Talent van eigen bodem

Met actrice Lien Thys terug naar 1985

Gepubliceerd: 26 januari 2023  |  Door: Suzanne Antonis  |  Onderox editie: 227

BEERSE — 2023 wordt voor actrice Lien Thys (29) een bijzonder jaar want ze zal een sprong maken naar 1985. De fictiereeks over het jaar waarin ons land in de greep was van de Bende van Nijvel is een coproductie van VRT en RTBF en Lien speelt daarin haar eerste televisierol. Maar Lien Thys is veel meer dan wildebras Chantal in dit verhaal. Als tiener acteerde ze al bij Kaaiman, de broedplaats voor jonge theatermakers in De Warande en met de theatervoorstelling ‘Apenverdriet’ stond ze naast Tania Van der Sanden, één van haar grote voorbeelden.

We zochten Lien op in een koffiebar in Antwerpen, de stad waarvan ze haar thuisbasis heeft gemaakt. “Maar ik kom nog vaak naar Beerse”, begint ze meteen. “Mijn familie woont er en af en toe moet ik het drukke stadsleven met al haar prikkels kunnen inruilen voor rust.”

Zelf ben je te jong om dat beroerde jaar 1985 te hebben meegemaakt maar kende je de Bende van Nijvel voordat je gecast werd voor deze televisieserie?
Lien Thys: “Er is over die periode ook na de jaren tachtig veel te doen geweest omdat de zaak nog steeds niet is opgelost. Het zit echt in ons erfgoed. Ik vind het vooral een intrigerende zaak omdat het zich afspeelde in de hogere regionen van onze samenleving. Er lopen nog altijd mensen rond met bloed aan hun handen, waarvan niks bewezen is. Uiteraard ben ik me erin gaan verdiepen, hoewel ‘1985’ over veel meer gaat dan de Bende van Nijvel.”

Kan je het verhaal even schetsen?
“In acht afleveringen volgen we drie twintigers in de jaren tachtig. Vicky studeert aan de VUB Rechten, Marc en Franky volgen een opleiding als rijkswachter. Ongewild raken ze alle drie betrokken in de zaak rond de Bende van Nijvel waar ze niet meer uit geraken. Daardoor komt er in hun privéleven ook veel op het spel te staan. Het verhaal gaat dus ook over vriendschap en liefde in een woelige periode. De reeks kon rekenen op de sterke scenarist Willem Wallyn en fantastische regisseur Wouter Bouvijn die ook de waargebeurde feiten van de misdaden hebben meegenomen.”

Welke rol heeft Chantal in de reeks?
“Chantal is de vriendin van Vicky maar is totaal anders van karakter. Waar Vicky erg verantwoordelijk is en hard studeert, is Chantal een wildebras die graag de campusfeestjes afschuimt en het met haar studies niet zo nauw neemt. Het zijn wel twee stoere vrouwen met een flinke dosis activisme. Mona Mina Leon, de actrice die Vicky speelt, is ook in het echte leven een vriendin. Dat was heel fijn. Als actrice moet je vaak dingen kunnen verbeelden zoals vriendschap die je voelt of onvoorwaardelijkheid. Dat was een lijn die wij niet meer moesten zoeken want die was er tussen ons al. Het voelde heel vertrouwd aan.”

Heb je na die extra inkijk in de Bende van Nijvel een ander beeld gekregen van politie en justitie?
“Niet echt, in die tijd waren politie en rijkswacht nog twee aparte entiteiten, dan kan je niet vergelijken. Wat me wel is opgevallen, is dat die wereld toen een echt mannenbastion was. Ik ben blij dat het in 2023 anders is.”

