Anouk Blockx: "Op het podium in de Lotto Arena, dat was echt genieten!"

Laten we meteen met de deur in huis vallen: je was nog geen achttien toen je al bij de MIA’s op het podium stond. Hoe gebeurt zoiets, Anouk?
Anouk Blockx: “Het is allemaal begonnen met een klassieke gitaar toen ik negen was. Die gitaar heb ik nog steeds. Ik kreeg er de smaak mee te pakken en ging naar de academie in Turnhout nadat ik eerst een jaar notenleer gevolgd had. Na vier jaar klassieke gitaar ben ik overgeschakeld naar akoestische en later elektrische gitaar. Daarnaast heb ik ook altijd gedanst in verschillende dansscholen en geacteerd in jongerentheater Kaaiman. Ik speelde mee in heel wat theaterstukken bij de Turnhoutse academie, stond op Nederlandse podia met het uitwisselingsproject ‘Lieve Buren’ en had een rol in het stuk Blauwbaard van Kaaiman. En vanuit die interesses en met die ervaringen ben ik op mijn vijftien jaar audities beginnen doen.”

En zo kwam je bij Camille Dhont terecht?
“Kopt! Ik had bij ‘In The Picture’, een Belgisch castingbureau, een oproep gezien voor een gitariste in de band rond Camille en heb daarop gereageerd. Ik werd uitgenodigd voor audities en die liepen zo goed dat men mij daarna vroeg of ik Camilles gitariste wou zijn in de videoclip van ‘Geen tranen meer over’. We deden een hele dag shoots. Nadien trad ik met Camille op in het programma Tien om te Zien en later bij Radio 2 Zomerhit. Daar heb ik een heel netwerk aan BV’s leren kennen. Nadien volgden ook de MIA’s en de optredens in de Lotto Arena. Die shows met Camille Dhont zijn super.”

Een eerste keer op het podium van een volle Lotto Arena. Wat deed dat met je?
“Dat was fantastisch. Ik was eigenlijk helemaal niet zenuwachtig of zo. Voor mij was het genieten van het begin van de eerste show tot het einde van de laatste. Ik genoot ervan om aan zoveel mensen te kunnen laten zien wie ik ben. Ik liep waarschijnlijk het hele weekend met een ongelooflijke smile op mijn gezicht. En tegelijk was het alsof ik in een droom leefde. Ik kon bijna niet geloven dat ik op hetzelfde podium stond als waar mijn idool van toen ik klein was ooit optrad: Selena Gomez. Dat was een geweldige ervaring.”

Dat smaakte naar meer dus. Nog meer audities?
“Inderdaad, maar niet alleen dat. Sinds dit jaar studeer ik deeltijds om zo voldoende tijd vrij te hebben voor de andere zaken waar ik mee bezig ben. Ik volg nog steeds acteerlessen, maar omdat ik nu in Antwerpen studeer, volg ik die aan de academie van Borgerhout. Ik teken en spring soms wel eens in als model. Zo heb ik al eens een modeshow gelopen op Turnova. Heel tof, maar nog liever werk ik zelf een thema uit en ga ik met mij zus als fotograaf aan de slag om daar een eigen project van te maken. Zo deden we pas nog een fotoproject rond Romeo & Julia. We zijn dan naar een kasteeltje getrokken en hebben daar een kunstzinnige fotoreeks gemaakt. Verder zing ik ook. Zingen terwijl ik zelf op piano speel, geeft me echt rust. En tussendoor schrijf ik ook nog losse ideeën op die ik ooit hoop samen te brengen in een scenario waar al mijn delen van kunst in samen komen. Ik droom ervan om ooit zelf acteur te zijn in een eigen scenario. Zelf de handen uit de mouwen steken, daar hou ik van. Maar daarnaast blijf ik ook wel audities doen voor andere projecten.”

Hoe gaat dat eigenlijk in zijn werk, die audities?
“Een groot deel van de audities gebeurt voortaan online. Ik maak dan een castingvideo waarin ik laat zien wie ik ben en wat ik zoal doe. En ik post ook showreels, korte compilaties van wat ik eerder al gedaan heb. Het komt er dan op aan om de mensen die de inzendingen beoordelen zoveel mogelijk te teasen zodat ze meer over me willen te weten komen en me uitnodigen voor een fysieke afspraak.”

Hoe probeer je je daarin dan te onderscheiden?
“Ik probeer gewoon zoveel mogelijk van mijn hobby’s mee te integreren in mijn castingfilmpjes en showreels. Ik heb een heel brede interesse. En wat ik doe, probeer ik zo goed mogelijk te doen. Dat maakt dat ik constant bezig ben. Ik dans al sinds ik in de lagere school zat, maar toch ben ik twee jaar geleden nog met een balletopleiding gestart omdat ik zo vaardigheden aanleer die ook bij het acteren van pas kunnen komen. Zo ben ik ook met paardrijden begonnen. En sinds twee jaar doe ik aan schermen bij de Turnhoutse Schermkring. Dat is echt een leuke sport en een toffe groep. Het paardrijden en schermen verwerk ik ook wel eens mee in de video’s die ik instuur. Zoiets valt natuurlijk op. Er zijn in mijn leeftijdscategorie een hoop dames die, net als ik, dansen of ballet doen. Maar schermen? Neen, dat komt niet zo vaak voor. Zo probeer ik met zoveel mogelijk van mijn interesses aan de slag te gaan. Gewoon omdat ik het leuk vind, maar ook omdat de extra skills me kunnen helpen in mijn shows en acteerwerk.”

Het lijkt dat ook audities doen al een kunst op zich is. Hoe vind je uit hoe je dat best aanpakt?
“Ja, toen ik met die audities begon, wist ik eigenlijk ook niet hoe ik een goede castingvideo moest maken. Ook daar zijn zowel geschreven als ongeschreven regels voor die je je best eigen maakt. Het komt erop aan om te begrijpen wat een casting-director verwacht en waar ze naar op zoek zijn. En ook daar heb ik weer cursussen en workshops voor gevolgd. Elke keer dat ik een auditie doe, leer ik weer bij. Opvallen tussen de rest van de kandidaten is de belangrijkste boodschap. Soms droom ik er zo wel eens van om te kunnen meespelen in een Engelstalig TV-stuk of in Engels theater. Maar voor het zover kan komen, zal ik me ook moeten kunnen onderscheiden in de taal. Hopelijk kan mijn studie Engelse literatuur me daarbij helpen.”

Je hebt veel dromen en ambities. Waar hoop je over vijf of tien jaar te staan?
“Mijn hoofd zit inderdaad vol toekomstdromen. Zo droom ik wel eens weg bij het idee van een internationale acteercarrière. En daarom doe ik ook al wel eens audities in Duitsland, Nederland en Frankrijk. Dansen, acteren, schermen, taal, schrijven en zingen. Mijn gedachten en dromen gaan soms alle kanten op, maar ik hoop alles ooit samen te laten vallen in een eigen scenario waarin ik dat alles kan combineren. Kleinkunst zou daar een mooi medium voor kunnen zijn. Als kleinkunstenaar kan je zang, muziek en acteren combineren. Maar je kan in een show ook momenten inlassen zonder muziek waarin je enkel acteert. Dat maakt het zo mooi en uniek. Misschien kom ik zo ooit nog wel op kleinkunstacademie van Amsterdam terecht of op een podium met mijn eigen kleinkunstshow.”