12 februari 2023. Om 12.15 uur verdedigt Silke haar Belgische titel. Om 13.45 uur starten de elite dames en om 15 uur de elite heren.

Meer lezen van Bert Huysmans
Foto's gemaakt door Romi Vosters
Meer lezen over
sportolympische spelen

Meer Talent van eigen bodem

Wil je op de hoogte blijven?

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.