We zullen even teruggaan naar 2018 toen je afstudeerde aan het RITCS. Welke acteerprestaties had je toen al op je naam staan?
“Mijn allereerste acteerervaring was bij Kaaiman in Turnhout. Mijn vriendin Ute uit Beerse had me een keer meegenomen naar de Warande. Ik ontmoette er veel inspirerende docenten en daar heb ik voor het eerst een soort van passie gevoeld die aansloot bij mijn leefwereld. Humor, emoties toelaten, je verbeelding aanspreken en op een podium transformeren waren echt mijn ding. Ook na de Kaaimanperiode bleef ik naar de Warande gaan om voorstellingen te bekijken en uiteindelijk heb ik er mijn beroep van kunnen maken.”

Kom je uit een artistieke familie?
“Helemaal niet, maar mijn ouders hebben me altijd gesteund in mijn keuzes. Nu nog komen ze regelmatig naar de voorstellingen waarin ik meespeel kijken. En zelfs wanneer ik zelf niet op het podium sta, gaan ze naar het theater. Dat zij nu die wereld oprecht leren kennen, vind ik superleuk. En gemakkelijk met verjaardagen en feestdagen, ik hoef nooit achter cadeautjes te zoeken. Ze zijn altijd blij met tickets voor theatervoorstellingen.”

Je secundaire opleiding volgde je in Sint-Victor in Turnhout. Stonden zij open voor je ambities om actrice te worden?
“Van echte ambitie kon je toen nog niet spreken, ik heb trouwens eerst een bachelor Taalen Letterkunde behaald vooraleer ik naar de acteeropleiding in Brussel trok. Maar wat ik bij Kaaiman toen deed, smaakte al wel naar meer. Ik ging audities doen en later naar repetities die tijdens de lesuren doorgingen. De school is altijd heel begripvol geweest dat ik soms lessen miste. Ze heeft ook de reputatie dat ze voor elke leerling apart bekijkt welk pad voor hem of haar het beste is.”

De opnames van ‘1985’ zijn achter de rug. In welke theaterproducties kunnen we je momenteel zien?
“De voorstelling ‘Feed me please’ is net in première gegaan. Het is een coproductie van Theater Antigone en Bronks en gaat over sociale media en de impact die dat op jongeren heeft. We zullen deze voorstelling spelen voor scholen. Daarna maak ik samen met Tim Bogaerts de voorstelling ‘RITEN’ die in maart in première gaat in Monty in Antwerpen en tijdens deze tournee zullen we ook in de Kempen passeren: op 20 april in Schouwburg Rex in Mol en op 3 mei in de Warande in Turnhout. Het stuk is een bewerking van Ingmar Bergman.”

‘RITEN van Ingmar Bergman, dat is een film uit de jaren zestig van vorige eeuw. Kan je daar anno 2023 nog iets mee?
“Oh ja, zeker. Tim en ik vinden zijn werk intrigerend. Inhoudelijk zijn die verhalen nog altijd relevant. We behouden de basisideeën en vertalen ze naar onze tijd en onze leeftijd. Het is trouwens niet de eerste remake die we doen. Eerder speelden we al ‘Na de repetitie’ van Bergman waarmee we in 2021 geselecteerd werden voor #nieuwjong op Het Theaterfestival.”

Speel je nog in andere gezelschappen?
“Met ‘De Mannschaft’ van Kempenaars Stijn Van de Wiel en Michai Geyzen speelde ik mee in ‘John & Jane’ en nog in de Kempen mocht ik bij Kaaiman samenwerken met Theater Stap. Dat was een bijzondere ervaring. Theater Stap is een gezelschap van acteurs en actrices die het syndroom van Down hebben. Ze spelen heel intens en zijn open en direct in hun communicatie. Als ze een mindere dag hebben, zal je dat ook merken in hun spel. Maar acteren is wel hun beroep en ze zijn erg professioneel.”

