Talent van eigen bodem

Chris Willemsen: stilaan terug klaar om de draad op te pakken

Gepubliceerd: 26 augustus 2020  |  Door: Peter Meulemans  |  Onderox editie: 201

ARENDONK –  Wie Chris Willemsen (48) zegt, denkt ongetwijfeld meteen terug aan die bewuste scène in ‘De Ronde’. Maar het cv van  de dwergacteur oogt veel langer. Denk maar aan de Crimi Clowns, waar hij samen met onder andere Luc Wijns en Manou Kersting  voor gitzwarte humor zorgt. Verder staan er verschillende passages vermeld bij ‘Auwch’, ‘Matroesjka’s’, ‘Wat Als’ en heel wat kortfilms. “Toch mag ik ‘De Ronde’ wel als mijn doorbraak bestempelen”, vertelt Chris.

Ik heb met de acteur afgesproken aan zijn appartement in Arendonk. Hier woont hij al meer dan tien jaar. De andere collega-acteurs uit het dorp zijn veelal richting Antwerpen of Gent en omgeving getrokken maar zolang de afstand geen probleem vormt, blijft hij liever in zijn geboortedorp. Zeker nu de rugklachten terug de kop opsteken.

Chris, net als vele acteurs en actrices kijk je ongetwijfeld met lede ogen naar het jaar 2020 en de stilstand in de sector?

Chris Willemsen: “Klopt. Het is erg rustig. Veel te rustig. Ik ben graag onder de mensen en dat loopt allemaal nogal stroef dit jaar. Bovendien duurt heel dat gedoe toch veel langer dan eerst gedacht. In het begin vond ik het best oké, even wat rust. Maar al gauw begon ik het gewone leven toch te missen. Ik vrees dat het wachten wordt op een vaccin alvorens we er volledig een streep kunnen onder trekken. Gelukkig had ik vlak voor de lockdown een fiets gekocht. ‘Reusje’ staat er achteraan op. Dus je kan niet missen, dat ben ik. (lacht) Vroeger reed ik vaak op de hometrainer in functie van de revalidatietrainingen. Maar er gaat toch niets boven de frisse buitenlucht.”

Revalidatie, zeg je? Wat is er precies gebeurd?

“Mensen met dwerggroei hebben vaak een vernauwd ruggenwervelkanaal. Tussen mijn vijftiende en achttiende heb ik daar wel wat mee gesukkeld. Via operaties kon men dat wel vrijmaken, rechtzetten en vastzetten maar het blijft allemaal nogal delicaat. Nochtans ging het dan vele jaren erg goed. Ik ben lange tijd vrij van pijn geweest en kon relatief goed stappen. Tot ik een viertal jaar geleden terug merkte dat alles weer stroever begon te gaan. Opnieuw onderzoeken, opnieuw operaties, zelfde probleem… Even ging het terug goed maar daarna zakte ik helemaal door mijn benen en bleek het allemaal goed fout te zitten in mijn rug. De zenuwbaan was beschadigd en ik moest terug onder het mes. Een incomplete dwarslaesie noemen ze dit nu. Het maakt dat ik moet revalideren en nu met een stok moet wandelen. Hopelijk kan ik nog een beetje progressie maken zodat ik nog iets beter kan stappen.”

In een ander interview brak je ook een lans voor cannabisolie. Kan je daar iets meer over vertellen?

“Door die operaties moest ik heel wat medicatie nemen. Best zwaar spul, spierontspanners. Ik had heel wat last van spierstijfheid en spasmen. En dat gaat natuurlijk samen met pijn. Aangenaam is dat niet en dus ga je op zoek naar alternatieven. Zo kwam ik bij medicinale cannabisolie. Maar dan kom je in een grijze zone terecht. In België is dat nog verboden maar je huisarts kan het wel voorschrijven. Enfin, via via ben ik nu zeker dat ik betrouwbaar spul heb. Online kan je ook vanalles bestellen maar wie weet wat je dan allemaal binnenkrijgt. Heel wat gedoe eigenlijk terwijl naar mijn mening toch voldoende bewezen is dat het werkt zonder belangrijke neveneffecten. Het geneest misschien niet maar het houdt het wel stabiel en draaglijk.”

