Geert Briers, voorvechter van auteurs en boekenlezers

“Ik heb vijf jaar gewerkt bij Boek.be, jarenlang de organisator van de Boekenbeurs, en vervolgens vijf jaar bij uitgeverij Ballon Media. Nadien ben ik opnieuw aan de slag gegaan bij Boek. be, tot op de dag van de faling”, reconstrueert Geert zijn bochtige loopbaan. “Het is Easyfairs, de uitbater van Antwerp Expo, dat mij gevraagd heeft om een boekenevent te organiseren.”

Stond het met zoveel ervaring in het boekenvak niet in de sterren geschreven dat jij zelf ooit aan de knoppen van een literair evenement zou zitten?
Geert Briers: “Zelf had ik het niet meteen verwacht, eerlijk gezegd. Ik dacht dat met het verdwijnen van Boek.be het boekenvak een afgesloten verhaal zou zijn en had al evenmin gerekend op de komst van een ander breed publieksevent, laat staan op zo’n korte termijn.”

Daar zeg je wat: jij kreeg amper vijftien weken om het boekenfestival te organiseren. Waarom is die beslissing zo laat gevallen?
“Zolang Boek.be niet failliet werd verklaard, bleef een doorstart mogelijk. Als het zover was gekomen, zou het organiseren van de Boekenbeurs de eerste activiteit zijn geweest. Door de uiteindelijke faling kwam er wel ruimte vrij voor een andere organisatie, een andere beurs. Dat is Lees! geworden.”

Naast Antwerpen sprong ook Kortrijk op de kar met Boektopia. Wat heeft Lees! dat Boektopia niet heeft, of vice versa?
“Voor het evenement in Kortrijk heeft een aantal uitgeverijen de krachten gebundeld. Wij hebben méér partijen verenigd: de Vlaamse boekhandels en een heleboel uitgeverijen, distributeurs en importeurs. Dat is een ruimer speelveld. Die hebben allemaal de sense of urgency gevoeld om alsnog een groot evenement te organiseren, dat de traditie van de Boekenbeurs zou verderzetten. Wie had dat zien aankomen? Ik in ieder geval niet.”

ANDERE STEDEN

Waar ben ik in godsnaam aan begonnen? Hoe vaak heb je jezelf die vraag gesteld?
“In het begin geen enkele keer. Na een rondvraag wist ik al snel dat alle betrokken partijen het momentum wilden grijpen. Eenmaal de trein aan het rollen is gegaan, zijn er wel momenten geweest waarop ik dat heb gedacht, zij het op de meest positieve manier.”

De eerste editie bracht driehonderd signerende auteurs bijeen. Die hebben de beursvloer duidelijk gemist.
“Dat klopt. Tijdens corona verloren veel van die auteurs het contact met hun lezers. Boekvoorstellingen werden uitgesteld en vervangen door online varianten. Iedereen binnen het boekenvak heeft zich door de komst van Covid-19 anders moeten organiseren. Daar kwam nogal wat creativiteit bij kijken. Maar één ding is duidelijk: er is een grote knaldrang, zoals dat vandaag heet.”

Antwerpen bleef zo the place to be voor de hoogmis van de literatuur. Had dat niet net zo goed Turnhout of Herentals kunnen zijn, om maar twee sterk culturele steden te noemen?
“Ik sluit niets uit, maar geef ons nu eerst voldoende tijd om het festival kwalitatief neer te zetten. Volgend jaar gaan we naar de eerste ‘full edition’. Ons uitgangspunt is wel dat we een basis willen zijn voor samenwerking, met wie dan ook of waar dan ook.”

Maak dat eens concreet.
“Gebeurt er wat in een andere stad, dan kan die organisatie op termijn misschien ook een plaats krijgen op het Auteurspodium van ons festival. Waarom ook niet? Zijn er literaire groeperingen in Turnhout, bijvoorbeeld, die interesse hebben, dan zouden ook zij een rol kunnen spelen op ons evenement in Antwerpen. Alles is mogelijk.”