Je hebt met ‘1985’ voor het eerst geproefd van televisie. Wat is er anders dan bij theater?
“Qua acteren is het eigenlijk hetzelfde: je spreekt je verbeelding aan. Je wordt wel goed ondersteund door je regisseur zodat je je helemaal kan concentreren op je spel. De intentie waarmee je speelt is hetzelfde maar je slagkracht op het podium is groter. Het is een soort volumeknop die je hoger zet omdat je voor een zaal van tweehonderd man speelt. Of ik een bepaald ritueel heb voor ik de scène opga? Ik warm mijn lichaam en mijn stem op, maak een praatje met de andere spelers en ga nog een keertje naar het toilet. Eens ik op het podium mijn eerste zinnen hebt gezegd, ben ik vertrokken. Samen met het publiek maak je dan een trip van een uur. Dat is zo fijn aan theater: we gaan samen iets meemaken.”

Als je zelf naar een voorstelling of film gaat, bekijk je die nu met andere ogen?
“Neen, ik geniet zoals iedereen van een mooi verhaal, prachtige beelden en goeie acteurs. Ik probeer dan niet bezig te zijn met hoe iets in beeld is gebracht of hoe personages worden neergezet. Al kan ik wel omvergeblazen worden als ik een goeie acteur of actrice aan het werk zie.”

Die ben je in je eigen werk ook al tegengekomen. Wat leer je van iemand zoals Peter Van den Begin en Barbara Sarafian waarmee je in ‘1985’ speelt?
“Voor de televisiereeks hadden we geen draaidagen samen omdat mijn rol zich vooral afspeelde in en rond de universiteit in Brussel. Wat ik fijn vond, is dat ‘1985’ een coproductie is met de RTBF, met dus deels Franstalige acteurs en crew. Ik was wel met de Brusselse scene vertrouwd omdat ik daar gestudeerd heb, maar de Waalse scene kende ik veel minder. En daar zitten veel straffe acteurs!”

Nog even terug naar Beerse. Waar konden ze de tiener Lien vinden?
“Ik heb een fantastische jeugd gehad in Beerse. Ik was er bij de scouts en de turnkring en je kon me regelmatig vinden in het zwembad of de bibliotheek. Ook het jeugdhuis Korridor was een vaste stek. Ik vond er mijn eerste lief. Vandaag heb ik nog altijd een goeie band met de vriendinnen van de lagere school.”

Nu woon je in Antwerpen, wat zou je van de stad graag naar Beerse verhuizen?
“Ik woon in Borgerhout, dat is een zeer bruisende buurt waar veel gebeurt. De lekkere restaurantjes misschien? Dat mis ik in Beerse wel wat.”

En omgekeerd? Wat mag er van Beerse naar Antwerpen komen?
“De ongedwongenheid. In Beerse is er een aangenaam ritme om op te leven, de druk ligt er minder hoog. In een stad moet alles snel en veel zijn en je moet ook alles nog eens meegemaakt hebben. Als je in Antwerpen te voet naar de bakker gaat, voelt dat als tijdverlies want intussen mis je misschien iets interessants. Anderzijds hou ik wel van die veelheid aan cultuur en ik ga graag en veel naar theater. Maar dat maakt ook dat ik minder rust heb. In Beerse vind ik die rust wel.”

Tot slot: wat is de rode draad in alles wat je tot hiertoe in je leven hebt gedaan?
“Amai, dat is een open vraag! Maar ik denk dat ik het antwoord wel ken: ik ben heel graag omringd door inspirerende mensen want hen heb ik graag naast me op het pad dat ik ben ingeslagen. En dat pad wordt steeds boeiender.” 

MEER INFO
‘1985’ is elke zondag te zien op Eén en via VRT MAX. Op 3 april 2022 gingen de eerste twee afleveringen in wereldpremière tijdens de officiële competitie op het internationale seriefestival Canneséries.

Meer lezen van Suzanne Antonis
Foto's gemaakt door Bart Van der Moeren
Meer lezen over
cultuurtelevisie

Meer Talent van eigen bodem

Wil je op de hoogte blijven?

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.