Je gezondheidsproblemen zijn dan ook de reden dat het de laatste jaren wat stiller is rond Chris Willemsen?

“Jammer genoeg wel. Ik krijg zeker nog aanvragen binnen maar er zijn ook al projecten gecancelled omdat ik nu met een stok wandel. Dat is natuurlijk spijtig want ik sta uiteraard nog steeds open voor nieuwe initiatieven. Maar enerzijds moet mijn gezondheid het toelaten en anderzijds mag Covid-19 niet te veel roet meer in het eten gooien.”

Was het eigenlijk een kinderdroom om acteur te worden?

“Helemaal niet. Nooit mee bezig geweest. Dat is heel toevallig gekomen. Ik was aangesloten bij een vereniging voor mensen met een klein gestalte en Louis Vervoort, die onze generatie nog kent van de reeks Merlina, was daar ook actief. Hij polste af en toe wel eens of er geen interesse was om te figureren. Zo begon ik daar over na te denken en ben ik beginnen rond te schrijven. Ik moet toen rond de dertig geweest zijn. Dan kwamen er wat figuratierollen en ben ik workshops gaan volgen omdat ik uiteraard helemaal geen ervaring had. Toen kwam wel het besef dat ik aanleg had om te acteren en begon ik er mij meer op toe te leggen. Daarna volgden meer en meer figuratie en kwamen er al eens kleinere bijrollen in bekendere series als ‘Mega Mindy’, ‘Matroesjka’s’ en ‘Abrakodabra’. De trein was vertrokken. Uiteraard moet je ook altijd een beetje geluk hebben.”

En dan kwam er in 2011 ‘De Ronde’. Wist je op voorhand dat het zo’n succes zou worden?

“Goh, ik weet wel dat ik erg blij was met de vraag. Als je de lijst van acteurs zag: Lucas Van den Eynde, Koen De Graeve, Sien Eggers, Johan Heldenbergh, An Miller, Marleen Merckx, Stefaan Degand, Frank Focketyn en zoveel meer. En Jan Eelen als regisseur. Dat moest wel een topper worden. De dag van de Ronde zelf is ook een erg spannende en hectische dag geweest. De koers loopt als rode draad door het verhaal en dat was allemaal levensecht. Ik herinner me nog dat Michel Wuyts als commentator van de echte koers een opmerking maakte over iemand die rustig zijn gras aan het afrijden was terwijl het peloton passeerde. Dat kon toch niet. Maar dat was natuurlijk in functie van de serie. Bovendien was het weer die dag prima en was de koers een spannende strijd tussen Boonen en Cancellara. Het kon niet beter.”

En dan die beruchte scène in het bordeel.

“Ja, al was het geen bordeel hé. Maar die dagen daarna brak de hel even los. In positieve zin weliswaar. ’s Anderendaags zat ik in ‘De Laatste Show’ en stond ik ongeveer in elk boekje dat je in Vlaanderen kan vinden. Ik vond dat erg leuk. Kort daarna volgde de reeks ‘Red Sonja’ met Sien Eggers in de hoofdrol. Ook dat was erg plezant om te doen.”

En toen moest Crimi Clowns nog komen. Lijkt me ook een fijne crew om mee te werken.

“Absoluut. Luc Wijns is een figuur apart. Soms denk ik dat je een vijs los moet hebben om series als ‘Crimi Clowns’, maar ook ‘De Ronde’, te verzinnen. Je denkt altijd, hoe komen ze er toch bij? Zeker bij ‘Crimi Clowns’ waar Luc Wijns niet alleen de schrijver is maar ook acteur, regisseur en producer. ‘Dat heeft het grote voordeel dat die vier al geen ambras kunnen maken’, zei hij altijd. (lacht) Het was wel een aparte serie, dat klopt. Ook de films trouwens. Gitzwarte comedy met behoorlijk wat geweld en seks. Het was een indrukwekkende cast, met Luc zelf, Manou Kersting, Silke Becue, Johnny De Mol, Axel Daeseleire,… noem maar op. Zeker aan Manou Kersting heb ik fijne herinneringen. Topkerel! Hij krijgt altijd wel de bad guy rollen maar het is een hele lieve gast. Ik hoor hem nog regelmatig.”