KEMPENSE AUTEURS

Lees! klokte af op 24.000 bezoekers. Tevreden? Of hadden het er best wat meer mogen zijn?
“Ik beschouw dat als een goede, kritische massa om verder op te bouwen. Maar nog belangrijker dan dat getal is de kwaliteit van ons festival. Uit de bezoekersenquête blijkt dat we veel ambassadeurs gewonnen hebben.”

Een kritische massa, noem je het zelf. Hoe kritisch was die massa?
“We moeten daar niet flauw over doen: sommige bezoekers hebben bepaalde uitgeverijen gemist. Ook de andere grondplanindeling heeft velen verrast. Maar kijk, niet alleen het boekenvak moet het verleden en de Boekenbeurs-traditie van zich afschudden, ook de bezoekers moeten dat doen. We vragen hen om mee te stappen in het nieuwe verhaal.”

Auteur David Van Reybrouck omschreef Lees! als een Boekenbeurs Deluxe. Dat moet dan weer deugd doen.
“Dat doet het zeker. Iemand anders had het over een Boekenbeurs Boutique. Ook dat vind ik een warme omschrijving.”

Nog een woord dat te pas en te onpas wordt bovengehaald: beleving. Viel er ook wat te beleven, naast het vertrouwde boekenaanbod?
“Absoluut. De beleving zit al meteen in onze naam: Lees! Dat uitroepteken staat niet voor een bevel, maar voor een vriendelijke aansporing tot actie. Met ons festival gaan we voorbij aan het woord boek. Verhalen vertellen, daar gaat het over. We gaan op zoek naar nieuwe manieren om een verhaal te vertellen.”

Wat dat laatste aangaat geeft Kempenaar Bart Van Loo alvast het goede voorbeeld. Hij vult volle zalen met een theatervoorstelling rond zijn laatste boek, De Bourgondiërs. Bedoel je het zo?
“Dat is precies wat ik bedoel. Idem dito met Tom Naegels. Met zijn boek over migratie trekt hij ook naar de bühne. Reken daarbij ook nog ‘spoken word’ en ‘slam poetry.’ Kortom, auteurs komen meer naar buiten. We sluiten ons daar graag bij aan.”

Nu we het toch over Kempense auteurs hebben: in welke mate waren die tijdens de eerste editie van het festival vertegenwoordigd?
“Er was alleszins een mooie afvaardiging. De Turnhoutse journalist Patrick Van Gompel, die zijn boek ‘Van onze verslaggever ter plaatse’ kwam signeren, trok veel aandacht, net als Walter van den Broeck. De Kempen verovert de wereld, zeg maar.”

KERSTKALKOEN

Je bent naast organisator van Lees! ook dichter en auteur. Gaat die combinatie jou makkelijk af?
“Zelf schrijven staat als gevolg van het boekenfestival al een poos op een lager pitje, maar het vuur brandt nog altijd. Ik werk momenteel aan een eerste soloroman. Dat ga ik blijven doen, maar ik moet mijn uitgever bij deze wel teleurstellen: die roman gaat wat later klaar zijn.” (lacht)

Straks is het Kerstmis. Hoe zien de feestdagen er voor jou uit?
“Ik hoop rond eindejaar zo weinig mogelijk mensen te moeten zien en zoveel mogelijk tijd te kunnen doorbrengen met de mensen rondom mij die ik liefheb. Ik ben nota bene pas grootvader geworden en ook dat vraagt de nodige tijd en aandacht. Ondertussen blijf ik wel schrijven, zij het op een andere manier. Ik ben namelijk een fan van schriftjes. Mijn huis ligt er vol van. Als straks het kerstlicht een mooie gloed werpt op onze kerstkalkoen, zou ook dat mij tot schrijven kunnen inspireren.”

2021 was niet meteen een jaar om over naar huis te — komt ie — schrijven. Wat wens je de wereld toe voor 2022?
“Dat we corona kunnen temmen en het gewone leven kunnen hervatten. De schaduw van het virus is lang genoeg alomtegenwoordig geweest. Ik hoop dat straks niets nog relatief is en alles weer nadrukkelijk mogelijk wordt.”

MEER INFO
www.geertbriers.be