Leuke dingen meegemaakt met die gasten?

“Het was eigenlijk altijd wel lachen, ook al werd er serieus gewerkt natuurlijk. Maar ik herinner mij dat ik wel eens struikelde op de set. Omdat ik wat moeilijker kan stappen, gebeurt het wel eens dat ik struikel en val. Toen dat de eerste keer gebeurde was er meteen paniek. ‘Oei, oei. Gaat het? Toch niets ergs? Kunnen we iets doen?’ Meteen stond er vijf man klaar om mij te helpen. Na een paar keer kwam er misschien nog één iemand af die nieuw was op de crew maar dan hoorde je Luc al roepen: ‘Laat maar liggen. Het is de Chris. Die trekt zijn plan wel’.” (lacht)

Welke rol zou je zelf nog eens willen spelen?

“Goh, dat maakt niet zoveel uit eigenlijk. Ik ben sowieso al blij als ik na corona en mijn gezondheidsproblemen mijn plaatsje terug zou kunnen innemen. Maar ik zou wel eens een ‘normale’ rol willen spelen. Meestal word ik gevraagd om een dwerg te spelen. Op zich niets mis mee maar waarom zou ik ook niet eens gewoon een advocaat of een  professor kunnen zijn? Dat lijkt me wel eens leuk. Maar voorlopig staan er nog geen grote rollen op het programma. Momenteel wandel ik nog met een stok en dat past niet altijd in het scenario. Er zit nog wel een videoclip aan te komen. Maar het mag binnenkort wel terug meer worden. Zo merk je ook wel dat het een harde wereld is. Even wat tegenslag en het is meteen terug knokken voor je plaatsje.”

Wat doe je naast het acteren nog?

“Voetbal heeft me altijd wel geïnteresseerd. Als kind speelde ik bij Verbroedering Arendonk. Ik was een echte pocketspits. (lacht) Door mijn gestalte heb ik vier jaar bij de preminiemen gespeeld. Op den duur is dat ook niet meer leuk natuurlijk. Maar ik ben wel altijd naar Verbroedering gaan kijken. Op zondagnamiddag met wat vrienden pinten drinken in de kantine. Ik keek daar altijd wel naar uit. Maar dat is ook weeral even geleden. Met de fusie was het terug zoeken maar het afgelopen seizoen ben ik weer regelmatig gaan kijken. Als het met Verbroedering Arendonk wat minder ging, zei ik tegen de trainer wel eens dat hij mij altijd mocht opstellen als pocketspits. (glimlacht) Wel jammer dat het seizoen niet is afgewerkt geraakt. Maar goed, hopelijk kunnen we binnenkort toch terug gaan kijken. Daarnaast kijk ik graag naar Vlaamse fictie. Altijd al gedaan. En ik vind eerlijk gezegd het niveau de laatste jaren echt wel goed.”

Wat mag ik je voor de komende maanden en jaren nog toewensen?

“Nog blijven revalideren en hopen dat ik nog iets of wat kan verbeteren. Of dat het toch zeker blijft zoals nu en niet terug slechter wordt… Dan een vaccin om Covid-19 voorgoed de wereld uit te helpen. En een telefoontje voor een leuke aanbieding in een Vlaamse serie of film met een fantastische crew. Wat denk je daarvan?”

Staat genoteerd!

MEER INFO
www.chriswillemsen.be

Meer lezen van Peter Meulemans
Foto's gemaakt door Bart Van der Moeren
Meer lezen over
televisiecultuur

Meer Talent van eigen bodem

Wil je op de hoogte blijven?

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke maand een overzicht met de belangrijkste nieuwsberichten.